Οι «τραμπούκοι» της εγχώριας ανάλυσης κατά της Ελληνικής Αποτρεπτικής Στρατηγικής προηγήθηκαν κατά είκοσι χρόνια των τραμπούκων του Αιγαίου.
Γιατί περί «επιστημονικού και αναλυτικού τραμπουκισμού» πρόκειται όταν εξυβρίζεις μια αποτρεπτική στρατηγική ως εθνικιστική.

Γουλί-γουλί αποδυναμώθηκε, ροκανίστηκε και συρρικνώθηκε πολιτικοστοχαστικά και επιστημονικά την Ελλάδα.
Ιδού τα αποτελέσματα εντός της Ελληνικής Επικράτειας. Οι προβλέψεις δεν είναι εύκολες. Στην βάση μιας αλυσίδας προγενέστερων στάσεων, εν τούτοις, μπορεί να υπάρξει πρόβλεψη ότι κάποιοι σύντομα θα δικαιολογήσουν την περαιτέρω απώλεια αυτών που προσφέρει στην Ελλάδα η διεθνής νομιμότητα.
Είναι όσοι στάθηκαν κατά της ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ, όσοι θεωρούσαν εθνικισμό την μη υποχώρηση μπροστά στον Σκοπιανό αλυτρωτισμό, όσοι θεωρούσαν την ελληνική αποτρεπτική στρατηγική εθνικιστική ιδιοτροπία, όσοι στράφηκαν κατά του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Κύπρου – Ελλάδας, όσοι υποστήριξαν με φανατισμό το σχέδιο Αναν, όσοι βρίσκονταν πίσω από τα «βιβλία ιστορίας», όσοι ευνοούν τα μνημόνια, όσοι θεωρούν την Ελλάδα χώρα ιθαγενών και συνειδητά ή ανεπίγνωστα τους εαυτούς τους περίπου εγχώριους πραιτοριανούς των εκάστοτε κατακτητών.

“Όσοι” δεν μετάνιωσαν εννοώ. Βέβαια άμα κανείς ξέρει κανένα που να μετάνιωσε και να ζήτησε συγνώμη να μου το πει και εμένα να το ξέρω. Τώρα, τα πιο πάνω δεν είναι κάποια παραπονιάρικη καταγγελία ή ένδειξη απελπισίας.
Είναι μια ψύχραιμη και ορθολογιστική επισήμανση των αιτίων της συμφοράς της νεοελληνικής ιλαροτραγωδίας εάν όχι κωμικοτραγωδίας. Και προειδοποίηση για τα ακόμη χειρότερα που επέρχονται.

Χωρίς θεραπεία των αιτίων καμιά ασθένεια δεν θεραπεύεται.
Φαίνεται όμως ότι μείναμε από “πολιτικούς ιατρούς” και από “ιατρούς της διεθνούς πολιτικής”.

Για τους τελευταίους ισχύει αυτό που ισχύει σε κάθε κράτος. Όταν υπερισχύουν οι “τσαρλατάνοι της ιατρικής της διεθνούς πολιτικής” οι κανονικοί ιατροί της διεθνούς πολιτικής διερωτώνται μήπως παθαίνουμε ότι μας αξίζει. Και περιμένουν.

Περισσότερα: http://www.antibaro.gr/article/9973, Ἀντίβαρο