ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΜΑΚΡΗ
[email protected]
«Μια χαμένη δεκαετία», «αφήνοντας το χώρο για έναν επόμενο εμφύλιο πόλεμο», «καταδικασμένες σε αποτυχία» ήταν μόνον μερικοί από τους τίτλους που «έπαιξαν» την προηγούμενη εβδομάδα στο διεθνή Τύπο και αφορούσαν την εξέλιξη της κατάστασης στο αφγανικό μέτωπο. Στις αναλύσεις τους, οι ειδικοί χρησιμοποίησαν και μια ακόμη έκφραση το: «η ιστορία επαναλαμβάνεται» για να δηλώσουν το… ακυβέρνητο της χώρας.

Επίσης, γενική αίσθηση, βάσει των όσων πραγματικά συμβαίνουν εκεί, είναι πως τελικά στην υπόθεση ειρήνευσης του Αφγανιστάν «θριαμβεύει η ελπίδα έναντι του ρεαλισμού».

Στα χρόνια που πέρασαν η διεθνής κοινότητα υποσχέθηκε πολλά κι έδωσε μερικά από αυτά. Σύμφωνα με το «Σπίγκελ» επενδύθηκαν τουλάχιστον 330 δισ. δολάρια. Ο αριθμός των νεκρών στρατιωτών της Διεθνούς Δύναμης Ασφάλειας και Βοήθειας (ISAF) του ΝΑΤΟ ξεπερνά τους 2.734, ο δε αντίστοιχος των Αφγανών πολιτών τις δεκάδες χιλιάδες. Αυτό που συνεχίζει να χαρακτηρίζει τη χώρα είναι η ενδημική διαφθορά, η ύπαρξη των Ταλιμπάν – οι οποίοι ενώ έχουν μειωθεί αριθμητικά δεν παύουν να προκαλούν και να μεταβάλουν πολλές περιοχές της χώρας σε πολεμικό μέτωπο, το οποίο απλώς μεταφέρθηκε από το Νότο της χώρας προς την Ανατολή της κι εμπλέκει περισσότερο ακραίες ισλαμιστικές οργανώσεις που σχετίζονται με το Πακιστάν, όπως το δίκτυο Χακάνι. Στα θετικά της υπόθεσης μπορεί κανείς να εντοπίσει τη βελτίωση της εκπαίδευσης και της μητρικής και παιδικής υγείας.

Κι όλα αυτά ενώ από το 2014 και μετά θα αποχωρίσουν τα ξένα στρατεύματα από το έδαφός της στερώντας από τη χώρα και την ασφάλεια που προσφέρουν καθώς και τα χρήματα που επενδύονται στη συντήρησή τους. Η αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων είναι μια προοπτική την οποία πολλοί Αφγανοί τη θέλουν, περιμένοντας να αναλάβουν οι ίδιοι την ευθύνη της χώρας τους.

Αλλοι, όμως, την απεύχονται επειδή φοβούνται πως, αν αποχωρήσουν οι ξένοι από εκεί η χώρα θα βυθιστεί ξανά σε έναν εμφύλιο πόλεμο. Στο σκοτεινό σκηνικό που περιγράφεται, αν προστεθεί και η επίθεση της περασμένης Τρίτης εναντίον των μουσουλμάνων σιιτών, τότε τίποτα δεν αποκλείει μια θρησκευτική διαμάχη την οποία το Αφγανιστάν δεν είχε βιώσει μέχρι τώρα.

Στη Βόννη οι στόχοι ήταν περιορισμένοι. Κανείς δεν ήλπιζε σε βαρύγδουπες εκφράσεις ή στόχους. Η προεδρία Μπαράκ Ομπάμα έχει ούτως ή άλλως από το 2009 μειώσει τις προσδοκίες της αναγκασμένη να περιορίσει και τη χρηματοδότηση και τη δύναμη των στρατιωτών της εκεί. Ο βραχυπρόθεσμος στόχος τους λοιπόν είναι να δημιουργηθεί ένας στρατός αφγανικός που θα δύναται να εξασφαλίσει μια κάποια ειρήνη τη συμφωνία της οποίας θα συνάψει και με τους Ταλιμπάν.

Ωστόσο, το προβληματικό της συνάντησης, πέραν των περιορισμένων οικονομικών δυνατοτήτων και παρά τα 7 δισεκατομμύρια δολάρια που προέβλεψε η Παγκόσμια Τράπεζα ότι απαιτούνται για το Αφγανιστάν κάθε χρόνο μετά το 2014 και τα αντίστοιχα που ζήτησε ο πρόεδρος της χώρας Χαμίντ Καρζάι, ήταν η μη συμμετοχή στη σύνοδο ούτε των Ταλιμπάν ούτε του Πακιστάν. Οπως έγραψε μάλιστα η «Κουριέ Ιντερνασιονάλ» για να τονίσει το άκαιρο και άστοχο της απουσίας των δυο μερών, το Αφγανιστάν μπορεί να επιλέξει δυο δρόμους: ο ένας είναι μια ειρηνευτική συνθήκη η οποία θα ακολουθήσει το δρόμο της διαπραγμάτευσης και στην οποία θα προβλέπεται ένας κυρίαρχος ρόλος για τους Ταλιμπάν.

