Το όνομα μου είναι Χρήστος Δουλκερίδης. Γεννήθηκα στις Βρυξέλλες το
1968, σε μια συνοικία από τις πιο φτωχές της πόλης, κοντά στην Gare du
Nord…

Βέλγιο- Ο Χρήστος Δουλκερίδης
είναι υπουργός οικισμού στην περιφέρεια των Βρυξελλών, στέλεχος του
οικολογικού κόμματος του γαλλόφωνου Βελγίου και των Βρυξελλών «εκολό»

Ο Χρήστος Δουλκερίδης κέρδισε, τελικά, το ένα από τα δύο υπουργεία που
διεκδικούσαν οι Οικολόγοι στην περιφερειακή κυβέρνηση των Βρυξελλών.


Από τους πρωταγωνιστές της ανανέωσης του γαλλόφωνου κόμματος των
Οικολόγων, ο ποντιακής καταγωγής πολιτικός, είχε διατελέσει πρόεδρος στο
προηγούμενο γαλλόφωνο Κοινοβούλιο των Βρυξελλών. Με τη νίκη των
Οικολόγων, στις πρόσφατες περιφερειακές εκλογές, ο Ελληνοπόντιος, όπως
του αρέσει να αποκαλείται, ορκίστηκε υφυπουργός Στέγασης, από τα πιο
σημαντικά υπουργικά πόστα της βελγικής πρωτεύουσας.


Η γαλλόφωνη
εφημερίδα «Σουάρ» πλέκει το εγκώμιό του: «Η αποτελεσματικότητά του στο
τραπέζι των διαπραγματεύσεων προκαλεί τον σεβασμό όλων. Η αμοιβή του
ήταν ένα μεγάλο υφυπουργείο».


Πηγή: με πληροφορίες από την Ελευθεροτυπία

Μέχρι επτά χρονών μείναμε εκεί, σε ένα δυάρι. Στο ένα δωμάτιο
κοιμούνταν οι γονείς και το άλλο λειτουργούσε ως σαλόνι, καθιστικό,
κουζίνα και υπνοδωμάτιο για μας τα παιδιά. Δεν υπήρχε λουτρό. Κάναμε
μπάνιο όπως παλιά, ζεσταίναμε το νερό και πλενόμασταν στη λεκάνη.
Αναφέρω αυτή τη συνοικία γιατί προχθές πήγα ξανά στο ίδιο κτίριο όπου
μεγάλωσα. Ως υπουργός Οικισμού για τις Βρυξέλλες τώρα πια, για να
εγκαινιάσω ένα καινούργιο κτίριο…

●●●

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ είναι Πόντιος στην καταγωγή.
Η οικογένειά του ήρθε στην Ελλάδα από την Τουρκία, στις αρχές του
περασμένου αιώνα, εγκαταστάθηκε στη Μακεδονία. Μετανάστευσε στο Βέλγιο
για να δουλέψει στα ανθρακωρυχεία, στο Λιμβούργο, στη Φλαμανδική πλευρά,
στο Βόρειο Βέλγιο. Έπαθε ατύχημα και ήρθε στις Βρυξέλλες για να βρει
δουλειά. Δούλεψε οικοδόμος, ταξιτζής, παντοπώλης. Στο τέλος έκανε
εμπόριο Ελληνικών προϊόντων στις λαϊκές, μαζί με τη μητέρα μου.
Η μητέρα μου είναι Ροδίτισσα. Ήρθε στο Βέλγιο για να επισκεφθεί τον
αδελφό της, αλλά από τη δεύτερη μέρα έπιασε δουλειά στο εργοστάσιο.
Γνώρισε τον πατέρα μου στις Βρυξέλλες, με προξενιό.

●●●

ΟΙ
ΓΟΝΕΙΣ ΜΑΣ έλεγαν: «Θα τελειώσετε το δημοτικό και θα επιστρέψουμε στην
Ελλάδα». Μετά έλεγαν: «Θα τελειώσετε το γυμνάσιο και θα επιστρέψουμε».
Τελειώσαμε το λύκειο, το πανεπιστήμιο και οι γονείς μου επέστρεψαν στην
Ελλάδα όταν βγήκαν στη σύνταξη! Για να το πω καλύτερα, όταν κουράστηκαν
υπερβολικά.

Θυμάμαι ότι έδιναν μεγάλη σημασία στη φιλοξενία. Σε αυτό, έλεγαν, δεν έπρεπε να γίνουμε σαν τους Βέλγους!

