φωτογραφία αρχείου

Οι Ερντογάν,
Μπαρζανί, Σιβάν Περβέρ και Ιμπαρχίμ Τατλίσες εγκαινίασαν την προεκλογική εκστρατεία
του ΑΚΡ στο Κουρδιστάν [το περασμένο Σαββατοκύριακο]. Αν και κάποιοι
ευφυείς (!) Κούρδοι πολιτικοί δήλωσαν σχετικά πώς «θα ήταν λάθος να καταλάβουμε
αυτή τη συνάντηση ως στήριξη υπέρ του Ερντογάν στην προεκλογική εκστρατεία», μπορεί
κανείς να δει καθαρά ότι επρόκειτο για χειραγώγηση.

Η συνάντηση Ερντογάν-Μπαρζανί
ήταν αρχικά μια λογική και συνηθισμένη υπόθεση. Ωστόσο, αυτή η λογική δεν
ήταν μια λογική που να σχετίζεται με τις απαιτήσεις και τις προτιμήσεις του
κουρδικού λαού. 
Μιλάμε για μια λογική που αναφέρεται σε συγκεκριμένες
ιδεολογικές-πολιτικές προτιμήσεις. Το ΑΚΡ και το KDP είναι δύο «αδέλφια» που έχουν την ίδια γραμμή για τα θέματα του κρατισμού, της σεξουαλικότητας, των
οικογενειακών αξίων και της ιδιοκτησίας. Και τα δύο μέρη μπορούν να θεωρηθούν
ότι εισήλθαν στο πνεύμα της ιστορίας ως γρανάζια στον τροχό της καπιταλιστικής
ηγεμονίας που στηρίζεται σε ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Όσοι δεν είναι απολιτικοί
ή τους λείπει το συναίσθημα, γνωρίζουν ότι ο Μπαρζανί και η υποστήριξη του KDP στον
Ερντογάν και το AKP είναι καθόλο μια μη φυσιολογική έκβαση.

Όσον αφορά την
πρακτική πολιτική, το ΑΚΡ και KDP έχουν λάβει θέσεις σε ένα μέτωπο που είναι
χωρίς αμφιβολία σε βάρος του κουρδικού λαού. Το ΑΚΡ και το KDP είναι
ιδεολογικά εγγύς στα θεμελιώδη θέματα που αφορούν τη κατάτμηση του Κουρδιστάν
σε τέσσερα μέρη.

Εκτός της υποταγής στο
κουρδικό λαό, το KDP και ο Μπαρζανί είναι πολύ πιο «αδέλφια» με τον Ερντογάν
και το AKP παρά με τον Οτσαλάν και το ΡΚΚ. Μάλιστα, κάθε φορά που διεξάγεται
μια ιδεολογική συζήτηση ή αντιπαράθεση, η εθνική καταγωγή, η υποταγή στον ίδιο
λαό (ακόμη και η αδελφοσύνη), οι προσπάθειες για εδαφική ένωση γίνονται ιδιαίτερα
χωρίς νόημα.

Η συνάντηση
Ερντογάν-Μπαρζανί δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια στροφή προς τη
συνεργασία σε πρακτική πολιτική από τους οπαδούς δύο στενών ιδεολογιών. Οι
Σίβαν και Ίμπο ήταν μόνο το καρύκευμα στην κορυφή αυτής της ιδεολογικής αγκαλιάς. Το
ΑΚΡ και το KDP είναι άβολα με την επίδραση που έχει το PKK στον κουρδικό λαό, οι
Ερντογάν και Μπαρζανί είναι ανήσυχοι γιατί η πρωτοκαθεδρία του Οτζαλάν έχει
γίνει δεκτή.

Το τρέχον ενδιαφέρον
που έκανε τους Μπαρζανί και Ερντογάν να συναντηθούν στο Ντιγιαρμπακίρ είναι η
εχθρότητα προς την Επανάσταση της Ροζάβας και το PYD. Είναι η δημοτικότητα
του Σαλέχ Μουσλίμ που μεγαλώνει κάθε μέρα, μαζί με την αναπαραστατική του
ποιότητά όσο και την αποδοχή της νομιμότητας του.

Οι Μπαρζανί και
Ερντογάν συνεργάζονται στρατηγικά, προκειμένου να εμποδίσουν την επανάσταση που
πραγματοποίησε  ο κουρδικός λαός στη Ροζάβα. Το
κλείσιμο των συνοριακών πυλών για τους Κούρδους της Ροζάβας και το βίαιο
εμπάργκο με το οποίο έχουν περικυκλώσει τη Ροζάβα είναι μέρος του συντονισμού μεταξύ
του ΑΚΡ και του KDP. Παράλληλα με αυτό, άνοιξαν τις πόρτες σε όσους αποχωρούν
από τη Ροζάβα και έκαναν ό, τι μπορούσαν για να αδειάσουν τη Ροζάβα από τον πληθυσμό της.

