Πάντα αηδίαζα με τις ακρότητες αλλά τώρα μπερδεύτηκα !
Με ποια από τις ακρότητες να… πρωτοαηδιασω;
Με τις ακρότητες περί Πολυτ(ερτ)εχνειου;
Με τις ακρότητες περί “εξυγίανσης” από αυτούς που εμπόδισαν κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια;
Με τις ακρότητες περί “ιερών αγελάδων” από όλους αυτούς που- πολλά χρόνια τώρα -την “λιβάνιζαν” για να τους “λιβανίζουν”;
Με τις ακρότητες αυτών που χθες χαρακτήριζαν την ΕΡΤ “προπαγανδιστικό βραχίονα της κυβέρνησης” και σήμερα υποκριτικά και ιδιοτελώς “κόπτονται” για το μέλλον της;
Με τις ακρότητες αυτών, που κατακεραυνώνουν τον κομματισμό και την αδιαφάνεια, αρκεί να μην ακουμπάει το “τσαρδάκι” τους;
Με τις ακρότητες των συνδικαλιστών που υπέθαλπαν χαραμοφάηδες, “φαντάσματα” και κοπανατζήδες με “δόντια” και “μπαρμπάδες στην Κορώνη”, εθελοτυφλώντας για ολα τα “κακώς κείμενα”;
Με τις ακρότητες αυτών που επέτρεπαν και επιτρέπουν να καίγονται “μαζί με τα ξερά και τα χλωρά” (γιατί τα χλωρά έχουν την συντριπτική πλειοψηφία)επειδή είναι ανίκανοι να βρουν τον τρόπο να τα …ξεχωρίσουν;
Πάντα αηδίαζα με τις ακρότητες, αλλά τώρα μπερδεύτηκα!
Με ποια από τις ακρότητες να… πρωτοαηδιασω;
Ισως με την…δικη μου πρώτα!
Που εξακολουθώ να πιστεύω ότι αυτή η χώρα έχει ελπίδες να σοβαρευτεί!