Εύλογη η προσπάθεια του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά να εμφανίσει την Ελλάδα ως σημείο σταθερότητος, στην περιοχή, κατά τη συνάντησή του με τον Αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα και απευθυνόμενος σε εκπροσώπους επενδυτικών κεφαλαίων στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Αμερικανικό το ακροατήριο και αντιμετωπίζει με περίσκεψη πολιτικούς κλυδωνισμούς εξόχως ανησυχητικούς στην Αίγυπτο και στην Τουρκία, για να περιορισθεί κανείς σε δύο χώρες στρατηγικής πράγματι σημασίας -και όχι κατ’ ευφημισμό- για τα συμφέροντα των ΗΠΑ.

Δεν έχει φυσικά άμεση αντιστοιχία η Ελλάς με τις δύο συγκεκριμένες χώρες και τα άλλα κράτη της Ανατολικής Μεσογείου, όπου η αναζήτηση προτύπου διακυβερνήσεως φαίνεται πως συνεχίζεται αενάως.

Στην Τουρκία το πρόβλημα της μεταβάσεως από στρατοκρατούμενο σε αντιπροσωπευτικό σύστημα εξουσίας, εναρμονισμένο με το -παραδοσιακό θρησκευτικό- αίσθημα των πολιτών είχε θεωρηθεί πως επιλύθηκε με την άνοδο του κ. Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην εξουσία. Αλλά η χώρα διολίσθησε εκ νέου στον αυταρχισμό, που αποτελεί στοιχείο σύμφυτο από την εποχή της Οθωμανικής κυριαρχίας. Το πρότυπο Ερντογάν ενέπνευσε ασφαλώς και τους οπαδούς της Μουσουλμανικής Αδελφότητος στην Αίγυπτο, αλλά πριν να είναι πλέον πολύ αργά παρενέβησαν οι Ενοπλες Δυνάμεις προς ανακούφιση της αγωνιούσης Δύσεως.

Στη χώρα μας θέμα τοποθετήσεως της ανεξάρτητης κρατικής οντότητος, που είχε προκύψει από την Επανάσταση, δεν ετίθετο αφού η ιδέα ήταν να καταστεί η Ελλάς «το πρότυπον βασίλειο της Δύσεως εις την Ανατολή».

Αλλά για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος έπρεπε να μεσολαβήσει σε πρώτη φάση η Μικρασιατική Καταστροφή, που απέκοψε την Ελλάδα από την Ανατολή, στη συνέχεια ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και η συντριβή της κομμουνιστικής ανταρσίας και τέλος η πλήρης ενσωμάτωση της χώρας στην Ευρώπη.

Το πρόβλημα είναι ότι με την αισχίστη διαχείριση της εντάξεως στην ΕΟΚ και στη Ζώνη του Ευρώ, το πολιτικό σύστημα -ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία- αυτοϋπονομεύθηκαν και ο κίνδυνος να ακολουθήσει ο ευρωσκεπτικισμός και η δυσπιστία προς τη Δύση είναι υπαρκτός.

Πριν από τέσσερα χρόνια, μόνον το ΚΚΕ αμφισβητούσε ευθέως την ευρωπαϊκή επιλογή της χώρας. Σήμερα μία γκρίζα ασάφεια περί της δυνατότητος του ευρωπαϊκού συστήματος να επιβιώσει κάτω από τις σημερινές συνθήκες κρίσεως κυριαρχεί στη σκέψη των Ελλήνων πολιτών και όχι μόνον όσων στηρίζουν τα κόμματα της αντιπολιτεύσεως. Η τάση αυτή οδηγεί σε πλήρη ανατροπή της πολιτικής συμβάσεως που διαμορφώθηκε τα τελευταία τριάντα χρόνια και την προσήλωση στο ευρωπαϊκό ιδεώδες που έγινε αποδεκτό ευρέως χάρις στις κοινοτικές εισροές, οι οποίες κατασπαταλήθηκαν.

Εστήριξε ο πρόεδρος Ομπάμα την άποψη του κ. Σαμαρά ότι η λιτότητα δεν αποτελεί λύση και ότι θα πρέπει να υπάρξει ανάπτυξη. Αλλά οι επενδύσεις γίνονται από ιδιώτες, που ενδιαφέρονται πρωτίστως για τη σταθερότητα. Περί της εσωτερικής σταθερότητος, ο κ. Ομπάμα δεν είχε να προτείνει τίποτε, βεβαίως. Το θέμα αυτό εμπίπτει στην αποκλειστική ευθύνη της ελληνικής κυβερνήσεως. Εξυπακούεται βεβαίως ότι ως σταθερότης δεν εκλαμβάνεται η ισχνή πλειοψηφία του κυβερνητικού συνασπισμού.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