Το KDP και ο Μπαρζανί
ανησυχούν για την αντίσταση του YPG και είναι προβληματισμένα με την επιτυχία της
ηγεσίας του PYD. 

Όταν ο Μπαρζανί
δήλωσε πριν από την επίσκεψή του στο Ντιγιαρμπακίρ ότι «δεν υπάρχει επανάσταση
στην Ροζάβα, το PYD συνεργάζεται με το καθεστώς του Άσαντ», ήταν μια αντίδραση
στην αδιαμφισβήτητη επιτυχία της Επανάστασης της Ροζάβας, η οποία από τη προοπτική
τους [των Μπαρζανί και KDP] έχει γίνει απαράδεκτη. Ήταν μια αντίδραση στην
καθαρή νίκη που κέρδισε το YPG κατά της Αλ Κάιντα, του ISIS και του FSA.

Το γεγονός ότι μετά
τη συνάντηση πολλοί συγγραφείς και πολιτικοί δήλωσαν ότι «το λάθος να μην αναφερθεί
καθόλου το όνομα του Οτζαλάν και του ζητήματος της αποφυλάκισης του, ήταν μια σοβαρή
παράληψη» ήταν πραγματικά πολύ απλοϊκό και αφελές. 

Επειδή ο βαθύτερός, ο
κύριος λόγος για τη συνάντηση  -σε
περίπτωση επιτυχίας –  είναι να
καταστρέψει τη σφραγίδα του Οτζαλάν σε όλα τα μέρη του Κουρδιστάν. 

Ο γάμος στον οποίον
τριακόσια άτομα πανδρεύτηκαν ήταν μια τελετή για να συγκαλύψουν αυτό το
πραγματικό στόχο. Η συλλογική απόφαση εκ μέρους του BDP να μην συμμετέχουν
οι πολιτικοί του σε αυτή τη «συγκάλυψη» ήταν πραγματική, ωστόσο, η ατομικιστική
στάση που ακύρωσε δημοσίως αυτή την απόφαση ήταν τραγική.

Όταν το 1998 ο Κούρδος
ηγέτης Οτζαλάν πήγε στην Ιταλία για να διεκδικήσει πολιτικό άσυλο, γεννήθηκε
μια νέα φάση στη δυνατότητα για μια πολιτική λύση αυτού του ζητήματος. 

Το τουρκικό κράτος
κινητοποίησε όλους τους διπλωμάτες του για να παρεμποδίσει αυτή τη
διαδικασία. 

Ο Μπαρζανί παρουσίασε
επίσης ένα φάκελο στην ιταλική κυβέρνηση. Στο φάκελο προβλήθηκε το
επιχείρημα ότι ο Οτζαλάν δεν ήταν εκπρόσωπος του κουρδικού λαού και ως εκ
τούτου δεν έπρεπε  να έχει το δικαίωμα
του πολιτικού ασύλου. 

Ο φάκελος
περιελάμβανε επίσης μια άποψη και μια ανάλυση σχετικά με το PKK που υποστήριζαν
ότι ήταν μια τρομοκρατική οργάνωση χωρίς πολιτική νομιμοποίηση. 

Αυτός ο επαίσχυντος
φάκελος βρίσκεται σήμερα στα αρχεία του ιταλικού κράτους.

Μια πιο σύντομη
ιστορία για να συνοψίσουμε: μόλις τελείωσε ένας μακρύς και βίαιος πόλεμος, και ένας
διοικητής καλεί έναν Κούρδο στρατιώτη στο πλευρό του, λέγοντας:

«Πετύχαμε τη νίκη,
και έδειξες μεγάλη γενναιότητα στο μέτωπο. Κάνε μου μια αίτηση, μόνο ζήτησε κάτι
που μπορεί επίσης να εξυπηρετήσει τους δύο τραυματίες Κούρδους φίλους σου που
βρίσκονται στο νοσοκομείο».

Ο Κούρδος στρατιώτης,
έχοντας σκεφτεί για πολύ καιρό και ξύνοντας το κεφάλι του, υπέβαλε την αίτηση
του: «Κύριε Διοικητά, πάρε ένα από τα μάτια μου!».

* Το παρόν είναι μετάφραση
από The Rojava Report of “Rojava devrimine karşı Erdoğan-Barzani işbirliği”
του Ferda Çetin, το οποίο πρωτοεμφανίστηκε στην
Yeni Özgür Politika

http://en.firatnews.eu/news/features/erdogan-and-barzani-cooperating-against-the-rojava-revolution.htm

Γενική σημείωση (NB):
Δεν διαθέτουμε διορθωτή(-τρια) και οι αναρτημένες δημοσιεύσεις (πάντα
βιαστικές) περιέχουν λάθη, ορθογραφικά και συντακτικά. Προτιμάμε πάντα
την ουσία παρά τη μορφή. Ευχαριστούμε για τη κατανόηση σας.