Άλλη
μια έκπληξη προερχόμενη εκ Τουρκίας δοκίμασαν οι Ισραηλινοί που
ασχολούνται με την υπόθεση του ιρανικού πλοίου το οποίο οι ειδικές
δυνάμεις τους σταμάτησαν στην Ερυθρά Θάλασσα, εντός του οποίου
ανευρέθηκαν πύραυλοι που φέρονται να είχαν ως προορισμό το οπλοστάσιο
της Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας.

Το πρώτο ενδιαφέρον στοιχείο για την υπόθεση που προκύπτει από τα ρεπορτάζ των τουρκικών εφημερίδων, είναι ότι ο καπετάνιος του πλοίου ήταν Τούρκος! Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, εξεπλάγη όταν τον κάλεσαν στον ασύρματο λέγοντας ότι εκπροσωπούν το ισραηλινό Ναυτικό και πως επιθυμούν να διενεργήσουν νηοψία.

Του πήρε πέντε λεπτά να απαντήσει, όταν όμως είδε δύο κανονιοφόρους του ισραηλινού Ναυτικού και άλλα σκάφη ειδικών επιχειρήσεων γεμάτα με κομάντος, έδωσε αμέσως το πράσινο φως να ξεκινήσει η επιχείρηση.

Το δεύτερο ενδιαφέρον που προκύπτει από τα τουρκικά ρεπορτάζ, είναι η
αμφισβήτηση του τόπου εκδήλωσης της ισραηλινής ενέργειας, αφού αντί για την Ερυθρά Θάλασσα, αναφέρουν ότι η επιχείρηση έγινε στα ύδατα της Μεσογείου.
Η εκδοχή αυτή δεν συνάδει με τα στοιχεία που δίνει η ισραηλινή πλευρά, με τη διαδρομή του θανατηφόρου φορτίου του πλοίου να καταγράφεται σε χάρτη που αποδέσμευσαν οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις.

Αν αυτό αληθεύει, τότε είναι στον αέρα η εκδοχή ότι το πλοίο θα ξεφόρτωνε τους πυραύλους και ενδεχομένως τα σακιά με το τσιμέντο στο Σουδάν
και από εκεί θα όδευαν προς τη Λωρίδα της Γάζας διαμέσου της χερσονήσου
του Σινά, που ελέγχεται εν μέρει από ισλαμιστικές εξτρεμιστικές
οργανώσεις μαχητών.

Ο Τούρκος καπετάνιος φέρεται να είπε στους Ισραηλινούς ότι τον κορόιδεψαν και ότι είναι… θύμα ιρανικής συνωμοσίας. Για να είμαστε και απολύτως δίκαιοι, θα ήταν λογικό οι Ιρανοί να επιθυμούσαν Τούρκο καπετάνιο, με σκοπό να δημιουργήσουν εύσχημες υποψίες εμπλοκής άλλου κράτους.

Κι αυτό διότι όσο αξιόπιστο είναι το ότι ευθύνεται το Ιράν που χρησιμοποίησε τον Τούρκο καπετάνιο για να «θολώσει τα νερά», άλλο
τόσο θα μπορούσε να είναι τουρκική προσπάθεια να εξοπλίσει τη Χαμάς και
έκανε το ακριβώς αντίθετο, προσπάθησε να εμπλέξει το Ιράν
χρησιμοποιώντας ιρανικό πλοίο με σημαία Παναμά. Θεωρητικά όλα αυτά βέβαια…

Πηγή 

Gen. Qassem Soleimani

The Israeli naval commandos’ seizure of the Iranian
missile ship KLOS C Wednesday, March 6, was the second time in ten days
that the IDF had poked a finger in the eye of Gen. Qassem Soleimani,
head of the al Qods Brigades, the intelligence-cum-terrorist arm of
Iran’s Revolutionary Guards Corps (IRGC). The first instance was the
Israeli air strike on Feb. 24 against Hizballah’s arms convoys and
missiles on the Lebanese-Syrian border.

In reference to the ship carrying dozens of Syrian-made 302mm rockets
from Iran to the Gaza Strip, Israeli military intelligence chief Maj.
Gen. Aviv Kochavi said Thursday, March 6, “We know who was behind this
operation and who ran it from start to finish, the Revolutionary Guards
and al Qods.”

Al Qods supreme commander is Gen. Soleimani. His agents and
operatives are planted deeply across the Syrian war front and in
Hizballah’s organization in Lebanon.

debkafile
reports: Israel does not buy the distinction drawn by Iran’s leader
Ayatollah Ali Khameini  for international consumption between the two
arms of the Islamic regime: President Hassan Rouhani’s government for
the respectable handling of diplomacy and foreign relations, and the
IRGC, which is purportedly barred from nuclear negotiations and confined
to running the regime’s military, subversive and terrorist operations
in areas of conflict, such as Syria, Lebanon and Israel.
The IDF regards the two arms as artificial and representing the same regime which denies Israel the right to exist.

This week, Israel saw its chance to show that regime up as two-faced and
expose its clandestine arm by a spectacle that played well in the
United States and on the world stage.

The capture of the missile ship on the Red Sea shortly before it entered Port Sudan served that purpose.

It was also a chance to show Tehran that for Israeli intelligence,
the clandestine agencies Iran had crafted over many years, were an open
book and no match for its capabilities.
Gen. Soleimani has long been an object of study by Israel’s army chiefs
and security agencies. In their estimation he will have his hands full
in the short term with finding and plugging the hole in his organization
which enabled hostile penetration. He is already taxed with the urgent
task of putting a stop to the spate of suicide bombings plaguing the
Syrian government and targeting Hizballah and Iranian institutions in
Lebanon.

Therefore, in the short term,  Israeli intelligence experts believe the al Qods chief will not have time for revenge on Israel.

debkafile’s
security sources beg to differ. Gen. Soleimani is reputedly a brilliant
and cautious planner of undercover operations. He was quick to set up
low-key yet ominous reprisals within days of Israel’s air strike over
the Lebanese-Syrian border. They came as rocket fire and an attempt to
rig a bomb on the Israeli border fence – both actions mounted from Syria
although Hizballah was held responsible.
The Iranian general may therefore be expected to come up with some form of payback for the ship’s seizure

Our sources discount the overblown claims that this unquestioned IDF
success in capturing dozens of Syrian-made 302mm rockets carried by the
ship saved four million Israelis from attack.
For two years, the IDF refrained from cutting short the incessant stream
of mobile Grad rockets and other weapons systems flooding into the Gaza
Strip from Libya via Egypt. Those weapons had already imparted to
Hamas, Jihad Islami and the al Qaeda affiliates in Sinai the ability to
strike Tel Aviv, Jerusalem and Rishon Lezion, an ability exhibited
during Israel’s 2012 Gaza operation.
Two puzzling questions are raised by the Iranian missile ship episode suggesting that there was more to it than meets the eye.

The capture of a small merchant with a crew of 17 unarmed seamen
scarcely warranted a naval commando force of the size employed,
especially as it sailed without an Iranian naval escort; nor was there
any sign of Iranian naval units based in Port Sudan coming to its
rescue.

It is also strange that, in their comments on the operation, neither
Defense Minister Moshe Ya’alon nor any Israeli general offered a word of
thanks to Washington for its cooperation, after the White House
spokesman Jay Carney described how the US military and intelligence had
worked with Israel to track the missile ship and were even under orders
to arrange its interception, should the Israeli Navy for some reason opt
out.
Is this a sign that US cooperation was inconsequential – or even conjured up post factum?

DEBKA