Μια φορά και έναν καιρό ήταν η Λιβύη: το λάθος της Δύσης, η υποχρέωση αρωγής της Αλγερίας (2)
(Αλγερία)- LE GRAND SOIR (Γαλλία) (μτφ. Κριστιάν)
Larbi: «Η Λιβύη ήταν πάντα ένα τεράστιο οπλοστάσιο που, αυτή τη φορά, κάνει την
ευτυχία των παραστρατιωτικών ομάδων, μετά τη περασμένη ευτυχία των εμπόρων
όπλων, ή άλλων πολιτοφυλακών αλλού στην περιοχή, αν όχι μακρύτερα. (…)
ισχυρότερες στο σημείο να επιβάλλουν τη τάξη τους, όπως φάνηκε όταν ήρθαν από
τη Misrata για να καταστείλουν μια διαδήλωση για μεγαλύτερη ασφάλεια;
Νοεμβρίου και αυτή η επιχείρηση έκανε 46 νεκρούς και περισσότερούς από 500
τραυματίες. Μια αληθινή επίδειξη δύναμης εναντίον του εθνικού στρατού που παρέμεινε
αδύνατος (…).
κυβέρνηση της Λιβύης προσπάθησε να καθησυχάσει τους κατοίκους της Βεγγάζης με έκκληση
για ηρεμία μετά από βίαιες συγκρούσεις μεταξύ του στρατού και της τζιχαντιστικής
ομάδας Ansar Al Sharia. “(3)
τις συγκρούσεις ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζον Κέρι δήλωσε ότι οι Ηνωμένες
Πολιτείες καταδικάζουν τη χρήση βίας.
δεν είπε τίποτα. Ο BHL απασχολημένος να οργανώσει μια άλλη πυρκαγιά δεν ενδιαφέρεται πλέον για τη
Λιβύη.
Λέγεται ότι το άτιμο ψήφισμα του ΟΗΕ, όπως εγκρίθηκε και ερμηνεύτηκε στην τραγική
πορεία του ήταν πράξη της Γαλλίας, αλλά είναι αναμφισβήτητο ότι τα θεμέλια
είναι βαθύτερα.
ήταν ο πραγματικός υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας, και ήταν ο κινητήρας της λεηλασίας.
παλαιστινιακού δημοσιογράφου Ράμζυ Baroud, διαβάζουμε ένα αρκετά πλήρες
πορτρέτο του Bernard-Henry Levy, τα «δύο σταθμά, δύο μέτρα», τη χειροτονία του
Ισραήλ και το μίσος του Ισλάμ: «Ο Levy, ο οποίος μερικές φορές εμφανίστηκε σαν
το κυριότερο υποστηρικτή του πολέμου κατά της Λιβύης, έχει σε μεγάλο βαθμό
εξαφανιστεί από τα φώτα της δημοσιότητας για το ζήτημα της Λιβύης. (…)
ότι, το λιγότερο, ο Lévy είναι ένας πνευματικός απατεώνας, είναι σαν να χάσεις
τη σαφή λογική που φαίνεται να ενοποιήσει όλες τις δραστηριότητες αυτού του
ανθρώπου, το έργο και τα γραπτά του.
για την «απελευθέρωση» των μουσουλμάνων της Βοσνίας, στο Πακιστάν, τη Λιβύη και
αλλού (…)
καριέρα του, ο Levy έκανε μεγάλες ζημιές, μερικές φορές ως αχυράνθρωπος των
ανθρώπων στην εξουσία, άλλες φορές οδηγώντας ο ίδιος δικές του σταυροφορίες. Είναι
ισχυρός υποστηρικτής της στρατιωτικής επέμβασης, και το προφίλ του είναι
διάσπαρτο με αναφορές σε μουσουλμανικές χώρες και τις στρατιωτικές επεμβάσεις,
από το Αφγανιστάν έως το Σουδάν και, τέλος, στη Λιβύη». (4)
New York Magazine της 26ης Δεκεμβρίου 2011, ο Benjamin
Wallace-Wells μίλησε για τον «Γάλλο φιλόσοφο» σαν να ήταν ο ‘Μεσσία που δεν
φοβάται να προωθήσει τη βία για το καλό της ανθρωπότητας’. Στο άρθρο” ´´European Superhero Quashes Libyan Dictator´´, ο Wallace-Wells έγραφε για ‘τον φιλόσοφο που κατάφερε να ωθήσει τον κόσμο
να συντρίψει ένα κακοποιό ηγέτη’.
