Πήρε ενάμιση χρόνο για να θέσει ο Βίκτωρ Όρμπαν τον εαυτό του στις παρυφές της ευρωπαϊκής πολιτικής. Αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα μόνο για μας, αλλά και για τις δυτικές κυβερνήσεις που δεν γνωρίζουν ακριβώς τι να κάνουν με τον παλιό σύμμαχο τους.

Μπορεί η Δύση να ρίξει τον Βίκτωρ  Όρμπαν; μου ζητεί ένας φίλος. Τελικά το έκανε με τον Ιταλό Μπερλουσκόνι και τον Έλληνα Παπανδρέου και τοποθέτησε στη θέση τους αξιόπιστους άντρες τους, τεχνοκράτες από τον κόσμο της χρηματοδότησης, πιο προβλέψιμούς και λογικούς άνδρες.

Το διακύβευμα ήταν υψηλό, αφού επρόκειτο για δύο κράτη στη ζώνη του ευρώ και οι Βρυξέλλες (στην πραγματικότητα το Βερολίνο και το Παρίσι) ανησυχούσαν ότι η πολιτική και οικονομική αβεβαιότητα θα βλάψει τη σταθερότητα ολόκληρης της περιοχής. Έσωσαν ό, τι θα μπορούσε ακόμα να σωθεί.

Αλλά η Ουγγαρία δεν είναι μέρος της ζώνης του ευρώ και τελικά μόνο οι αυστριακές τράπεζες ανησυχούν πραγματικά για εμάς, σίγουρα πολλή ανησυχία.

Εάν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απείλησε χθες να κινήσει διαδικασίες για παραβάσεις εναντίον μας, αυτό δείχνει ότι οι ακραίες προσπάθειες της κυβέρνησης να διατηρήσει την εξουσία και την ανορθόδοξη οικονομική πολιτική της ανησυχούν σοβαρά τις Βρυξέλλες.

Αλλά η «Ουγγρική περίπτωση» είναι ένας πραγματικός γρίφος: δεν είναι εύκολο να αποκαθηλώσεις έναν πρωθυπουργό «από το εξωτερικό» όταν εξελέγη με πλειοψηφία δύο τρίτων των εδρών στο Κοινοβούλιο.

Ουσιαστικότερα, η αντιπολίτευση είναι σε ερείπια. Παρόλο ό, τι μπορεί να ειπωθεί, η δημοκρατική εντολή είναι σημαντική για τις χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γιατί σε αυτό οφείλεται η εξουσία κάθε πολιτικού άνδρα.

Μόνο προσωρινά, και σε περίπτωση έσχατης ανάγκης, τοποθετούνται κυβέρνησεις από τεχνοκράτες, αφού ακόμα και στη Δύση, οι περισσότεροι πολιτικοί είναι επιφυλακτικοί απέναντί ​​τους, καθώς δεν έχουν ανέβει όλα τα σκαλοπάτια της πολιτικής ζωής και δεν έχουν λάβει καμιά εντολή από τους ψηφοφόρους.

Στην περίπτωση της Ουγγαρίας, θα πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη ότι η υπερβολική πίεση μπορεί να έχει το αντίθετο αποτέλεσμα από το επιθυμητό και να φέρει νερό στο μύλο του Jobbik [ακροδεξιό κόμμα].

Επί του παρόντος, μελετούνται πιθανώς δύο σενάρια για μας. Το πρώτο -και η προειδοποίηση των Βρυξελλών πηγαίνει προς αυτή την κατεύθυνση- είναι να δοθεί άλλη μία ευκαιρία στον Βίκτωρ Όρμπαν  αν δείχνει μεγαλύτερη ευελιξία σχετικά με το νόμο για την Κεντρική Τράπεζα [που αυξάνει τον έλεγχο της εξουσίας σε αυτήν] και για την συνταξιοδότηση των δικαστών [που θεωρείται ένας τρόπος για κάθαρση του δικαστικού σώματος].

Και προπαντός αν είναι έτοιμος να επανεξετάσει την οικονομική πολιτική του κατά τις διαπραγματεύσεις με το ΔΝΤ. Δεν πρόκειται να τον αγκαλιάσουν, αλλά και στην Ευρώπη, ξεχνούν γρήγορα.

