Παράλληλα
με την κρίση των ΑΝΕΛ με ταχύτατους ρυθμούς εξελίσσεται και η κρίση της
ΔΗΜΑΡ. Ο κ. Φώτης έλπιζε να καβατζάρει το 3% για να μπορέσει να
διεκδικήσει και την… περιπόθητη προεδρία και την συμπόρευσή του με τον
ΣΥΡΙΖΑ –ή ότι άλλο κάτσει– από θέση μιας σχετικής ισχύος.

Οι ψηφοφόροι
του ίδιου του χώρου του έδωσαν την ηχηρή απάντηση. Όσοι ήθελαν να πάνε
προς τον ΣΥΡΙΖΑ επέλεξαν το πρωτότυπο προϊόν, ενώ όσοι ήθελαν την
παραμονή στον ενδιάμεσο μνημονιακό χώρο κατευθύνθηκαν στο Ποτάμι, το
ΠΑΣΟΚ ή ακόμα και τη ΝΔ.
Και κατέληξε κάτω και από τον… Χατζημαρκάκη!

Έτσι ο κ. Φώτης, είτε στον Σύριζα κατευθυνθεί – είτε επιμείνει στο
προεδρικό του «πεπρωμένο»–, θα βαδίσει προς αυτό μόνος, κυριολεκτικώς.
Εξάλλου και ο Στεφανόπουλος έγινε πρόεδρος αφού είχε αποτύχει στις
εκλογές.

Βέβαια επαναλαμβάνει urbi et orbi ότι δεν πρόκειται να μπει
σε προεδρικά παιγνίδια με την παρούσα πλειοψηφία. Αυτό μπορεί να
σημαίνει πως έχει κάνει ή επιδιώκει κάποια συμφωνία με τον ΣΥΡΙΖΑ για
την προεδροποίησή του, μετά από εθνικές εκλογές. Επειδή όμως ο κ. Φώτης
είναι «πονηρός» και γνωρίζει πως είτε τώρα θα γίνει πρόεδρος είτε ποτέ
άλλοτε, θα παραμείνει στην «εφεδρεία» και την αμφισημία, μέχρι
τουλάχιστον το Φθινόπωρο. Και αν πειστεί πως η κυβέρνηση θα κατορθώσει
να συγκεντρώσει τον μαγικό αριθμό των 180 βουλευτών, με τη συμβολή
προφανώς και βουλευτών της ΔΗΜΑΡ (ή πρώην, όπως ο ήδη ανεξαρτητοποιηθείς
Β. Οικονόμου) , τότε μάλλον θα πέσει ηρωϊκά μαχόμενος στην αγκάλη της…
προεδρίας.

Δεν κέρδισε αδίκως τον αξιοζήλευτο τίτλο του Καρατζαφέρη της Αριστεράς.

Πηγή