ΑΠΟΔΟΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Παντελής Καρύκας

Το
κείμενο που ακολουθεί αποτελεί σίγουρα μια από τις πιο σημαντικές
εξελίξεις και σίγουρα συνδέεται με την έναρξη της αποκαλούμενης ως
«μετά-μεταψυχροπολεμικής εποχής».
Τίποτα από όσα ακολουθούν δεν θα ήταν
εφικτά, εάν ο Αμερικανός πρόεδρος Ομπάμα θα είχε τη δυνατότητα και
πρόθεση εκ νέου διεκδίκησης του προεδρικού θώκου για μια τρίτη θητεία.

Η απαλλαγή από το άγχος της ικανοποίησης των ψηφοφόρων που προέρχονται από την ισχυρή κουβανέζικη παροικία της πολιτείας Φλόριντα, η οποία είναι και από τις κρισιμότερες στην προεδρική εκλογή, οδηγεί στα βήματα επαναπροσέγγισης με την Κούβα του Φιντέλ Κάστρο, με τον ιστορικό της ηγέτη να βρίσκεται ακόμη εν ζωή.
Φαίνεται πάντως, ότι παρά τις ιδεολογικού τύπου αναφορές στα γραπτά και τις συνεντεύξεις του Φιντέλ, αντιλαμβάνεται ότι η οδός της εξομάλυνσης των σχέσεων, είναι απλά μονόδρομος. Ας δούμε το κείμενο της καλά πληροφορημένης πηγής:


Οι σχέσεις ΗΠΑ – Κούβας φαίνεται πως βαίνουν προς αποκατάσταση. Το
συμπέρασμα αυτό εξάγεται από διαρροή, μέσω των ΜΜΕ της Ουρουγουάης,
επιστολής που ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, εμπιστεύθηκε στον
Ουρουγουανό ομόλογό του. Η επιστολή αυτή είχε ως αποδέκτη τον Κουβανό
πρόεδρο Ραούλ Κάστρο. Ο Ουρουγουανός πρόεδρος Χοσέ Μουχίκα ήταν απλώς ο μεσάζοντας, μέσω του οποίου η επιστολή θα παραδίδονταν στον Κάστρο.
Σύμφωνα με τους Ουρουγουανούς, η επιστολή επιδόθηκε στα μέσα Μαΐου, στον Μουχίκα, ο οποίος και την παρέδωσε, στις 14 Ιουνίου. Σε αυτή θίγονταν μια σειρά από θέματα, με κυριότερο την έκφραση της επιθυμίας του Αμερικανού προέδρου για ομαλοποίηση των σχέσεων ΗΠΑ και Κούβας, οι οποίος παραμένουν τεταμένες, από τα τέλη της δεκαετίας του 1950. Στην αμερικανική προσφορά, φαίνεται πως εντάσσεται και το θέμα της άρσης του οικονομικού εμπάργκο, που οι ΗΠΑ έχουν εδώ και δεκαετίες επιβάλει στη νησιωτική χώρα της Καραϊβικής.
Η Κούβα, από τη πλευρά της, προφανώς δεν έχει λόγους να απορρίψει την αμερικανική προσφορά. Το μόνο στήριγμά της, η Βενεζουέλα, έχει και αυτή τα δικά της σοβαρότατα προβλήματα και δεν μπορεί να στηρίζει πλέον την Κούβα οικονομικά. Για την ακρίβεια, η Βενεζουέλα βιώνει η ίδια μια σημαντικότατη οικονομική κρίση που σχετίζεται με την πτώση στην παραγωγή πετρελαίου.
Καθώς η Κούβα εισάγει έως τώρα όλο το αναγκαίο γι’ αυτή πετρέλαιο από τη Βενεζουέλα, η πτώση της παραγωγής της τελευταίας, θα την οδηγήσει σε αναζήτηση άλλων πηγών. Με αυτό το σκεπτικό, ο Ραούλ Κάστρο, έχει ήδη αποδεχτεί, καταρχήν, την αμερικανική προσφορά, ανεπισήμως. Για την επίσημη αποδοχή θα χρειαστεί η άμεση άρση του αμερικανικού εμπάργκο.

Εντός των ΗΠΑ, πάντως, εξακολουθούν να υπάρχουν φωνές που αντιτίθενται στην προσέγγιση με την Κούβα,
προβάλλοντας διάφορα προσκόμματα, τις οποίες ο πρόεδρος Ομπάμα δεν
μπορεί να αγνοήσει. Ωστόσο, είναι βασικό να επιτευχθεί μια αρχική έστω
συμφωνία, μεταξύ των δύο πλευρών, ώστε να ανατραπεί η καχυποψία που
διακατείχε τις σχέσεις των δύο χωρών, εδώ και δεκαετίες.
Αν αυτό επιτευχθεί, τότε θα είναι πιο εύκολο να υπερκεραστούν και οι αντίθετες, εντός των ΗΠΑ φωνές. Η Κούβα άλλωστε, εδώ και τέσσερα χρόνια, έχει ξεκινήσει ένα φιλελεύθερο οικονομικό άνοιγμα, το οποίο αργά αλλά σταθερά συνεχίζεται.
Τα βήματα προς την κατεύθυνση της ομαλοποίησης, πάντως έχουν
ξεκινήσει. Σημάδι αυτού είναι και η αμερικανική προσφορά, πάλι μέσω
Ουρουγουάης, για ανταλλαγή των εκατέρωθεν κρατουμένων. Οι
Αμερικανοί, ήδη από το 2009, έχουν ζητήσει την απελευθέρωση του Άλαν
Γκρος, που κρατείται στην Κούβα, κατηγορούμενος για ανατρεπτική κατά του
καθεστώτος δραστηριότητα. Ίσως, η απελευθέρωση των κρατουμένων που
κρατά η κάθε πλευρά να σηματοδοτεί το πρώτο μεγάλο βήμα προς την ομαλοποίηση.