«Η χώρα θα σωθεί εάν επιδείξουμε αίσθημα ευθύνης», δήλωσε ο Ιταλός πρωθυπουργός, Μάριο Μόντι, κατά την ψήφιση των έκτακτων μέτρων στη γειτονική χώρα. Η αναφορά «περί ευθύνης» του πρωθυπουργού μιας χώρας, που όχι μόνο είναι γειτονική και εταίρος, αλλά δέχεται και αυτή τις συνέπειες της ευρωπαϊκής κρίσης, δεν μπορεί παρά να μας βάλει σε σκέψεις.
Σκέψεις που έχουν να κάνουν με το πώς αντιλαμβάνεται η εγχώρια πολιτική ηγεσία το μέγεθος της ευθύνης που φέρει. Πώς αντιλαμβάνεται την εικόνα μιας οικονομίας που βρίσκεται πλέον εκτός ελέγχου. Πώς αντιλαμβάνεται την υποχρέωσή της να βάλει σε τάξη τα κακώς κείμενα, να πει την αλήθεια, γνωρίζοντας πως έχει συμμετάσχει στη διαμόρφωση της σημερινής εικόνας της χώρας.
Τα δείγματα που παίρνουμε από τη συμπεριφορά των μελών της κυβέρνησης -κόντρες, έριδες, τρικλοποδιές είναι καθημερινό φαινόμενο- υποδεικνύουν συμπεριφορές εκτός τόπου και χρόνου, με μόνη τους στόχευση το εκλογικό τους μέλλον.
Επειδή όμως, απ’ ό,τι φαίνεται, οι υπουργοί που στελεχώνουν την κυβέρνηση Παπαδήμου δεν μπορούν να ξεφύγουν από τον παλιό, κακό τους εαυτό δεν μπορεί παρά να στραφεί κανείς στον πρωθυπουργό, αναμένοντας να επιδείξει με τις επιλογές του ότι ανταποκρίνεται στην ευθύνη που έχει η σημερινή κυβέρνηση.
Οχι για την προσωπική του φήμη ή για να αποδείξει την υπεροχή του έναντι του υπόλοιπου πολιτικού συστήματος, αλλά για να ανταποκριθεί στο μέγεθος των ιστορικών προσδοκιών.
Πισωγυρίσματα δεν επιτρέπονται. Οφείλει, λοιπόν, ο πρωθυπουργός να πει την αλήθεια στον ελληνικό λαό. Οσο σκληρή κι αν είναι, πρέπει να ακουστεί. Μόνο έτσι ίσως μπορέσει να μπει «πάτος στο βαρέλι».
Σίγουρα θα μπει τέλος στην αγωνία για το αύριο. Θα γνωρίζουμε όλοι τη βάση, την αφετηρία, από την οποία καλούμαστε να πορευτούμε στο μέλλον. Η αγορά είναι ψυχολογία και αυτό το γνωρίζει καλύτερα από τον καθέναν ο κ. Παπαδήμος, γι’ αυτό πρέπει να βάλει επιτέλους τέλος στην αβεβαιότητα.
Εκτός κι αν και ο ίδιος πιστεύει ότι είναι προτιμότερο κάθε τρίμηνο να αντιμετωπίζουμε τις «κόκκινες» κάρτες που θα μας βγάζει η τρόικα, να ακούμε τις παραινέσεις και τις προτροπές για μεταρρυθμίσεις και μέτρα και όλα όσα πρέπει να γίνονται για να μη χάσουμε κάποια δόση. Αλλά αυτή δεν είναι χάραξη πολιτικής. Το «μαρτύριο της σταγόνας», λοιπόν, πρέπει να τελειώσει.
Γ. ΚΟΥΡΟΣ – [email protected]
Πηγή