Γιατί δεν έχει κηρύξει το Κουρδιστάν την ανεξαρτησία του;
Αν ο Μπαρζανί ήθελε την ανεξαρτησία, θα μπορούσε να την κηρύσσει σήμερα.
Ο Πρόεδρος του Κουρδιστάν Μασούντ Μπαρζανί Φωτογραφία: KRP |
Michael
Rubin (μτφ. Κριστιάν)
Η μόνη ομάδα που επωφελήθηκε από την εξέγερση του συνδυασμού Σουνιτικών φυλών,
Μπααθιστών, και Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και του Λεβάντε (ΙΚΙΛ) εναντίον της
ιρακινής κεντρικής κυβέρνησης ήταν οι Κούρδοι του Ιράκ.
Κιρκούκ, ενώ Πεσμαργκά, απαντώντας στο Δημοκρατικό Κόμμα του Κουρδιστάν, έχουν
πάρει, σύμφωνα με ορισμένους συνομιλητές, τον έλεγχο του μισού της Μοσούλης που
κατοικείται από Κούρδους (Η Μοσούλη διχοτομείται από ένα ποτάμι. Οι Κούρδοι
έχουν την τάση να ζουν σε μία πλευρά, οι Άραβες στην άλλη).
τελευταίες ημέρες σχετικά με την επίτευξη των Κούρδων, τελικά, να
πραγματοποιήσουν το όνειρό τους για ανεξαρτησία. Και, βέβαια, η
ανεξαρτησία είναι ένα όνειρο για το οποίο είναι προσφιλή η πλειοψηφία των
Κούρδων, αφού στερήθηκαν κράτος που προτάθηκε στην Συνθήκη των Σεβρών το 1920
και στη συνέχεια τους αρνήθηκε από τη Συνθήκη της Λωζάνης το 1923.
Ιράκ να επιμείνει για την ενότητα του Ιράκ, παρά την αναγνώριση μιας ισχυρής
κουρδικής αυτονομίας υπό το πρόσχημα μιας ομοσπονδίας. Το Κουρδιστάν
ενήργησε ως ντε φάκτο ανεξάρτητο κράτος: ελέγχει τα σύνορά του, αναρτά τη δική
του σημαία, μιλά τη δική του γλώσσα, έχει το δικό του κοινοβούλιο, δικές του
υπηρεσίες πληροφοριών και δυνάμεις
ασφαλείας, κλπ.
της Πατριωτικής Ένωσης του Κουρδιστάν και σήμερα πρόεδρος του Ιράκ, αναφέρθηκε στο
Κιρκούκ ως «Ιερουσαλήμ του Κουρδιστάν».
εκκενώθηκαν από το Κιρκούκ και οι Κούρδοι το κατέχουν τώρα, καθώς και άλλα
εδάφη που διεκδικούσαν καθώς και το πετρέλαιο του Κιρκούκ.
τη παραδοσιακή έχθρα του προς την Τουρκία και αγκάλιασε τον βόρειο γείτονα σε
μια νέα εταιρική σχέση που περιστρέφεται γύρω από πετρέλαιο και άλλες
επιχειρηματικές συναλλαγές.
Qubad ταξίδεψαν νωρίτερα αυτή την εβδομάδα στην Τεχεράνη, όχι μόνο για να
συζητήσουν την τρέχουσα αναταραχή στο Ιράκ, αλλά και να επεκτείνουν τη
συνεργασία τους και με αυτόν τον γείτονα του Κουρδιστάν προς τα ανατολικά, έτσι
ώστε τα αυγά να μην είναι όλα στο τουρκικό καλάθι.
Κουρδιστάν, αλλά και αλλού.
ειρηνικά.
Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK), το οποίο έχει εξαπολύσει εδώ και δεκαετίες μια μακρά
εξέγερση εναντίον της Τουρκίας. Έχοντας αναγνωρίσει τον αρχηγό του ΡΚΚ
Αμπντουλάχ Οτσαλάν ως ουσιαστικό εκπρόσωπο των Κούρδων στη Τουρκία, θα είναι
εξαιρετικά δύσκολο για τον πρωθυπουργό Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να σταματήσει μια
διαδικασία που τελικά θα οδηγήσει στην απελευθέρωση του Οτζαλάν από τη φυλακή
και σε μια ομοσπονδιακή λύση για ευρείες περιοχές στην νοτιοανατολική
Τουρκία.
ουρανού ευθυγραμμίστηκαν υπέρ του Κουρδιστάν, δεν ανακήρυξε την ανεξαρτησία του
ο Κούρδος Πρόεδρος Μασούντ Μπαρζανί;
δεν υπάρχει τίποτα να τον σταματήσει.
κάνει πολλά πράγματα, και οι Τούρκοι επίσης φαίνεται να έχουν συμβιβαστεί με
την ιδέα ενός κουρδικού κράτους, καθώς και, εφ ‘όσον πέφτει έξω από τα σύνορα
της Τουρκίας.
ισχυρός Μεσανατολήτης άνδρας με την παραδοσιακή έννοια.
πληροφοριών.
μερικούς μήνες, και όμως εξακολουθεί να διατηρεί τη θέση του.
δεν ήταν ειλικρινής σχετικά με κουρδικό εθνικισμό του.
Χουσεΐν στο Ερμπίλ, διακινδυνεύοντας πραγματικά την κουρδική αυτονομία για να
εξασφαλίσει την περιποίηση των Κούρδων πολιτικών αντιπάλων του. (Σήμερα,
πάνω από 3.000 Κούρδοι παραμένουν «εξαφανισμένοι» από το κουρδικό εμφύλιο πόλεμο1994-1997. Ούτε ο Μπαρζανί ούτε ο Ταλαμπανί έχουν ξεκαθαρίσει όσον αφορά την τύχη τους).
πατριοστισμό: το Κουρδιστάν όχι μόνο εξάγει το δικό του πετρελαίου, αλλά λαμβάνει
και ένα μέρος του πετρελαίου του Ιράκ.
και η αμφίβολη διαχείριση από την κυβέρνηση του Σαντάμ Χουσεΐν έχουν αφήσει τα κοιτάσματα
σε παρακμή.
προέρχεται από τα νότια κοιτάσματα πετρελαίου του Ιράκ.
δεν θα είναι πλέον σε θέση να διατηρήσει τον τρόπο ζωής για τον ίδιο και τους
γιους του, στο οποίο έχουν συνηθίσει.
της κοινωνίας των πολιτών έχουν προβάλει το επιχείρημα της ανεξαρτησίας.
ίσως ήρθε η ώρα να την αναγνωρίσουν οι δικοί τους ηγέτες.
Ο Michael Rubin είναι συγγραφέας του «Dancing
with the Devil: The Perils of Engaging Rogue Regimes” (Encounter, 2014). Είναι resident scholar at the American Enterprise Institute AEI. Οι σημαντικότερες έρευνες του είναι για τη Μέση Ανατολή, με ιδιαίτερη
έμφαση στο Ιράν, το Ιράκ, την Τουρκία, και τη κουρδική κοινωνία.
var _wau = _wau || []; _wau.push([“small”, “wvg1ie6mi5ta”, “m3y”]);
(function() {var s=document.createElement(“script”); s.async=true;s.src=”http://widgets.amung.us/small.js”;
document.getElementsByTagName(“head”)[0].appendChild(s);})();