Φαήλος Κρανιδώτης
Η βαριά κι εξοντωτική φορολογία σοβιετικού τύπου δεν είναι
φιλελεύθερη πολιτική. Ειδικά η έκτακτη και δυσβάστακτη φορολογία επί των
ακινήτων, που κοντεύει να γίνει μόνιμη, έχει συντείνει τα μέγιστα στις
παραταξιακές απώλειες από τη μεσαία τάξη.

Η σχέση του Ελληνα με το σπίτι του και τη γη του δεν χρειάζεται
πολλή ανάλυση και φιοριτούρες, για όποιον δεν ήρθε χθες κι
ουρανοκατέβατος στη χώρα και προέρχεται από μια συνήθη ελληνική
οικογένεια. Το ’χουμε ξαναγράψει, ο Ελληνας σκοτώνει για μισό μέτρο γης.
Φανταστείτε, λοιπόν, τι μπορεί να κάνει με την ψήφο του για το πατρικό
που κληρονόμησε, για το σπίτι που έχτισαν οι γονείς του ή ο ίδιος με
θυσίες, δάνεια, επενδύοντας τους κόπους μιας ζωής, συχνά τον ιδρώτα και
το αίμα του στην ξενιτιά. Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων, του
λαού, νομίζω, με το μεγαλύτερο ποσοστό ιδιοκατοίκησης στην Ευρώπη, δεν
απέκτησε την ακίνητη περιουσία της με κομπίνες, φοροδιαφυγή ή λεηλασία
του δημόσιου πλούτου. Ο μέσος Ελληνας γονιός ξόδεψε τα καλύτερα χρόνια
της ζωής του ξοφλώντας δάνεια, συναλλαγματικές κι επιταγές, με
στερήσεις, για να εξασφαλίσει στην οικογένειά του το δικαίωμα μιας
καλής, αξιοπρεπούς στέγης, συχνά βελτιώνοντας κι αξιοποιώντας
πατρογονική περιουσία, που κι αυτή δημιουργήθηκε από τους προπάτορές μας
με αντίστοιχες θυσίες στο βάθος του παρελθόντος. Από ταπεινούς ελαιώνες
ή ρουμάνια, που προϊόντος του χρόνου απέκτησαν κάποια αξία ή με
αντιπαροχή μιας μικρής μονοκατοικίας στις συνοικίες της εσωτερικής
μετανάστευσης.

Η έως τώρα φορολογική πολιτική είχε τη νομιμοποιητική βάση της
στην έκτακτη κατάσταση που βιώνουμε, στο κατεπείγον λόγω της ανάγκης
επίτευξης συμφωνηθέντων στόχων για την πολυπόθητη έξοδο από την κρίση
και το Μνημόνιο. Κάποιοι στόχοι επιτεύχθηκαν, όμως παράπλευρες απώλειες
ήταν η αποστράγγιση της αγοράς από ρευστότητα, η περαιτέρω αποσυσπείρωση
της βάσης μας, λόγω της αίσθησης σε μεγάλο μέρος των πολιτών ότι έχουν
πλέον μόνιμο συνιδιοκτήτη στην περιουσία τους το κράτος, από το οποίο
πρέπει κάθε χρόνο να ξαναγοράζουν αυτό που τους ανήκει και συχνά να
πληρώνουν φόρο για περιουσία, που δεν τους αποδίδει τίποτα, και επί
αξιών που πλέον δεν έχουν καμιά σχέση με τις πραγματικές.

