Παρακολουθώντας την παθιασμένη προεκλογική εκστρατεία στην Ιταλία και την ένταση με την οποία ανταλλάσσουν… φιλοφρονήσεις ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι και ο Μάριο Μόντι, θα πίστευε κανείς ότι εκείνοι είναι οι δύο μονομάχοι για τον πρωθυπουργικό θώκο.

Στην πραγματικότητα και βάσει δημοσκοπήσεων, ο επικρατέστερος για τη νίκη είναι ο «αθόρυβος» Πιερλουίτζι Μπερσάνι, ο ηγέτης του Δημοκρατικού Κόμματος, το οποίο προηγείται με ποσοστά που κυμαίνονται από 35-39%, ανάλογα με την εταιρεία που διενεργεί το γκάλοπ. Ο σχηματισμός του Μόντι συγκεντρώνει από 14-15%, ενώ ο Λαός της Ελευθερίας του Μπερλουσκόνι μαζί με τη Λέγκα του Βορρά φτάνουν το 26-27%.

Ο Μπερσάνι είναι «παλιά καραβάνα» στην πολιτική και, όπως φαίνεται, ξέρει πότε πρέπει να κρατηθεί στο περιθώριο. Θεωρείται πραγματιστής αριστερός και ειδικός σε θέματα οικονομίας, που κατάγεται από τον βιομηχανικό ιταλικό Βορρά. Ο γιος του υπαλλήλου σε βενζινάδικο, σπούδασε Φιλοσοφία και μάλιστα έκανε την πτυχιακή του εργασία για τον Πάπα Γρηγόριο τον πρώτο.

Εγινε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ιταλίας και στη συνέχεια μεταπήδησε στο πιο εκσυγχρονιστικό Δημοκρατικό Κόμμα και το 2009 ανέλαβε τα ηνία του. Δεν υπήρξε ποτέ εντυπωσιακός και πληθωρικός, ωστόσο το γεγονός αυτό τελικά φαίνεται ότι λειτούργησε προς όφελός του, αφού πολύ σύντομα άρχισε να αντιμετωπίζεται ως η αριστερή εναλλακτική πρόταση, σε ένα πολιτικό περιβάλλον που είχε διαμορφωθεί από τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Διαθέτει κυβερνητική εμπειρία, καθώς υπηρέτησε ως υπουργός σε τρεις κυβερνήσεις της Κεντροαριστεράς μεταξύ του 1996 και του 2008. Μάλιστα ήταν ο υπεύθυνος για τη σύνταξη των νόμων που στόχευαν στη φιλελευθεροποίηση της αγοράς και στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας.

Εξυπνες κινήσεις
Το κομμουνιστικό παρελθόν του, όπως επίσης ο αρκετά μονοκόμματος χαρακτήρας του, είναι αντικείμενο κριτικής από τους αντιπάλους του και χρειάστηκε να καταβάλει σημαντική προσπάθεια προκειμένου να καταφέρει να κερδίσει ευρύτερη αποδοχή. Eπέλεξε μια ομάδα νέων συνεργατών, που έχει απήχηση στο κοινό και δίνουν τον απαραίτητο αέρα ανανέωσης, ενώ φρόντισε να αξιοποιήσει τον χαρισματικό αλλά νεαρό εσωκομματικό του αντίπαλο, Ματέο Ρέντζι, ο οποίος είχε διεκδικήσει την αρχηγία πριν από περίπου έναν μήνα.

Ακόμη, ο Μπερσάνι αύξησε την παρουσία των γυναικών στην κομματική ιεραρχία, πετυχαίνοντας έτσι να γίνει πιο δημοφιλής μεταξύ των εκπροσώπων του ασθενούς φύλου και να αναμορφώσει τη δημόσια εικόνα του κόμματος.Στόχος του είναι να συνεχίσει τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες της κυβέρνησης Μόντι, δίνοντας έμφαση όμως στην ανάπτυξη και στην κοινωνική πρόνοια και παράλληλα στη διαφάνεια και την καταπολέμηση της διαφθοράς.

Ο ηγέτης των Δημοκρατικών εμφανίζεται με τον αέρα του νικητή, ωστόσο αντιλαμβάνεται ότι ο Μπερλουσκόνι είναι σε θέση να του «δέσει» τα χέρια μετεκλογικά. Πριν από λίγες ημέρες ανακοίνωσε ότι ξεκινά μια εκστρατεία «υπέρ της χρήσιμης ψήφου», με σκοπό να κλείσει τον δρόμο στον Μπερλουσκόνι, αναγνωρίζοντας με αυτόν τον τρόπο ότι η δημοσκοπική άνοδος του Καβαλιέρε κατά 5 ποσοστιαίες μονάδες θα δημιουργήσει προβλήματα στην επόμενη κυβέρνηση.