Εγώ μεγάλωσα με δύο γλώσσες, Γαλλικά και Ελληνικά. Στο σχολείο όπου
πήγαινα υπήρχαν παιδιά μεταναστών από όλα τα μέρη. Οι γονείς μου δεν
επιδίωκαν να έχω παρέες μόνο με Έλληνες…
Ήξερα ότι είχα μια διαφορά από τα άλλα παιδιά επειδή το απόγευμα
έπρεπε να πάω σε Ελληνικό σχολείο. Είχα την τύχη να πέσω σε καλούς
καθηγητές, που δούλευαν με ζήλο με τα παιδιά των μεταναστών.

Από πολύ νωρίς άρχισα να βοηθώ τους γονείς μου στο παντοπωλείο.
Όταν άρχισαν να κάνουν εμπόριο στις λαϊκές, τα πράγματα έγιναν πιο
δύσκολα. Εμείς τα παιδιά δεν είχαμε δικό μας δωμάτιο. Μέναμε σε ένα
δωμάτιο δύο επί τέσσερα, με ένα ναυτικό κρεβάτι. Η κουζίνα λειτουργούσε
και ως σαλόνι, υπήρχε ένα τραπέζι όπου οι γονείς μου ετοίμαζαν τα
προϊόντα που πωλούσαν, μουσακά, κεφτέδες, ντολμαδάκια. Ήταν κάτι σαν
εργαστήριο.
Και εκεί έπρεπε να διαβάσω και να κάνω τις σχολικές μου ασκήσεις. Οι
γονείς δεν είχαν τον χρόνο να παρακολουθήσουν την πρόοδό μας στο
σχολείο. Συχνά πήγαινα εγώ να ενδιαφερθώ για τον αδελφό μου! Μπορώ να πω
ότι η ζωή με ανάγκασε να μεγαλώσω πρόωρα. Έχω συχνά την αίσθηση ότι δεν
ήμουν ποτέ παιδί…

●●●

ΕΜΕΙΣ έχουμε γνωρίσει τους γονείς
μας μόνο σε ένα μοντέλο: το εργατικό. Σταματούσαν μόνο για να πάμε στην
Ελλάδα το καλοκαίρι. Πηγαίναμε με ένα μικρό Νταφ 33. Κάναμε 3-4 μέρες
ταξίδι. Είχε πλάκα!
Ο παππούς και η γιαγιά στη Σκύδρα ήταν αγρότες και φτωχοί.
Δυσκολευόμουν γιατί οι τουαλέτες ήταν τούρκικες, γεμάτες μύγες, τα
φαγητά Ποντιακά, δεν ήμασταν μαθημένοι σ΄ αυτά.

Ήμουν μικρός και δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω την Ποντιακή μου καταγωγή!

Στη Ρόδο το σπίτι ήταν καλύτερο. Η θάλασσα της Ρόδου, αυτό το υπέροχο
μπλε, είναι κάτι το αξέχαστο. Όταν με πήγε ο πατέρας μου για πρώτη φορά
στη θάλασσα του Βορρά και αντίκρυσα το γκρι χρώμα της, έβαλα τα
κλάματα. Τον κατηγόρησα ότι μου είπε ψέματα, γιατί αυτή δεν ήταν θάλασσα
πραγματική.

●●●

ΣΤΑ ΔΕΚΑΟΚΤΩ μου ήθελα να είμαι
ανεξάρτητος. Όπως είπα, δεν είχα καν χώρο να διαβάσω στο σπίτι. Όταν
πέρασα στο Πανεπιστήμιο πήγα σε μια πόλη έξω από τις Βρυξέλλες, στο Λουβέν Λα Νέβ, να σπουδάσω νομικά. Ήταν μια νέα πόλη, όπου έμεναν κυρίως
φοιτητές.
Εκεί ήμουν ανεξάρτητος, αλλά ένιωθα άβολα. Ερχόμουν από μια ζωντανή
διαπολιτισμική πόλη, τις Βρυξέλλες, και έπεσα σε μια πόλη όπου υπήρχαν
μόνο Βέλγοι, πλουσιόπαιδα κυρίως. Για πρώτη φορά στη ζωή μου ένιωσα
απροσάρμοστος. Αποφάσισα να εγκαταλείψω το πανεπιστήμιο…
Στο λύκειο υπήρχε ένας καθηγητής που με βοηθούσε και ήταν ο πρώτος
που μου μίλησε για το οικολογικό κίνημα. Ήταν βουλευτής όταν εγκατέλειψα
το πανεπιστήμιο και μου πρότεινε να γίνω γραμματέας του. Από τότε μπήκα
στο οικολογικό κίνημα και στην πολιτική.

