Ο εκλεκτός συγγραφέας και δημοσιογράφος Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος είναι γνωστός για την ευαισθησία του και τις εύστοχες παρεμβάσεις του. Εδώ όμως βυθίζεται σε μια συζήτηση που έχει να κάνει όχι με την νομική πλευρά του θέματος αλλά με τις πολιτικές όψεις του διεθνούς δικαίου. Αν υπάρχει κάτι που κατέστρεψε αυτή την χώρα ίσως ανεπίστροφα είναι ο νομικισμός.
Το διεθνές δίκαιο, ιδιαίτερα όταν κινείται πάνω σε θολά σύνορα μεταξύ οριοθετήσεων και εκατέρωθεν πολιτικών ερμηνειών «δίκαιο έχει όποιος έχει ίση δύναμη και όταν αυτό δεν συμβαίνει ο ισχυρός επιβάλλει ότι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος υποχωρεί και προσαρμόζεται» (Θουκυδίδης). Για τα μαύρα μας τα χάλια ευθύνονται όσοι μιλούσαν νομικίστικα (και είναι πολλοί!!) και όσοι υποβάθμισαν τον παράγοντα ισχύς στην διεθνή πολιτική (άστα να πάνε: Είναι ένα μεγάλο συνονθύλευμα «επιστημόνων», δημοσιογράφων, γυρολόγων ιδρυμάτων, αναρριχητών, ατόμων προσαρμοστικότητας που θα ζήλευαν και οι χαμαιλέοντες (είναι η ενσάρκωση της παρακμής). Αυτή η μάστιγα αιθεροβάμονος σκέψης –διεθνισμοί, κοσμοπολιτισμοί, παγκοσμιοποιήσεις, ευρωλαγνείες κτλ– συνεχίζει να διέπει τα του οίκου μας ακόμη και μετά την καταβύθιση της Ελλάδας στα τάρταρα. Πολλοί πλέον διερωτόμαστε αν αξίζει κανείς να μιλά όταν πάνω σε ένα πτώμα οι δράστες ανενδοίαστα συνεχίζουν να αγριοφωνάζουν αδιάντροπα και χαιρέκακα. Για τα θέματα που αναφέρει στηλιτεύοντας την σιωπή ή την σύμπραξη πολλών ας αναζητήσει τους δράστες της συμφοράς μας και θα διαπιστώσει ότι οι διαχωριστικές γραμμές ΑΟΖ και άλλων ζητημάτων δεν χαράζονται τόσο εύκολα όπως υπονοεί. Οι δε εκατοντάδες υπογραφές κάτω από το φασιστικό, αντιδημοκρατικό, ανελεύθερο και ιμπεριαλιστικό σχέδιο Αναν ή η πιο ένοχη ηχηρή σιωπή πολλών για το ανοσιούργημα (ΑνανΧάνευ), έθαψαν επιστημονικά, πολιτικά και ηθικά πολλούς. Συνοπτικά μερικά ακόμη λόγια, κυρίως λόγω μεγάλης εκτίμησης για τον Δημήτρη Κωνσταντακόπουλο. Μια πιθανή αγωνία πολλών είναι πως αν υπάρξουν τολμηρά βήματα για να ανακτήσουμε έδαφος (αν αυτό βέβαια είναι εφικτό στο επίπεδο της ισχύος) το μνημόνιο θα καταβροχθίσει και τον οποιοδήποτε υποθαλάσσιο πλούτο. Λογική αγωνία. Όμως, θα τον καταβροχθίσει ούτως ή άλλως προκαταρτικά με γενικές ρήτρες όπως αυτές που «ψηφίστηκαν» πρόσφατα. Τώρα, τα θέματα που αναφέρει –12 μίλια, υφαλοκρηπίδα, ΑΟΖ, Κυπριακό, προσθέτω Θράκη αλλά και άλλα αλληλένδετα διμερή ή περιφερειακά ζητήματα ως προς τα οποία αν μια χώρα είναι αδρανής ζημιώνεται ανεπανόρθωτα–, επειδή ακριβώς το διεθνές δίκαιο ως προς πολλά ζητήματα είναι πολιτικό και δεν επιδέχεται νομικίστικες ερμηνείες, πάνω στα οποιαδήποτε θολά σύνορα έπρεπε από καιρό να κινούμαστε πιο ευέλικτα, πιο έξυπνα και πιο έγκαιρα. Αυτό φταίει και όχι η αγωνία όσων θυμίζουν ότι βρισκόμαστε σε κατήφορο.

Π.Ήφαιστοςwww.ifestosedu.gr