της Ελίνας Γαληνού
Σε πρώτη φάση, το μέτρο που προώθησε η κυβέρνηση προκειμένου να επιβάλει μέσω προστίμων, την υποχρεωτική ασφάλιση στους εργαζόμενους, ακούστηκε ασμένως. Η αλήθεια είναι ότι τα κρούσματα μαύρης εργασίας είχαν αυξηθεί υπερβολικά λόγω κρίσης, που δεν ήταν δυνατόν να βρεθεί άκρη.
Η ανάγκη για κάποια χρήματα, ωθούσε και τους νέους και τους μεγαλύτερους, σε “συμβιβαστικές” λύσεις πρόσληψης, ώστε να διευκολυνθεί ο εργοδότης και να κρατήσει τον εργαζόμενο στη δουλειά, περισσότερο χρόνο. Αυτό όμως, εκτός του ότι τις περισσότερες φορές αποδεικνύονταν μύθος, αποθράσσυνε τους εργοδότες οι οποίοι είχαν φτάσει να θέτουν το δίλημμα στον εργαζόμενο, εκβιαστικά..
Οπωσδήποτε, καμία δικαιολογία δεν μπορεί να υπάρξει για τέτοια θέματα, τα οποία φέρνουν τα πράγματα στα άκρα. Φτάσαμε δηλαδή, από κεί που ο κάθε εργοδότης σχεδόν παντρευόταν τον εργαζόμενο, σύμφωνα με τους μέχρι πρότινος ισχύοντες προστατευτικούς νόμους, να μην υπάρχει έλεος για τον εργαζόμενο, ούτε βήμα διαμαρτυρίας. Αν με το “έτσι θέλω” ο κάθε εργοδότης μπορεί να παίρνει έναν εργαζόμενο, να του βγάζει τη δουλειά για ένα διάστημα και μετά να τον πετάει στον δρόμο, τότε η κοινωνική κρίση επιτείνεται. Εκτός των άλλων, η συναλλαγή αυτή αποτελεί και μαύρη τρύπα για την Οικονομία και για τα ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία ήδη έχουν γονατίσει λόγω της ανεργίας και των λουκέτων. Διότι η επίσημη εργασία με ασφάλιση, δηλώνεται στην εφορία και από τις δύο πλευρές και έτσι, υπάρχει ένας έλεγχος για το τι γίνεται στην αγορά εργασίας.
Καλό λοιπόν το μέτρο επιβολής προστίμων για τους “ανυπάκουους” εργοδότες, αλλά και “πάν μέτρον άριστον…”. Ξέρουμε άλλωστε, ότι το πρόστιμο για ανασφάλιστο εργαζόμενο, ίσχυε και ως τώρα. Εάν για παράδειγμα το ΙΚΑ, έπιανε μια τέτοια περίπτωση, επέβαλε πρόστιμο της τάξης των 550 ευρώ ή άντε λίγο παραπάνω. Οχι πως ήταν ο,τι πιό ευχάριστο, αλλά ήταν τουλάχιστον εφικτό να πληρωθεί-έστω με κάποια δυσκολία. Τώρα όμως, το νέο ύψος προστίμου, μάλλον θα κάνει τα ασφαλιστικά ταμεία να αισιοδοξούν για αύξηση των εσόδων τους, διότι αν αρχίσουν να πέφτουν μαζικά οι “καμπάνες”, σίγουρα θα γεμίσουν ζεστό χρήμα. Οποιος εργοδότης επισημανθεί να έχει στη δουλειά του έστω και για μια μέρα, εργαζόμενο ανασφάλιστο-ακόμα και εάν είναι συγγενής του Α΄βαθμού, το πρόστιμο που θα πληρώσει, είναι 10.000 ευρώ!
Πιθανόν, οι διάφορες ενώσεις εργαζομένων ή ανέργων, να συμφωνούν με τον υπουργό, νομίζοντας ότι αυτό θα κάνει καλό στους εργαζόμενους. Δυστυχώς όμως, όποιος βλέπει μόνο το δέντρο, χάνει το δάσος και άρα, κάνει λάθος υπολογισμούς. Μπορεί αφ΄ ενός να τρέμει από τον φόβο του ένας εργοδότης για το πρόστιμο, αλλά θα είναι πολύ αναποφάσιστος ως προς τις προσλήψεις γενικώς. Αλλά και από την άλλη μεριά, η συμπεριφορά του κράτους προς τις ελληνικές επιχειρήσεις, κυρίως τις μικρομεσαίες, είναι αλγεινή πλέον. Ποιος σκέφτηκε το πού θα βρει ένας μικρομεσαίος επιχειρηματίας ή μαγαζάτορας, τα 10.000 ευρώ, όταν για τους περισσότερους, αυτό το ποσό είναι το αποθεματικό που διαθέτουν για τα έξοδα λειτουργίας της επιχείρησής τους; Με ποια λογική απαγορεύει το κράτος στους συγγενείς ενός ανθρώπου, να στηρίξουν τη δουλειά του σε τόσο δύσκολους καιρούς, χωρίς να επιβάλει τον βρόγχο της ολοκληρωτικής ασφάλισης στον επιχειρηματία;
Έπειτα, το μέτρο αυτό αποτρέπει την δοκιμή του εργαζόμενου, πράγμα που είναι αναγκαίο. Διότι μπορεί ένας άνθρωπος να φέρνει στον εργοδότη ένα πλούσιο βιογραφικό, αλλά όσον αφορά το τι κάνει την πράξη, θα το δει συν τω χρόνω. Και ιδίως για δουλειές που κρίνεται η αμεσότητα ανταπόκρισης, η ετοιμότητα, η ταχύτητα κινήσεων, καθώς αυτά μπορεί να επηρεάσουν αρνητικά ή θετικά την πορεία μιας επιχείρησης, θα έπρεπε να είναι υποχρεωτικός ο δοκιμαστικός χρόνος, που συνήθως, είναι για τον εργοδότη, παθητικό διάστημα. Τώρα όμως, ούτε δοκιμές μπορεί να γίνουν, ούτε και σοβαρές συνεργασίες να αναπτυχθούν. Το πιθανότερο δε είναι, ότι θα κλείσουν άλλες τόσες μικρομεσαίες επιχειρήσεις, γιατί δεν θα μπορούν να τα βγάλουν πέρα. Όσο για τους εργαζόμενους, ευνόητο είναι ότι μόνο καλό δεν θα τους κάνουν τα άλλα τόσα λουκέτα που θα προκύψουν…
Κοντά στον νου και η γνώση…