Το εκλογικό σύστημα στην Ιταλία δίνει αυτομάτως την πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο στον νικητή των εκλογών, ανεξάρτητα από τον αριθμό ψήφων που συγκεντρώνει. Δεν ισχύει, όμως, το ίδιο και για τη Γερουσία, τα μέλη της οποίας εκλέγονται από τις περιφέρειες. Λόγω του μεγαλύτερου πληθυσμού τους, οι περιφέρειες του Βορρά στέλνουν στη Ρώμη περισσότερους γερουσιαστές από ό,τι ο Νότος, όπου η Κεντροαριστερά έχει την κύρια δεξαμενή ψηφοφόρων της.

Στη βόρεια Ιταλία ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι και οι σύμμαχοί του είναι ισχυροί, οπότε δεν αποκλείεται να προκύψει μια δεξιά πλειοψηφία στο δεύτερο νομοθετικό σώμα της χώρας. Οπότε, μια, έστω άτυπη, συμμαχία με τον Μάριο Μόντι είναι ίσως η μοναδική επιλογή που μένει στον Μπερσάνι, παρότι η δημοφιλία του πρώην πρωθυπουργού φθίνει. Είναι γεγονός ότι ο Μπερσάνι είχε στηρίξει το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα του Μόντι και, μάλιστα, προτού ο δεύτερος εκφράσει τις πολιτικές του φιλοδοξίες, έλεγε ότι ήθελε να τον δει να συμμετέχει σε σημαντικό πόστο στην επόμενη κυβέρνηση.

Διάψευση
Ορισμένα δημοσιεύματα, άλλωστε, τους θέλουν να έχουν συνάψει ήδη μια «ανίερη» συμμαχία κατά του Μπερλουσκόνι και γι’ αυτό δεν ανταλλάσσουν μεταξύ τους χτυπήματα κάτω από τη ζώνη. Ο Μόντι διέψευσε την ύπαρξη οποιασδήποτε συμφωνίας, ενώ ταυτόχρονα τοποθετήθηκε ανοιχτά εναντίον του γάμου μεταξύ ομοφύλων, ένα ζήτημα που τον φέρνει σε ρήξη με το Δημοκρατικό Κόμμα και τους εταίρους του.

Σημαντικός σύμμαχος του Δημοκρατικού Κόμματος είναι ο ομοφυλόφιλος Νίκι Βέντολα, που ηγείται του Αριστερού Οικολογικού Κόμματος της Ελευθερίας, ο οποίος βρέθηκε να «κονταροχτυπιέται» με τον Μόντι για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων. Τέτοιου είδους διαξιφισμοί, βέβαια, θα μπορούσαν να ερμηνευτούν απλά στο πλαίσιο ενός προεκλογικού αγώνα και να ξεχαστούν πολύ γρήγορα μόλις τεθεί επί τάπητος το ζήτημα μιας κυβερνητικής συνεργασίας μεταξύ Δημοκρατικών και του κινήματος «Με τον Μόντι για την Ιταλία».

Η δημόσια εικόνα του Πιερλουίτζι Μπερσάνι είναι του μονολιθικού πολιτικού, που ανήκει σε ένα παλαιό κομματικό κατεστημένο. Ταυτόχρονα, όμως, συμπεριλαμβάνεται στα αγαπημένα «παιδιά» του ιταλικού Τύπου, καθώς ουδέποτε έχει εμπλακεί σε σκάνδαλα διαφθοράς ούτε έχει απασχολήσει με κανενός είδους παρατυπίες.

Ο Μπερσάνι έχει γίνει αντικείμενο σάτιρας για τους κάπως… λαϊκούς τρόπους του και τους αφορισμούς του, όμως έγινε ιδιαίτερα συμπαθής καθώς όχι μόνο δεν έχει εκφράσει ποτέ ενόχληση γι’ αυτό, αλλά αντιθέτως έχει δείξει διάθεση αυτοσαρκασμού. Εφτασε, δε, στο σημείο να εμφανιστεί σε κωμική εκπομπή και να σατιρίσει τον ίδιο του τον εαυτό. Προσπάθησε, δε, να εκσυγχρονιστεί: αμέσως μετά τη νίκη του στην εσωκομματική μάχη για την ηγεσία των Δημοκρατικών, άρχισε να χρησιμοποιεί το Twitter, όπου και ανέβασε φωτογραφία που τον δείχνει να προσφέρει μπίρα στους εθελοντές του κόμματος.