Ξενοίκιαστα κι απούλητα ακίνητα, με δάνεια που τρέχουν και συχνά
με άνεργους ιδιοκτήτες ή με πετσοκομμένους μισθούς ή επιχειρηματίες –
ναυαγούς της κρίσης ή που πάνε ξυλάρμενοι, ζώντας πλέον αγκαλιά με τον
λογιστή, έχοντας κατασκηνώσει στις Εφορίες. Γιατί δεν είναι μόνον το
ύψος, αλλά και η πλούσια ποικιλία των κάθε λογής φόρων. Μόλις
εμφανίζεται ο ταχυδρόμος, σφίγγονται στομάχια.
Συνεπώς, η υλοποίηση
της εξαγγελίας για ελάφρυνση της φορολογίας είναι πλέον εθνική, πολιτική
και κοινωνική αναγκαιότητα. Η απλοποίηση του φορολογικού προβλήματος
και το «λιγότερα από περισσότερους» θα δώσουν δικαιοσύνη κι ανάσα.
Αλλως, ο στραγγαλισμός του μέσου πολίτη θα ερημοποιήσει κι άλλο την
οικονομία και κατά συνέπεια την κοινωνία. Αυτό θα σημαίνει περαιτέρω
τροφοδότηση των άκρων μέσα από την ολοένα και διευρυνόμενη φτωχοποίηση
και προλεταριοποίηση αυτών που οι ηλίθιοι της τυχοδιωκτικής Αριστεράς
αποκαλούν ειρωνικά «νοικοκυραίους», αλλά που, ελλείψει αληθινής και
ευμεγέθους αστικής τάξης, αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της νομιμοφροσύνης
της κοινωνίας.

Είναι πλέον δε καιρός, πέραν του εφάπαξ «πεντακοσάρικου», ν’
αρχίσει και η αποκατάσταση των υπέρμετρων αδικιών σε βάρος του σκληρού
πυρήνα του κράτους, ήτοι των στρατιωτικών, αστυνομικών και δικαστικών.
Πρώτιστη φροντίδα δεν είναι η οικονομική, αλλά η διαρκής και ειλικρινής
απόδοση τιμής, ακολουθούμενη, κατά την πρόοδο της οικονομίας, από τη
σταδιακή και μόνιμη οικονομική αποκατάσταση.

Επίσης, ακόμη παραμένει ζητούμενο η υλοποίηση της πρωταρχικής
υπόσχεσής μας για τις επενδύσεις «μια επένδυση, ένα γραφείο, μια
αρμοδιότητα». Οι μηχανισμοί των εκβιασμών, όπου ακόμη κι αν κάποιος
θέλει ν’ ανοίξει ένα τυροπιτάδικο, που θα δημιουργήσει τρεις θέσεις
εργασίας, να εκβιάζεται από οποιονδήποτε περνάει απέξω κι έχει υποψία
αρμοδιότητας, πρέπει να τελειώσουν.

Σίγουρα τα πρόσωπα σε μια διακυβέρνηση έχουν μεγάλη σημασία κι
όχι μόνον επικοινωνιακή, αφού σηματοδοτούν στροφές και κατευθύνσεις της
εφαρμοστέας πολιτικής, ελπίδα. Από αυτήν την άποψη, πάντα έχει πολιτικό
ενδιαφέρον ένας ανασχηματισμός.

Σίγουρα, επίσης, η απάντηση στο μήνυμα των εκλογών, με ακόμη
μεγαλύτερες απώλειες προς τα δεξιά μας, δεν μπορεί να είναι ακόμη πιο
πλούσια και χορταστική μερίδα ΠΑΣΟΚ στη συγκυβέρνηση. Μεγαλύτερη, όμως,
σημασία έχουν οι πολιτικές, που πρέπει να αλλάξουν στις παραπάνω
κατευθύνσεις, μαζί όμως με μέτρα που θα δώσουν ηχηρά μηνύματα και
πρακτικές λύσεις και στα άλλα ζητήματα, της λαθρομετανάστευσης, της
δημόσιας τάξης, της διαχείρισης και της προβολής του εθνικού λόγου, της
κοινωνικής μέριμνας. Χωρίς «πολιτική ορθότητα», δισταγμούς κι ενοχές. Με
πολιτικές χάσαμε μεγάλο αριθμό ψήφων, με πολιτικές θα τους
ξανακερδίσουμε. Οχι θάβοντας το κεφάλι στην άμμο, όχι με νουθεσίες, όχι
με ξόρκια… 

Φαήλος Μ. Κρανιδώτης

* δικηγόρος
δημοκρατία