είναι φυσικά ο Μουαμάρ Καντάφι, ο Λίβυος ηγέτης ο οποίος ανατράπηκε και
σκοτώθηκε αφού φέρεται να σοδομίστηκε από αντάρτες κατά τη σύλληψή του τον
Οκτώβριο του 2011. (…) Τον Μάρτιο του 2011, ο Levy πήρε την ευθύνη να
πετάξει προς Βεγγάζη για να «προσλάβει» Λίβυους αντάρτες. Ήταν μια καθοριστική
στιγμή, διότι αυτό το είδος διαμεσολάβησης επέτρεψε στις ένοπλες
ομάδες να μετατρέψουν μια περιφερειακή εξέγερση σε ολοκληρωτικό πόλεμο με
συμμετοχή του ΝΑΤΟ. (..)» (4)
πράγματι, αλλά όχι με την έννοια που προτείνεται από τους δυτικούς «ανθρωπιστές
παρεμβατικούς».
χώρα πριν λίγες ημέρες, την Παρασκευή 15η Νοεμβρίου στην Τρίπολη -43 άνθρωποι σκοτώθηκαν και 235 τραυματίστηκαν- όταν
πολιτοφύλακες επιτέθηκαν σε ειρηνικούς διαδηλωτές, οι οποίοι απλώς απαιτούσαν να
εγκαταλείψουν την πόλη τους οι μαχητές της Μισράτα.
προσωπικότητα του BHL, ο Ραμζί Baroud μας λέει ότι: «Η ισραηλινή δεξιά είναι
γοητευμένη από τον B.-H. Levy. Στην Jerusalem Post, ο
εορτασμός της παγκόσμιας επιρροής του κορυφώνεται με το ακόλουθο απόσπασμα: «Ένας
Γάλλος φιλόσοφος και ένας από τους ηγέτες του κινήματος των Νέων Φιλοσόφων οι
οποίοι ισχυρίζονται ότι οι Εβραίοι προορίζονται να παρέχουν μια μοναδική ηθική
φωνή στον κόσμο».
τίποτα να κάνει με αυτό. Τα φιλοσοφικά επιτεύγματα του ανθρώπου μας φαίνονται
να στοχεύουν μόνο τους μουσουλμάνους και τους πολιτισμούς τους. Μια
εβδομάδα μετά τον εορτασμό της ηθικής επιρροής του στον κόσμο από τη Jerusalem
Post, η εφημερίδα Haaretz περίγραφε την υποστήριξή του στον
ισραηλινό στρατό με τιτλοδότηση στις 30 Μαΐου 2010: «Bernard-Henri Lévy: Δεν είδα
ποτέ ένα στρατό πιο δημοκρατικό από την
IDF». (4)
εκπρόσωπος της φυλής του Ισραήλ
αναλύει τη μηχανική του BHL με μια αμετάβλητη ιεροσύνη, την υπεράσπιση του
σιωνισμού και του Ισραήλ:
υποταγή. Σκηνοθέτης μιας ταινίας για τη συμμετοχή του στη λιβυκή
σύγκρουση, ο Bernard-Henri Lévy πάντα υποστήριξε ότι ο αγώνας του γράφεται ως
μέρος μιας καθολικής προσέγγισης υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
Ο Ummah
έφερε στο φως έγγραφα που υποδεικνύουν το αντίθετο.