Ροκάς και θρήσκος

Μόντι VS Μπερλουσκόνι
Τα αουτσάιντερ ανεβάζουν τους προεκλογικούς τόνους

Σε προσωπική βεντέτα ανάμεσα στον Σίλβιο Μπερλουσκόνι και τον Μάριο Μόντι εξελίσσεται η προεκλογική εκστρατεία στη Ιταλία, καθώς οι δύο αντίπαλοι δεν χάνουν την ευκαιρία να επιτεθούν ο ένας στον άλλον. Οταν δεν εμφανίζεται ως «θύμα» των… κομμουνιστών δικαστών, που αποφάνθηκαν ότι οφείλει να καταβάλλει 200.000 ευρώ ημερησίως διατροφή στην πρώην σύζυγό του, ο Καβαλιέρε περιφέρεται από κανάλι σε κανάλι για να πείσει τους Ιταλούς ότι επέστρεψε για να σώσει τη χώρα από τον «κακό» Μόντι.

Η τηλεθέαση χτυπάει «κόκκινο» κάθε φορά που βγαίνει στην οθόνη ο Μπερλουσκόνι, αφού οι δηλώσεις του είναι άκρως διασκεδαστικές: από τη μία είναι ο εθνοσωτήρας, ο «μαχητής», και από την άλλη εκείνος που με μαγικό τρόπο θα εξαφανίσει την κρίση. Σε μια άκρως θεατρική… παράσταση, ο Μπερλουσκόνι έφτασε στο σημείο να πει ότι δεν θα κάνει ομιλίες σε ανοιχτούς χώρους και θέατρα, επειδή έμαθε από τους σωματοφύλακές του ότι απειλείται η ζωή του. Βέβαια, ούτε το υπουργείο Εσωτερικών ούτε η Αστυνομία επιβεβαίωσαν ότι υπάρχουν τέτοιου είδους ανησυχίες. Ομως ο Μπερλουσκόνι πέτυχε τον στόχο του, δηλαδή για άλλη μία φορά να στρέψει τα φώτα επάνω του.

Οσο πλησιάζει η ημερομηνία των εκλογών, τόσο κλιμακώνονται οι προσωπικές επιθέσεις κατά του Μόντι. Ο μεγιστάνας του Τύπου αποκαλεί τον τεχνοκράτη πρώην πρωθυπουργό «ηγετάκο, που έχει ζαλιστεί από τις αρνητικές δημοσκοπήσεις» και υποστηρίζει ότι «η αποτυχία χτυπάει στο κεφάλι».

Στην αντεπίθεση
Από την πλευρά του, ο μέχρι πρότινος χαμηλών τόνων Μόντι έχει περάσει δυναμικά στην αντεπίθεση. «Ο Μπερλουσκόνι μας εξαπάτησε όλους, ακόμη και εγώ τον ψήφισα το 1994», δήλωσε ο απερχόμενος πρωθυπουργός, παρομοιάζοντας τον Καβαλιέρε με τον «μαγικό αυλό που παρασύρει σε πνιγμό τα ποντίκια».

Ακόμη, δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην κακή εικόνα που έχει στο εξωτερικό ο Μπερλουσκόνι, τονίζοντας ότι ως πρωθυπουργός ο Καβαλιέρε δεν κατάφερε να συγκρατήσει τα σπρεντ, επειδή δεν χαίρει διεθνούς εκτίμησης. Ως επιβεβαίωση των όσων υποστηρίζει ο Μόντι, ήρθε η δήλωση στελέχους του ΕΛΚ, που εξέφρασε την υποστήριξή του προς τον Μόντι, προσθέτοντας ότι το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα κρατά αποστάσεις από τον Μπερλουσκόνι.

Οι δύο αντίπαλοι προσπαθούν να πείσουν τους ψηφοφόρους για τις επιτυχίες που σημείωσαν όσο βρίσκονταν στην εξουσία. Ο Μόντι με απτά επιχειρήματα και ο Καβαλιέρε με τις γνωστές του υπερβολές. Αφού διαβεβαίωσε τους πάντες ότι εκείνος αντιστάθηκε στην Ανγκελα Μέρκελ, σε αντίθεση με τον Μόντι, τον οποίο κατηγόρησε ότι ενεργεί κατόπιν εντολών από το Βερολίνο, προ ολίγων ημερών υποστήριξε ότι ο Μάριο Ντράγκι βρίσκεται στη θέση του επικεφαλής της ΕΚΤ επειδή ο ίδιος τον «επέβαλε». Απέρριψε, δε, τις κατηγορίες του Μόντι, ότι δεν χαίρει διεθνούς φήμης, ισχυριζόμενος ότι στην Ευρώπη ενέπνεε… φόβο. Πάντως, η πορεία του Μπερλουσκόνι προς τις κάλπες ενδέχεται να διακοπεί άδοξα, καθώς είναι πιθανό να εκδοθεί το πόρισμα των δικαστών για την περίφημη υπόθεση «μπούνγκα μπούνγκα».

ΜΑΡΙΑ ΑΔΑΜΙΔΟΥ[email protected]

ΕΘΝΟΣ