Μετά από ένα ευχάριστο διάλειμμα και το φλερτ του ΣΥΡΙΖΑ με τη
σοβαρότητα, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δείχνει δέσμιο
παιδικών ασθενειών, που σε μεγάλη ηλικία είναι επικίνδυνες, ίσως και
μοιραίες.Με συνεχή λάθη τακτικής και χειρισμών, είναι σαν να
πασχίζει να ακυρώσει ο ίδιος το πιο σημαντικό πλεονέκτημά του έναντι των
υπολοίπων πολιτικών δυνάμεων: Τη μη εμπλοκή σε υποθέσεις αδιαφανούς
διαχείρισης δημόσιου χρήματος και ότι δεν έχει (τυπικά) ευθύνες για το
σημερινό κατάντημα της χώρας.Η εντιμότητα του κόμματος και των
στελεχών του δεν αποτελεί όμως το μοναδικό διαβατήριο για την αλλαγή
φρουράς που οραματίζονται στο πολιτικό σύστημα: Να φύγουν οι
διεφθαρμένοι, να έρθουμε εμείς. Εξάλλου, εάν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα
μπορούσαν να διεκδικήσουν το ίδιο τόσο το ΚΚΕ όσο και αυτή ακόμη η Χρυσή
Αυγή.

Σε μια πολύ κρίσιμη καμπή, δεν μπορεί να μην
αντιλαμβάνονται στον ΣΥΡΙΖΑ τα λάθη τακτικής και τις αδιέξοδες επιλογές
στις οποίες τον οδηγεί η πανσπερμία απόψεων και θέσεων. Εκτός κι αν αυτή
είναι η τελική επιλογή.Η βιαστική μετατροπή της υπόθεσης της
λίστας Λαγκάρντ σε κεντρικό ζήτημα της ατζέντας και το σοβαρό ενδεχόμενο
πλέον να διαψευσθούν οι «προσδοκίες» για νέα κελιά στον Κορυδαλλό,
δημιουργεί κλίμα ανεξέλεγκτης κατακραυγής για το υποτιθέμενο
«κουκούλωμα». Με τη διαφορά ότι μάλλον δεν θα ωφεληθούν οι ίδιοι, αλλά η
οργή για το πολιτικό σύστημα θα αποτελέσει το βούτυρο στο ψωμί του
Μιχαλολιάκου, του Κασιδιάρη και της παρέας του.

Οι συνιστώσες
αποδεικνύονται «Λερναίες Υδρες» που ραγίζουν την εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ ως
κυβερνώσας Αριστεράς. Και, πάντως, όσο κι αν μειώνονται τα εισοδήματα
των πολιτών, δεν είναι και τόσο ελκυστική η εναλλακτική πρόταση των
καταλήψεων ως χωρών «πολιτισμού» και «αυτοοργάνωσης». Δεν είναι και
πολλοί οι Ελληνες που, αντί για το σπίτι που δεν μπορούν να πληρώσουν,
οραματίζονται να βρεθούν στο κοινόβιο της βίλας Αμαλίας.Η
προσπάθεια στοίχισης των χαοτικών απόψεων πίσω από τη σκανδαλολογία, όχι
μόνο δεν οδηγεί στην κάθαρση, καθώς τα κίνητρά της είναι κυρίως
κομματικά, αλλά και δεν μπορεί τελικά να κρύψει τα εγγενή προβλήματα του
χώρου.Και φυσικά δεν συμβαδίζουν με το προφίλ που θα
επιχειρήσει να κτίσει ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας περνώντας σε λίγες ημέρες
το κατώφλι του Brooking Institute. Ισως και της Γερουσίας…