Η εξομολόγηση
πραγματοποιήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 2013 στο μικρόφωνο του Ραδιόφωνου της Εβραϊκής
Κοινότητας (ΡΕΚ, Γαλλία). Κληθείς
από το ΡΕΚ για να προωθήσει το «πολεμικό ημερολόγιο του στη Λιβύη», ο
συγγραφέας Bernard-Henri Lévy δήλωσε υποταγή στη κοινότητά αυτή, αναγνωρίζοντας,
με μοναδική έμφαση, ότι επιστρατεύτηκε κατά του Καντάφι, λόγω, μεταξύ άλλων,
του θρησκεύματος τους.
δημοσίευσε αυτό το απίστευτο απόσπασμα από αυτή τη συνέντευξη στο ΡΕΚ. Περίεργως,
η σκηνή που περιγράφεται εδώ από τον BHL δεν εμφανίζεται στην ταινία του με
τίτλο Ο όρκος του Τομπρούκ . Αν και μπορούμε να δούμε
πράγματι τον BHL που κοκορευόταν στους Λίβυους απεσταλμένους από τις λιβυκές
φατρίες ότι ο ίδιος ανήκει σε μια «αρχαία
φυλή», σε καμία στιγμή δεν τον βλέπουμε να ρητορεύει
για τη «αφοσίωση» του στο Ισραήλ ενώπιον
του πλήθους των νέων που είχαν συγκεντρωθεί τον Απρίλιο του 2011 στη Βεγγάζη.
Τρεις
ημέρες μετά από αυτή τη συνέντευξη, ο BHL συμμετείχε στην Εθνική Συνέλευση του Αντιπροσωπευτικού
Συμβουλίου των Εβραϊκών Ιδρυμάτων στη Γαλλία. Κατά την ομιλία του, ο
άνθρωπος ολοκλήρωσε την ομολογία του -που
τότε πέρασε απαρατήρητη – στο ΡΕΚ δηλώνοντας
ότι επιστρατεύτηκε με «σημαία» τη «πίστη του στο Σιωνισμό και το Ισραήλ»,
προσθέτοντας ότι «ως Εβραίος » «είχε συμμετάσχει σε αυτή την πολιτική
περιπέτεια, για να βοηθήσει στην ανάπτυξη για τη χώρα του και για μια άλλη ενός
σχεδίου στρατηγικής και τακτικής». Αυτή η «διπλή πίστη» επιβεβαιώνεται. (5)
ενώπιον της Κοινότητας των Ανθρώπων;
οι συνέπειες της δυτικής επέμβασης στη Λιβύη, η οποία προκλήθηκε από τον
ανεύθυνο ακτιβισμό του Bernard-Henry Lévy, επεκτείνεται πέρα από τα σύνορα αυτής
της χώρας και επηρεάσει όλη τη περιοχή. (…) Η τελευταία φορά που αυτό το
άτομο επανεμφανίστηκε, ήταν για να προσπαθήσει να επηρεάσει την απόφαση των
δυτικών δυνάμεων, Ηνωμένων Πολιτειών και Γαλλίας κυρίως, που ήταν απρόθυμες να μπούνε
στον πόλεμο εναντίον της Συρίας. Μην περιμένετε από αυτές τις δυνάμεις να
τον παραπέμπουν στο ΔΠΔ για να τον ρίξουν στη φυλακή και να τον δικάσουν για
εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας». (6)
την τραγωδία της Λιβύης
εφημερίδα Temps d’Algérie λίγες εβδομάδες μετά την απελευθέρωση της Λιβύης και το λιντσάρισμα του
Καντάφι, είχα δηλώσει τη μεγάλη αξία του, έστω και αν ο ίδιος ήταν ένας
τύραννος, είχε καταφέρει να διατηρήσει την ισορροπία μεταξύ των
φυλών.