Σήμερα είμαι υπουργός Οικισμού για τις Βρυξέλλες. Το πολιτικό και
θεσμικό σύστημα του Βελγίου είναι περίπλοκο. Έχει τις ρίζες του στην
ιστορία της χώρας. Το Βέλγιο είναι ένα Ομοσπονδιακό κράτος, που
συγκροτείται σε τρία επίπεδα: Εθνικό, Περιοχών και Κοινοτήτων. Όλα τα
επίπεδα έχουν ισότιμες εξουσίες.
Όταν ασχολείσαι με πολιτική σε ένα τέτοιο περίπλοκο σύστημα,
μαθαίνεις να βρίσκεις λύσεις. Να κάνεις συμβιβασμούς, γιατί δεν υπάρχουν
ποτέ απόλυτες πλειοψηφίες. Το Βέλγιο είναι μια μίνι Ευρωπαϊκή Ένωση. Η
πρόβλεψή μου είναι ότι στο μέλλον, δυστυχώς ή ευτυχώς, η πολιτική θα
μοιάζει όλο και πιο πολύ στο Βελγικό μοντέλο…

●●●

ΟΙ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ είναι δεύτερη πρωτεύουσα για 500 εκατ. Ευρωπαίους. Αυτό προσπαθώ να αναδείξω, επειδή οι Ευρωπαίοι δεν το αισθάνονται αρκετά για την ώρα.
Υπάρχουν πόλεις στην Ευρώπη που σε εντυπωσιάζουν μόλις τις βλέπεις,
όπως το Παρίσι, η Πράγα, η Ρώμη. Με τις Βρυξέλλες συμβαίνει το αντίθετο.
Δεν σε εντυπωσιάζουν στην αρχή. Χρειάζεται κάποιος να σε πάρει από το
χέρι να σε ξεναγήσει. Ή να μείνεις λίγο χρόνο εδώ. Είναι σαν μια γυναίκα
που κρύβει την ομορφιά της. Και η Αθήνα πιστεύω είναι έτσι.
Οι Βέλγοι δεν είναι αλαζόνες και δήθεν. Εδώ μπορείς ακόμα και τον
πρωθυπουργό να συναντήσεις στον δρόμο, να καθήσεις στο τραπέζι, να πιεις
έναν καφέ μαζί του…

●●●

ΕΡΧΟΜΑΙ συχνά στην Ελλάδα. Η φύση είναι η μεγαλύτερη περιουσία της, μοναδική! Ταυτόχρονα με εντυπωσιάζει η κακοποίηση της φύσης από τους Έλληνες…
Η ευκαιρία της Ελλάδας, νομίζω, είναι να αναπτύσσει έναν ποιοτικό
τουρισμό. Οι τουρίστες επέστρεφαν στην Ελλάδα για την επαφή που είχαν με
τους Έλληνες, για τη φιλοξενία. Έχω φίλους εδώ πέρα, μεγάλης ηλικίας,
που το θυμούνται ακόμα. Επίσης ο τουρισμός πρέπει να είναι όχι μόνο
καλοκαιρινός, αλλά και χειμερινός. Αυτό όμως χρειάζεται καλές μεταφορές.

Είχα πάει στην Ελλάδα όταν υπήρχαν οι μεγάλες πυρκαγιές, για να
δω πώς μπορούσαμε να βοηθήσουμε. Διαπίστωσα ότι ήταν πολύ δύσκολο να
οργανωθεί κάτι σοβαρό. Τότε το Βέλγιο ήταν σε δύσκολη κατάσταση. Δεν
είχαμε κυβέρνηση σε εθνικό επίπεδο, για 15 μήνες.
Άρχισαν να με κοροϊδεύουν: «Μα τι γίνεται εκεί στο Βέλγιο, τι χώρα
είστε εσείς, δεκαπέντε μήνες χωρίς κυβέρνηση». Απαντούσα με όλη την
ειλικρίνεια:

«Κοιτάξτε εμείς στο Βέλγιο έχουμε 15 μήνες χωρίς κυβέρνηση,
αλλά έχουμε κράτος. Εσείς έχετε κυβέρνηση, αλλά φαίνετε πολλές φορές να
μην έχετε κράτος».

Τι σημαίνει να έχεις κράτος; Να υπάρχουν δημόσιες υπηρεσίες που
λειτουργούν πραγματικά, που προστατεύουν το δημόσιο συμφέρον, όχι τους
διεφθαρμένους και τα συμφέροντα των ολίγων.

Νομίζω ότι αν δεν γίνει η στροφή τώρα στην Ελλάδα, δεν θα γίνει ποτέ!