Αξίζει να θυμηθούμε την αγανάκτηση που προκάλεσε ο Αυστριακός Καγκελάριος Wolfgang Schüssel, όταν το 2000 σχημάτισε κυβέρνηση συνασπισμού με το Κόμμα της Ελευθερίας του Jörg Haider. Το σκάνδαλο κόπασε και ο Schüssel μπόρεσε στη συνέχεια να κυβερνήσει χωρίς παρεμβάσεις έως το 2007.

Εάν η ζητούμενη πολιτική αλλαγή είναι για τη σημερινή κυβέρνηση δύσκολη να μεταδοθεί στο κοινό, ή ακόμη και αδύνατη, υπάρχει και δεύτερο πιθανό σενάριο: χρησιμοποιώντας το δίκτυο του ΕΛΚ [του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος του οποίου το Fidesz του Όρμπαν είναι μέλος], θα προσπαθήσουν να βρούν κάποιον εντός του Fidesz που μπορεί να πάρει τη θέση του επικεφαλής της κυβέρνησης.

Βρισκόμαστε ακόμα σε ψηλαφίσεις και δεν θα πρέπει να έχουμε ψευδαισθήσεις, αυτό θα ήταν πραγματικά το ύστατο εφιαλτικό σενάριο.

Μετάφραση από τα ουγγρικά: Ελένη Matyassy

Ενώπιον της προοπτικής της Ουγγαρίας να υποστεί κυρώσεις από την ΕΕ, η δεξιά εφημερίδα Magyar Nemzet συγκρίνει τον σοσιαλφιλελεύθερο τύπο με τους Ούγγρους σταλινικούς, «οι οποίοι στρέφονται με τόσο μίσος εναντίον της πατρίδας τους. Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι οι αριστεροί δημοσιογράφοι ευχαριστιούνται όταν βλέπουν τη χώρα μας να επικρίνεται και να τιμωρείται».

Η εφημερίδα υποστηρίζει επίσης ότι «ακόμη και ο Ευρωπαίος Επίτροπος Όλι Ρεν είναι πιο αντικειμενικός από την ουγγρική αριστερά, αναγνωρίζοντας ότι η δράση της ΕΕ για την παράβαση του προϋπολογισμού της Βουδαπέστης θα προκαλούσε έκπληξη». Ο Επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών Θεμάτων εξήγησε απλά ότι θα φαινόταν περίεργο να τιμωρηθεί η Βουδαπέστη, ενώ το έλλειμμα της  μπορεί να είναι κάτω από το 3% το 2011, αλλά ότι το ποσοστό αυτό οφείλεται μόνο στην εθνικοποίηση ενός ιδιωτικού ταμείου συντάξεων.

Αλλά, εκτιμά η Magyar Nemzet ούτε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ούτε οι Ηνωμένες Πολιτείες που επικρίνουν επίσης την κυβέρνηση Όρμπαν «δεν βλέπουν το αποτέλεσμα-μπούμερανγκ που εμείς αισθανόμαστε καλά: οι Ούγγροι θα θεωρήσουν τις επιθέσεις εναντίον της κυβέρνησης ως επιθέσεις εναντίον της ίδιας της χώρας».

Μια άποψη που συμμερίζεται στο Βουκουρέστι το περιοδικό Revista 22: το μεγαλύτερο λάθος των δυτικών κυβερνήσεων θα ήταν να πιστεύουν ότι μπορούν να ενεργούν με την περίπτωση του Όρμπαν όπως με τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι και τον Γιώργο Παπανδρέου. Ο Όρμπαν έχει την πλήρη στήριξη του προέδρου Pal Schmitt και εκλέχτηκε το 2010 με πάνω από το 50% των ψήφων των Ούγγρων.

Οι εξωτερικές πιέσεις για την απομάκρυνση του Όρμπαν, αποτέλεσμα των πρόσφατων και ιστορικών απογοητεύσεων των Ούγγρων, μπορεί να έχει πολύ πιο σοβαρές συνέπειες για την ΕΕ, με πρώτη την άνοδο του ακροδεξιού κόμματος Jobbik.