Το ελληνικό στοιχείο δεν ήταν
άγνωστο στην Αυστραλία στις αρχές του 20ού αιώνα. Ένα πρώτο
μεταναστευτικό κύμα έβαλε τις πρώτες ρίζες του Ελληνισμού στους
Αντίποδες.
Εκείνο όμως το οποίο θα αλλάξει ριζικά τη διάσταση
του Ελληνισμού στη νεαρή αυτή χώρα – ήπειρο θα είναι η μεταπολεμική
ανάγκη της Αυστραλίας να προσελκύσει Ευρωπαίους μετανάστες.

 Για την μεταπολεμική Ελλάδα με τα βαθιά τραύματα του 2ου
Παγκοσμίου Πολέμου και τον εφιάλτη του Εμφυλίου, η μετανάστευση, μία
θυσία ενός σημαντικού μέρους του πληθυσμού, υπόσχεται ένα καλύτερο
αύριο.

ΤΟΤΕ ΣΕ 20 ΜΕΡΕΣ ΤΩΡΑ ΣΕ 20 ΩΡΕΣ

 Επρόκειτο στην ουσία για ένα βήμα τολμηρό το οποίο απαιτούσε
γενναιότητα και ψυχή. Το άγνωστο μιας νέας πατρίδας, η ταπεινότητα της
φτώχιας, το ταξίδι για πρώτη φορά. Σήμερα, με τις σύγχρονες εξελίξεις
στην επικοινωνία και τις μεταφορές, ζούμε σε ένα παγκόσμιο χωριό και
έχουμε γεφυρώσει την απόσταση. Σε 20 ώρες έχεις φθάσει στον προορισμό
σου.

 Φανταστείτε όμως τη δεκαετία του ’60. Το διά θαλάσσης
ταξίδι με τα γνωστά υπερωκεάνια απαιτούσε 20 ημέρες το λιγότερο. Η
τηλεφωνική επικοινωνία ήταν σχεδόν αδιανόητη όσο και πανάκριβη. Απέμενε
μόνον το ταχυδρομείο.

ΕΡΓΑΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΠΕΙΘΑΡΧΗΜΕΝΟΙ

 Σε αυτές λοιπόν τις δυσκολίες όλοι ανεξαιρέτως οι ομογενείς κλήθηκαν
να αντιπαλέψουν εργατικοί, πειθαρχημένοι, με γενναιότητα και σθένος,
στάθηκαν αντάξιοι των περιστάσεων. Εμαθαν οι περισσότεροι αγγλικά,
κέρδισαν την εκτίμηση στο επαγγελματικό τους περιβάλλον και άρχισαν να
εγκλιματίζονται.

 Με μεθοδικότητα, επιχειρηματικότητα και
αφοσίωση στον ιερό σκοπό, οι περισσότεροι άρχισαν να δημιουργούν
οικογένεια, να θέτουν τις βάσεις για ένα δικό τους σπιτικό και να
φροντίζουν για το μέλλον των παιδιών τους, να μορφωθούν πάνω από όλα και
να διατηρήσουν την ελληνικότητά τους. Δεν ήταν ένας δρόμος στρωμένος με
ροδοπέταλα η διαδρομή αυτή. Το να ριζώσεις και να βλαστήσεις σε έναν
ξένο τόπο είναι δοκιμασία. Ο ρατσισμός, τα στερεότυπα, ο ανταγωνισμός, η
ξενοφοβία μας είναι σήμερα γνωστά φαινόμενα. Φαντασθείτε τα 20.000 χλμ. μακριά.

ΑΡΕΤΕΣ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ

 Ωστόσο, η Αυστραλία άλλαξε, οι αντιλήψεις βελτιώθηκαν. Ταυτόχρονα, οι
Ελληνες απέδειξαν όλες τις καλές αρετές της φυλής. Αναδείχθηκαν σε μία
αναζωογονητική προοδευτική δύναμη, η οποία άλλαξε την αυστραλιανή
κοινωνία, της έδωσε ζεστασιά, ψυχή, διάθεση για διασκέδαση, για
ανθρώπινες στιγμές.

 Δεν είναι υπερβολή ότι οι Ελληνες και οι
Ιταλοί έφεραν στους Αυστραλούς έναν ευρωπαϊκό τρόπο ζωής που τους έκανε
τις πόλεις Ευρωπαϊκές, ζεστές και ανθρώπινες.

