Η αμηχανία Βρετανών και λοιπών
Πρόσφατη είναι η αψιμαχία κατά την τελευταία Ευρωπαϊκή Σύνοδο Κορυφής του Βρετανού πρωθυπουργού David Cameron με τον Γάλλο πρόεδρο Nicholas Sarkozy, ο οποίος δήλωσε «αηδιασμένος» με τις διαρκείς συστάσεις των Βρετανών για το πώς πρέπει να αντιμετωπισθεί η κρίση στην ευρωζώνη, από την οποία έχουν επιμελώς αυτοεξαιρεθεί. Ωστόσο, αντιμετωπίζοντας την «εξέγερση» των ευρωσκεπτικιστών βουλευτών του Συντηρητικού Κόμματος οι οποίοι υιοθέτησαν το αίτημα διεξαγωγής δημοψηφίσματος για την αναθεώρηση της ευρω-βρετανικής σχέσης ο Cameron είχε τονίσει χαρακτηριστικά: διαφωνούμε στα μέσα αλλά συμφωνούμε στο στόχο. Η προώθηση των βρετανικών εθνικών συμφερόντων εξασφαλίζεται με τη συμμετοχή στις ευρωπαϊκές διεργασίες και όχι με την αποχή από αυτές.
Ακόμη και με την ιδιότητα του μέλους του ΔΝΤ η Βρετανία επιμένει, όπως χαρακτηριστικά τόνισε ο Cameron στη Σύνοδο της G20 στις Κάννες, ότι ρόλος του Ταμείου είναι να συντρέχει μεμονωμένες χώρες σε δυσπραγία και «όχι να στηρίζει νομισματικά συστήματα», μετατρεπόμενο σε μηχανισμό διάσωσης της ευρωζώνης. Το ότι ο πρώτος που διατύπωσε αυτή την ένσταση ήταν ο σκιώδης υπουργός Οικονομικών των Εργατικών Ed Balls, είναι αποκαλυπτικό της εθνικής συναίνεσης στη Βρετανία επ’ αυτού.
Ήδη το ευρωσκεπτικιστικό κυβερνών κόμμα της Τσεχίας έχει προτείνει τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την ένταξη στο ευρώ, ενώ ακόμη και χώρες της ΟΝΕ όπως η Ιρλανδία προειδοποιούν ότι η νέα ευρωπαϊκή συνθήκη που προτείνει η Angela Merkel θα υποχρεώσει και το Δουβλίνο να διεξαγάγει ένα «δύσκολο» (όπως μας προϊδεάζει και η ιστορική εμπειρία της έγκρισης του Μάαστριχτ και της Συνθήκης της Λισαβόνας) δημοψήφισμα.
Πηγή:www.capital.gr