O οδικός άξονας Μαυρομάτι – Γέφυρα
Κρανιάς είναι εδώ και καιρό έτοιμος. Άργησε λίγα χρόνια να τελειώσει,
όμως τώρα οι οδηγοί χαίρονται έναν σύγχρονο οδικό άξονα (Νο. 97) ο
οποίος αφού διασχίσει την περιοχή του Βούρκου με τα χωριά της Ελληνικής
Εθνικής Μειονότητας, συναντά την οδό Αγίων Σαράντα – Γεωργουτσάτων
(Νο.99).

Η κατασκευή του δρόμου αυτού έγινε με
ελληνικά κεφάλαια και με εργασίες ελληνικής τεχνικής εταιρείας. Ένα έργο
υποδομής μεγάλης σημασίας για την δυνατότητα επιβίωσης και παραμονής
των Βορειοηπειρωτών στις πατρογονικές τους εστίες.

Ο οδικός αυτός άξονας διασχίζει σχεδόν
στο σύνολο του μήκους του μια ελληνική μειονοτική ζώνη, αναγνωρισμένη
και από το αλβανικό κράτος ως μειονοτική. Θα περίμενε λοιπόν κάποιος
στην περίπτωση αυτή, ιδανική θα έλεγα για τον Ελληνισμό (αναγνωρισμένη
μειονοτική ζώνη, ελληνική χρηματοδότηση, ελληνική κατασκευαστική
εταιρεία) πως εδώ τουλάχιστον θα υπήρχε σεβασμός της συμφωνίας περί
μειονοτικών δικαιωμάτων, την οποία η Αλβανία έχει αποδεχθεί και έχει
υπογράψει.

Όμως, φευ, ούτε εδώ υπάρχει εφαρμογή της
συνθήκης που αναφέρει πως στις περιοχές όπου διαβιεί η μειονότητα οι
οδικές πινακίδες πρέπει να είναι γραμμένες και στην γλώσσα της
μειονότητας. Σε όλο το μήκος του οδικού άξονα δεν υπάρχει ούτε μια λέξη
γραμμένη στα ελληνικά.

Όλες οι πινακίδες είναι γραμμένες στα
αλβανικά και μόνο. Θα ήταν ενδιαφέρον να ακούσουμε και κάτι από τους
επάρχους της περιοχής που διασχίζει ο δρόμος, οι οποίοι σαν τοπικοί
άρχοντες και εκπρόσωποι του Ελληνισμού της περιοχής έχουν κάθε θεσμικό
δικαίωμα προάσπισης των μειονοτικών δικαιωμάτων. Σημαντικό όμως είναι
και το ότι το Ελληνικό κράτος, η επιβλέπουσα αρχή, η κατασκευαστική
εταιρεία, κανείς δεν φρόντισε για την εφαρμογή της αναγραφής των
πινακίδων και στα Ελληνικά.

Οι Αλβανοί, ξέρουμε πως θέλουν να
κρύψουν οτιδήποτε το ελληνικό, κατά παράβαση των σχετικών συνθηκών.
Εμείς όμως τι κάνουμε, τους αφήνουμε έτσι;

 ΑΥΤΟΝΟΜΗ