Εάν επικρίνω την Ελλάδα είναι διότι την αγαπώ πολύ! Επίσης, πολύ
συχνά μου λένε ότι παιδιά Ελλήνων μεταναστών σαν και μένα κατάφεραν να
διακριθούν.

Απαντώ ότι αυτό συμβαίνει επειδή από την αρχή μας
αναγνώρισαν ως ισότιμους πολίτες και μας έδωσαν πολιτικά δικαιώματα…

 Πηγή 

Πατριδα μ’ ‘κι ανασπάλω σε…
Να ξεραίνεται η γούλα μ’ αν ανασπάλω την πατρίδα μ’ τον Πόντον!

Είναι ο τέταρτος μήνας κατά σειρά, κατά το Ιουλιανό και Γρηγοριανό ημερολόγιο…
Από άποψη καιρικών συνθηκών, κατά τον μήνα Απρίλιο, στον Πόντο
επικρατούσαν ίδες συνθήκες όπως και στην Ελλάδα. Ο καιρός ήταν άστατος
και η άνοιξη αργούσε να ‘ρθει!
Ο Απρίλιος πότε κλαίει και πότε γελάει, λέει μια Ποντιακή έκφραση που συνήθιζαν να λένε στο Σταυρίν και στην Κρώμνη:

Απρίλτς έρται και περά, τ’ άλλο κλαίει τ’ άλλο γελά!

Στην Οινόη λεγόταν Απρίλης. Στην Τραπεζούντα Απρίλ’ς. Στα
Κοτύωρα, τη Σάντα, τη Τραπεζούντα και τη Χαλδία λεγόταν Απρίλτς. Στα
Κοτύωρα λεγόταν και Αγιωργίτας ή Αεργίτας.

Κατά τον μήνα Απρίλιο, όταν γεννιόταν μια αγελάδα, της έδιναν απαραίτητα το όνομα Απριλίτζα ή Απρίλα!

Η λέξη Απρίλιος παράγεται από τη λατινική λέξη Aprilis και αυτή
από το ρήμα aperio, που σημαίνει ανοίγω και σαφώς αφορά την εποχή της
Άνοιξης, κατά την οποία όλα τα φυτά, τα λουλούδια και τα δέντρα ανοίγουν
/ ανθίζουν…

Έρθεν Απρίλτς με το καλόν, έγκεν τα πρασινάδας,
ξενιτεύνε οι παντρεμέν’ …κλαινίζνε τα νυφάδας!

ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ
Οι σημαντικές γιορτές στον Πόντο, τον μήνα Απρίλιο, ήταν οι εξής:

• 1 του μήνα: Της Οσίας μητρός ημών Μαρίας της Αιγυπτίας.
• 12 του μήνα: Της Οσίας Ανθούσας κόρης του εικονομάχου Κωνσταντίνου Ε΄ Ισαύρου, του Κοπρώνυμου.
• 20 του μήνα: Του ιερομάρτυρα Αναστασίου επισκόπου Αντιοχείας του επονομαζόμενου Σιναϊτου.
• 23 του μήνα: Του Αγίου μεγαλομάρτυρα και τροπαιοφόρου Γεωργίου.

Ο Άγιος Γεώργιος είχε καταγωγή από τον πατέρα του, την
Νεοκαισάρεια του Καππαδοκικού Πόντου και από την μητέρα του, την Λύδδα
της Παλαιστίνης.

• 24 του μήνα: Της Οσίας μητρός ημών Ελισσάβετ, από τα Λιβάδια της Τραπεζούντας.
• 25 του μήνα: Του Αγίου Μάρκου.

Είδα σ’ οψέ κι οσήμερον, είδα σε τ’ Αϊλία…
είδα σε τ’ Αεμάρκονος και με τα φουλιρία!

Ανέσπερος Πέτρα ~ Ένα φωτογραφικό ταξίδι στη Μαύρη Θάλασσα

Read More

Μουσική σύμπραξη Μίμη Πλέσσα, με Ματθαίο και Κωνσταντίνο Τσαχουρίδη!

Αν η Ελλάδα βγει από αυτή τη βαθιά κρίση αξιών και πολιτισμού, θα το
χρωστάει σε αυτή τη νέα γενιά που τολμά να δημιουργεί, πιστή στο όνειρό
της…

Read More

ΓΚΟΛ υπό τους ρυθμούς του Πυρρίχιου!

Όπως πέρυσι στην Κομοτηνή, έτσι και εφέτος στο Περιστέρι, κάθε γκολ
του Δημήτρη Παπαδόπουλου πανηγυρίζεται στους ρυθμούς του Πυρρίχιου
χορού!

Read More