Του Αγγελου Στάγκου
Στο πάνθεον των πολύπλοκων οικονομικών και πολιτικών προβλημάτων της Ευρωζώνης έχουν τη δική τους θέση τα μυστήρια και οι δυσκολίες που ανέκυψαν σχετικά με τη στήριξη της οικονομίας της Κύπρου. Θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς ότι η διάσωση της Κυπριακής Δημοκρατίας από τη χρεοκοπία παρουσιάζει ομοιότητες με την επίλυση του δισεπίλυτου Κυπριακού.
Αυτή τη φορά η Γερμανία είναι εκείνη που προκαλεί ερωτήματα με την απροθυμία της να συμβάλει στη δημιουργία ενός μηχανισμού στήριξης της κυπριακής οικονομίας, καθώς το ποσό των 18 δισ. περίπου το οποίο χρειάζεται είναι σχετικά μικρό, συγκρινόμενο με τα ποσά που απαιτήθηκαν για τις άλλες χώρες της Ευρωζώνης που αντιμετώπισαν ανάλογη κρίση.
Οπως είναι γνωστό, το Βερολίνο έθεσε θέμα «κάθαρσης» των κυπριακών τραπεζών που βρίσκονται σε δεινή θέση, γιατί τις θεωρεί πλυντήρια χρημάτων Ρώσων ολιγαρχών και μαφιόζων. Περίεργο, αν σκεφθεί κανείς ότι τέτοια χρήματα υπάρχουν σε τράπεζες και σε «ασφαλείς» παραδείσους σε όλο το εύρος της Ευρωζώνης και στις παρυφές της. Περίεργο επίσης, αν ληφθούν υπ’ όψιν οι οικονομικές σχέσεις Γερμανίας – Ρωσίας, αλλά και οι γεωπολιτικές και ενεργειακές εξελίξεις στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Περίεργο ότι τελικά Γερμανοί και Ρώσοι αξιωματούχοι άφησαν να διαφανεί πιθανή συμμετοχή και της Μόσχας σε ενδεχόμενο πακέτο διάσωσης.
Κάποιοι πιθανολόγησαν αρκετά έγκαιρα, μεταξύ άλλων, ότι όλο αυτό το παιχνίδι έχει να κάνει με εκτιμήσεις ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δεν θα μπορούσε να επιστρέψει τα δανεικά που θα έπαιρνε από τον μηχανισμό στήριξης αν δεν χαρακτηριζόταν «ειδική περίπτωση», όπως η Ελλάδα, και αυτό προβλημάτιζε ιδιαίτερα τους Γερμανούς. Κάποιοι άλλοι όμως έδωσαν περισσότερο πολιτικές ερμηνείες, προβλέποντας ότι στήνεται σκηνικό για να εκδηλωθούν πιέσεις ώστε να συνδεθεί η οικονομική σωτηρία της Κυπρου με λύση του Κυπριακού στο πλαίσιο του σχεδίου Ανάν.
Αυτοί οι τελευταίοι φαίνεται να δικαιώνονται. Σε προχθεσινό δημοσίευμά τους οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» προωθούν ανοιχτά και ακριβώς μία τέτοια εξέλιξη, με τη βεβαιότητα ότι νέος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας θα είναι ο Ν. Αναστασιάδης, που το 2004 είχε ταχθεί υπέρ της αποδοχής του σχεδίου Ανάν στις σχετικές διαπραγματεύσεις. Δεν αποκλείεται να δικαιωθούν και οι άλλοι που πιστεύουν ότι το Βερολίνο θέλει να εξασφαλίσει ότι τα λεφτά ενός προγράμματος στήριξης της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν θα χαθούν και γι’ αυτό απεργάζεται σχέδιο αποπληρωμής με υποχρεωτική καταβολή των δόσεων από τα έσοδα της εκμετάλλευσης του αερίου που έχει βρεθεί στην ΑΟΖ της Κύπρου. Κατ’ αυτούς, οι στενές σχέσεις του Ν. Αναστασιάδη με την Α. Μέρκελ προεξοφλούν τη συνάψη τέτοιας συμφωνίας.
Ωστόσο, όλες οι παραπάνω προβλέψεις εύκολα διατυπώνονται και δύσκολα υλοποιούνται. Πρώτον, γιατί ο Ν. Αναστασιάδης, εφόσον εκλεγεί πρόεδρος, θα πολιτεύεται και θα δρα για το συμφέρον της χώρας του και ασφαλώς δεν θα του είναι εύκολο να παραγνωρίζει τη βούληση της κοινής γνώμης ούτε την αντιπολίτευση. Δεύτερον, η εκμετάλλευση του αερίου θα αρχίσει να αποδίδει το 2018 και θα συμπέσει με τις επόμενες κυπριακές εκλογές. Τρίτον, γιατί η ρευστότητα και η αστάθεια στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου είναι έκδηλες και τα συμφέροντα πολλά, μεγάλα και διάφορα.
Kαθημερινή