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΑΙΜΟΝΙΟ

 Στο μεταξύ, ο Ελληνισμός εξελίσσεται σταδιακά. Αρχίζει η οικονομική
συσσώρευση. Ξυπνά το ελληνικό επιχειρηματικό δαιμόνιο. Από εργάτης
μικρός επιχειρηματίας και έπεται συνέχεια.

50 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ 700.000 ΕΛΛΗΝΕΣ

 Σήμερα, μετά από 50 χρόνια μετανάστευσης, η ελληνική ομογένεια της
Αυστραλίας που εκτιμάται σε 700 περίπου χιλιάδες, αποτελεί μία
οικονομική και πολιτισμική δύναμη. Στα χέρια της ένα μεγάλο ποσοστό
ιδιοκτησίας, επιχειρήσεων. Ενας μεγάλος αριθμός συλλόγων, κοινοτήτων,
ενοριών, αθλητικών συλλόγων διακρίνονται σήμερα για τη δραστηριότητά
τους.

Η Εκκλησία δίνει επίσης το παρών της. Οι ορθόδοξοι ναοί,
τα ελληνικά καταστήματα, όλα αυτά αποτελούν όμορφες και δυναμικές
πινελιές στον φιλόξενο καμβά της Αυστραλίας. Επιπλέον, οι ομογενειακές
εφημερίδες, οι ραδιοφωνικοί σταθμοί, το δορυφορικό πρόγραμμα της ΕΡΤ
«Από την Αυστραλία με αγάπη» δίνουν όλα ένα καθημερινό δυναμικό παρών.
Στα σημαντικότερα Πανεπιστήμια της χώρας υπάρχουν Εδρες και Τμήμα
Ελληνικών Σπουδών.

Είναι σε όλους γνωστό ότι η Μελβούρνη, μία μεγαλούπολη 6 εκ. 
φιλοξενεί τον τρίτο σε μέγεθος ελληνικό πληθυσμό μετά την Αθήνα και τη
Θεσσαλονίκη με τουλάχιστον 250 χιλιάδες. Είναι μοναδική η εμπειρία της
φιλόξενης αυτής μεγαλούπολης.

ΛΑΤΡΕΙΑ ΓΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

 Οπου και να βρεθείς, θα συναντήσεις Ελληνο-Αυστραλό. Οι ομογενείς
ευρίσκονται σε όλες τις θέσεις και τα επαγγέλματα. Εκείνο όμως που
εντυπωσιάζει στη Μελβούρνη είναι η ελληνικότητα που εκπέμπει η ομογένεια
αυτή. Μία ελληνοπρέπεια μοναδική με πνεύμα αγέρωχο, ψυχή, άριστη
ενημέρωση αλλά και με αγάπη και λατρεία για την Ελλάδα.

 Από τη
στιγμή που η μητέρα Ελλάδα υπέστη τις συνέπειες της παγκόσμιας
οικονομικής κρίσης, η Ελληνο-αυστραλιανή ομογένεια όρθωσε το ανάστημά
της σε ένδειξη αλληλεγγύης. Με το καλό τους παράδειγμα και την
υποδειγματική τους συμπεριφορά, οι Ελληνες της Αυστραλίας κατέκτησαν
τους Αυστραλούς και αναζωπύρωσαν το φιλελληνικό πνεύμα.

Ταυτόχρονα
έδειξαν και συνεχίζουν να δείχνουν τα αισθήματα αλληλεγγύης βοηθώντας
φίλους και συγγενείς αλλά και ιδρύματα στην Ελλάδα. Βοηθούν ακόμη και
όσους νέο-αφικνούμενους βρεθούν στην Αυστραλία γιατί θυμούνται και
γνωρίζουν τι σημαίνει ξενιτιά.

Η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ…

 Η ομογένεια της Αυστραλίας έχει επίσης αναδείξει κορυφαίους αθλητές,
πανεπιστημιακούς, επιχειρηματίες αλλά και πολιτικούς. Η
ελληνοαυστραλιανή σχέση ενισχύεται και εμπλουτίζεται όχι μόνον από
κοινές ιστορικές εμπειρίες όπως η Μάχη της Κρήτης αλλά και από την
πρόοδο και επιρροή του ομογενειακού παράγοντα.

 Πώς θα μπορούσε
να δει κανείς το μέλλον της ομογένειας αυτής άραγε; Νομίζω ότι θα πάει
όλο και πιο ψηλά. Εκείνο δε που θα έχει ιδιαίτερη σημασία είναι η
διατήρηση γλώσσας, θρησκείας, εθίμων και μιας φλόγας αγάπης για τη
μητέρα Ελλάδα. Είναι στο χέρι μας και μπορούμε.