Ο άλλος δρόμος είναι η παντελής έλλειψη συμφωνίας με το ξέσπασμα ενός εμφύλιου πολέμου τον οποίο τελικά θα τον νικήσουν οι Ταλιμπάν. Στα χρόνια που μεσολάβησαν έγινε κατανοητό ότι ειρήνευση στο Αφγανιστάν δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς τη συμμετοχή τους. Και στα δυο σενάρια οι Ταλιμπάν πρώτα αλλά και το Πακιστάν δευτερευόντως θα κληθούν να παίξουν κάποιο βασικό ρόλο. Ειδικά για το δεύτερο θα πρέπει να τονιστεί και η ανάγκη συμφιλίωσής του με τις ΗΠΑ. Τα επεισόδια του 2011 μεταξύ των οποίων κατηγορίες κατασκοπίας, η δολοφονία του Οσάμα Μπιν Λάντεν και η τελευταία νατοϊκή επίθεση που στοίχισε τη ζωή σε 26 Πακιστανούς στρατιώτες, κλόνισαν τη σχέση των δυο συμμάχων η οποία ωστόσο θεωρείται αναγκαία από τους περισσότερους αναλυτές να αποκατασταθεί λόγω της αλληλοεξάρτησής τους.http://www.agelioforos.gr

Eιρηνευτικές συνομιλίες με τους πακιστανούς Ταλιμπάν διεξάγει η πακιστανική κυβέρνηση σε μια κίνηση που ενδέχεται να οδηγήσει σε περαιτέρω επιδείνωση των σχέσεων του Ισλαμαμπάντ με την Ουάσιγκτον.«Οι συνομιλίες κινούνται προς θετική κατεύθυνση», δήλωσε στο Reuters o Μαουλβί Ναζίρ, διοικητής των πακιστανών Ταλιμπάν στην περιοχή Μπαχαούρ.Όπως είπε, εάν οι συνομιλίες έχουν θετική κατάληξη και υπογραφεί ειρηνευτική συμφωνία με την κυβέρνηση, τότε θα ακολουθήσουν ανάλογες συμφωνίες και σε άλλες περιοχές της χώρας.NAFTEMPORIKI.GR

Για τρίτη εβδομάδα, χρόνος ρεκόρ στα δέκα χρόνια του πολέμου στο Αφγανιστάν, τα φορτηγά ανεφοδιασμού των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στη χώρα αυτή παραμένουν ακινητοποιημένα στο Πακιστάν, με απόφαση της κυβέρνησης, η οποία έκλεισε τον κύριο δρόμο ανεφοδιασμού μετά το βομβαρδισμό από τις συμμαχικές δυνάμεις στο Αφγανιστάν στρατιωτικού φυλακίου στο βόρειο Πακιστάν.
Κατά την επίθεση αυτή, η οποία πραγματοποιήθηκε στις 26 Νοεμβρίου κοντά στα σύνορα των δυο χωρών, σκοτώθηκαν 24 πακιστανοί στρατιώτες.

Ο ανεφοδιασμός, κυρίως σε καύσιμα, των περίπου 130.000 στρατιωτών της δύναμης του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν, τα δυο τρίτα των οποίων είναι αμερικανοί, πραγματοποιείται κατά το μεγαλύτερο μέρος του μέσω του Τορκάμ και του Σαμάν του βορειοδυτικού Πακιστάν.

Το Ισλαμαμπάντ είχε εμποδίσει πάλι τον ανεφοδιασμό των δυνάμεων του ΝΑΤΟ για περίπου δέκα ημέρες, τον Οκτώβριο του 2010, ύστερα από συμμαχικό βομβαρδισμό που στοίχισε τη ζωή σε δυο πακιστανούς στρατιώτες.

Σύμφωνα με πολλούς πακιστανούς αξιωματούχους, δεν προβλέπεται ν΄ανοίξει σύντομα ο κύριος δρόμος ανεφοδιασμού των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν γιατί «ο κόσμος έχει εξοργιστεί».
«Το ΝΑΤΟ πρέπει να ζητήσει συγγνώμη και να εγγυηθεί την ασφάλεια των πακιστανικών δυνάμεων στο μέλλον», δήλωσε πακιστανός αξιωματούχος, ο οποίος δεν κατονομάζεται.
www.kathimerini.grμε πληροφορίες από ΑΠΕ – ΜΠΕ