Κάπως, οι κοινωνιολογικές ισορροπίες έχουν προστατευθεί. Δεν
πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι η Λιβύη έχει το μεγαλύτερο αφρικανικό ΑΕΠ μετά τη
Νότια Αφρική. Αυτό σημαίνει ότι οι Λίβυοι ζούσαν καλά. Η Λιβύη, μικρή
χώρα με 6 εκατομμύρια κατοίκους, κατέχει 46 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου
από τα οποία το 35% τους ανήκει σύμφωνα με τους Γάλλους (16 δισ.).
είναι μια ευλογία. Από τώρα και στο εξής, για τη νέα τάξη πραγμάτων που θα
τεθεί σε εφαρμογή, τα αποθέματα πετρελαίου των αραβικών χωρών είναι πλέον
υποθετικά. Θα ανήκουν αργά ή γρήγορα στο δυτικό κόσμο, τα 480
δισεκατομμύρια δολάρια των συναλλαγματικών αποθεμάτων θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν
από εκείνους που κατέστρεψαν τη Λιβύη για την ανοικοδόμηση αυτής της
χώρας.
είναι μόνο κτίρια, δρόμοι, εργοστάσια, είναι ένας πολιτισμός που μόλις κατεδαφίστηκε. (…)
στη Λιβύη, δυστυχώς, κινδυνεύει να συμβεί και σε άλλες χώρες, και η Αλγερία δεν
είναι απρόσβλητη». (7)
εξακολουθεί να ενδιαφέρεται η Δύση για άλλη μια φορά, δεν είναι τα ανθρώπινα
δικαιώματα, αλλά ο πλούτος των πιο αδύναμων χωρών.
προϋπόθεση, η Αλγερία δεν θα πρέπει να κάθεται με τα χέρια σταυρωμένα ενώπιον
του λιβυκού χάους, εξακολουθεί να είναι μια χώρα του Μαγκρέμπ με την οποία
μοιραζόμαστε μια κοινή ιστορία, κοινό πολιτισμό, κοινή γλώσσα, κοινό χώρο, ή
ακόμα και κοινή θρησκεία.
τελευταία 5 +5 για τη Λιβύη, μιλάνε για την τροφική ασφάλεια, ενώ μια χώρα
κινδυνεύει από λιμοκτονία.
ικανότητα θα έπρεπε, με κάθε λογική και ανθρωπιά, να μας οδηγήσει να «παρέμβουμε»
φέροντας το μερίδιο συμπάθειας μας προς αυτή
τη χώρα και προειδοποιώντας την για τον κίνδυνο διαμελισμού.
είναι η ασφάλεια μας.
μας είχε βοηθήσει στη δύσκολη διαχείριση της περιόδου μετά από τις 24, Φεβ.
1971.
από τις εταιρείες πετρελαίου.
βοηθήσουμε και να παρέχουμε υποστήριξη;
5. H.Hamza http://oumma.com/12986/bernard-henri-levy-representant-tribu-israel 2 06
2012
6. http://www.algeriepatriotique.com/ content/levy-la-cpi
7. Chems Eddine Chitour : Interview au Temps d’Algérie par
Saïd Mekla 06 – 09 – 2011
http://www.legrandsoir.info/il-etait-une-fois-la-libye-a-faute-de-l-occident-le-devoir-d-aide-de-l-algerie.html
Πρώτο μέρος: Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια ευτυχισμένη χώρα που την
έλεγαν Λιβύη (1)
σημείωση (NB): Δεν διαθέτουμε διορθωτή(-τρια) και οι αναρτημένες
δημοσιεύσεις (πάντα βιαστικές) περιέχουν λάθη, ορθογραφικά και συντακτικά.
Προτιμάμε πάντα την ουσία παρά τη μορφή. Ευχαριστούμε για τη κατανόηση σας.
var _wau = _wau || []; _wau.push([“small”, “wvg1ie6mi5ta”, “m3y”]);
(function() {var s=document.createElement(“script”); s.async=true;s.src=”http://widgets.amung.us/small.js”;
document.getElementsByTagName(“head”)[0].appendChild(s);})();