Ο πρόεδρος του Αφγανιστάν Χαμίντ Καρζάι και ο πρωθυπουργός της Ινδίας Μανμόχαν Σινγκ αλλάζουν τους φακέλους με τη συμφωνία στρατηγικής συνεργασίας των δύο χωρών.

Το «μεγάλο παιχνίδι» στον Ινδοκαύκασο έχει αρχίσει. Στον Ινδοκαύκασο συντελούνται τεκτονικές αλλαγές, με τις δυνάμεις της περιοχής να παίρνουν θέσεις μάχης για την επόμενη ημέρα, όταν θα αποχωρήσουν τα αμερικανικά στρατεύματα από το Αφγανιστάν.

Παραδόξως, και οι δύο βασικοί παίκτες βρίσκονται στριμωγμένοι, δέχονται πιέσεις και χτυπήματα κάτω από τη μέση, καθώς εξελίσεται η έκβαση του «Μεγάλου Παιχνιδιού» που θα κρίνει το μέλλον και τις νέες ισορροπίες για πολλές δεκαετίες. Στα σχοινιά του ριγκ βρίσκεται πρώτος απ’ όλους ο πρόεδρος Καρζάι, που φοβάται ότι η αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων (αν και θα παραμείνουν δυνάμεις υποστήριξης σε αφγανικό έδαφος και μετά το 2012), θα δημιουργήσει ένα κενό που θα σπεύσουν να το γεμίσουν οι Ταλιμπάν, με πιθανό επακόλουθο την πτώση του καθεστώτος της Καμπούλ.

Ούτως ή άλλως, οι Αμερικανοί έχουν καταλάβει ότι ο χρόνος δεν είναι σημαντική παράμετρος για τη φυλή των Παστούν (που συγκροτούν το ισλαμικό αντάρτικο των Ταλιμπάν) και ότι ο πόλεμος αυτός δεν έχει ημερομηνία λήξης. Η έξοδος είναι επιβεβλημμένη, ιδίως αν μπορεί να εμφανιστεί ως επιτυχία, ώστε να γλιτώσει ο περιπαθής αμερικανικός προϋπολογισμός το τεράστιο κόστος σε εποχή ισχνών αγελάδων και να κερδίσει ο Ομπάμα τις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου του 2012 (και) με τη βοήθεια της λήξης ενός ιδιαίτερα αντιδημοφιλούς στους αμερικανούς ψηφοφόρους πολέμου.

Ο Καρζάι επίσης βρίσκεται σε δεινή θέση καθώς έχει διαρρήξει ουσιαστικά τους δεσμούς του με το Πακιστάν, καθώς το έβλεπε (δικαίως) ότι εποφθαλμιά τον έλεγχο του Αφγανιστάν -μέσω των Ταλιμπάν- για να αποκτήσει στρατηγικό βάθος.

Το Πακιστάν εκτιμά ότι θα είναι ασφαλέστερο απέναντι στα πυρηνικά όπλα της Ινδίας αν θα μπορεί να έχει «πίσω αυλή» που θα φτάνει μέχρι την αχανή Κεντρική Ασία, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από το Δελχί. Ο αφγανός πρόεδρος είναι εξαιρετικά αποδυναμωμένος στο εσωτερικό του μέτωπο και μετα τις πολλαπλές δολοφονίες στενών του συμμάχων και κορυφαίων πολέμαρχων που θα μπορούσαν να παίξουν ρόλο στη νέα εποχή.

Η αντιπαράθεση Καρζάι-Πακιστάν έφτασε στο αποκορύφωμα όταν πριν λίγους μήνες η Καμπούλ κατηγορούσε την πανίσχυρη και κράτος εν κράτει πακιστανική μυστική υπηρεσία SIS στους Αμερικανούς πως συνεχίζει να βοηθά τους Ταλιμπάν και άλλες αντάρτικες οργανώσεις οι οποίες μάχονται τα στρατεύματα της πολυεθνικής δύναμης στο Αφγανιστάν.

Τον περασμένο μήνα ο αρχηγός των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων, ναύαρχος Μάικ Μιούλεν, δήλωσε σε επιτροπή του Κογκρέσου ότι το Πακιστάν στηρίζει το αντάρτικο δίκτυο του παστούν πολέμαρχου Χακανί. Ηταν μια πολύ σοβαρή κατηγορία, καθώς οι Αμερικανοί αλλά και ο Καρζάι θεωρούν τον Χακανί και την οργάνωσή του ως υπεύθυνους για την πρόσφατη φονική επίθεση κατά της αμερικανικής πρεσβείας στην Καμπούλ και ως εγκέφαλους της δολοφονίας του αδελφού του Χαμίντ Καρζάι, κυβερνήτη της Κανταχάρ και γνωστού πράκτορα της CIA -αλλά και βαρόνου του λαθρεμπορίου ηρωίνης-, καθώς και της δολοφονίας του πρώην ηγέτη της Βόρειας Συμμαχίας και βασικού διαπραγματευτή με τους Ταλιμπάν, Ραμπανί, και του πολέμαρχου Νταούντ, ισχυρού άντρα που στήριζε τον Καρζάι.

Στη συνέχεια οι Αμερικανοί συνέλαβαν τον υπαρχηγό του Χακανί, ενώ οι Πακιστανοί υποστηρίζουν ότι δεν έχουν καμία σχέση με το δίκτυο Χακανί. Στο περίσσευμα της υποκρισίας, όλοι ξεχνούν ότι ο Χακανί ήταν για δεκαετίες έμμισθος συνεργάτης των παικιστανικών μυστικών υπηρεσιών και το αντάρτικο δίκτυό του ήταν το αγαπημένο και πλέον ευνοημένο της αμερικανικής βοήθειας επί των ημερών του πολέμου κατά των Σοβιετικών.

Απέναντι σε αυτό το τριμερές μπρα-ντε-φερ, μεταξύ Ουάσιγκτον, Καμπούλ και Ισλαμαμπάντ, μπήκε σφήνα το Δελχί. Οι Ινδοί, με τη συμφωνία στρατηγικής συμμαχίας που υπέγραψαν με τον Καρζάι, καταφέρνουν να στριμώξουν το Πακιστάν σε μια πολύ δύσκολη περίοδο για το Ισλαμαμπάντ, ενώ ταυτόχρονα θέτουν υποθήκες για να εκμεταλλευτούν τα τεράστια απθέματα πρώτων υλών που κρύβονται στο αφγανικό έδαφος. Ηδη υπέγραψαν συμφωνίες ύψους δύο δισ. δολαρίων και το Δελχί θα αναλάβει και την εκπαίδευση των αφγανικών δυνάμεων.

Η Ινδία ελπίζει στο Αφγανιστάν να βρει τις πρώτες ύλες που τόσο έχει ανάγκη για την ανάπτυξη της οικονομίας της, και το Αφγανιστάν έχει ανάγκη από έναν νέο μεγάλο αδελφό για να το προστατεύει. Πόσω μάλλον, που ο αδελφός είναι εχθρός του εχθρού μου.
http://www.enet.gr/