Πόσο φαίνεται πως ο άνθρωπος είναι καινούργιος και μάλλον δεν ήξερε που ερχόταν. Ο αρχηγός της Ε.Φ., Στυλιανός Νάσης, ζητά από τους στρατιωτικούς, καθώς και τους στρατιώτες, να μην μεταβαίνουν στα κατεχόμενα γιατί υπεισέρχονται θέματα ασφάλειας. Τώρα πια; Μετά από εφτά χρόνια που άνοιξαν τα οδοφράγματα, μετά που ανορθώσαμε την οικονομία των κατοχικών αρχών παίζοντας στα καζίνα και αγοράζοντας Gucci και Nike μαϊμούδες;
Θέματα ασφάλειας ακριβώς μπορεί και να μην υπάρχουν, αφού όπως είπε πρόσφατα κι ο Ζαχαρίας Κουλίας, «οι Τούρκοι ξέρουν και τι αριθμό εσώρουχο φοράμε». Υπάρχει όμως ένας παραλογισμός στην όλη ιστορία και κάποιος που έρχεται απέξω, εντεταλμένος κιόλας να ηγηθεί του στρατού, δεν είναι δυνατόν να μην διακρίνει τον παραλογισμό αυτό. Χρειάστηκε να περάσουν εφτά χρόνια για να έρθει ένας άνθρωπος να μας πει τα αυτονόητα. Δεν είναι δυνατόν να διατηρείς ένα πολυάριθμο στράτευμα, να ξοδεύεις εκατομμύρια και κυρίως δεν είναι δυνατόν να ζητείς από τους 18χρόνους να αφιερώσουν δύο χρόνια της ζωής τους φυλάγοντας την πατρίδα, την ίδια στιγμή που η πατρίδα είναι εμπάτε σκύλοι αλέστε.
Τώρα πια όμως είναι μάλλον αργά. Η επιλογή μας είναι να επαναπροσεγγιστούμε με όποιο τρόπο μπορεί ο καθένας. Το οξύμωρο είναι πως από τη μια η πολιτική μας είναι να επαναπροσεγγιστούμε, αλλά ταυτόχρονα διατηρούμε κι ένα στρατό που δεν ξέρει ποιος είναι ο στόχος του. Κι έρχεται ένας καινούργιος αρχηγός που παίρνει το ρόλο του στα σοβαρά. Μπορεί τελευταία να ακούστηκαν κάποιες κορώνες σε ψηλούς τόνους για τους νεοσουλτάνους Ερντογάν και Έρογλου, αλλά μέχρι τώρα, μέχρι πριν δούμε τις μπουρμπουλήθρες στο οικόπεδο 12, οι δύο αυτοί κύριοι δεν μας ενοχλούσαν. Ο προκάτοχος μάλιστα του κυρίου Έρογλου ήταν φίλος μας. Κάναμε χημεία μαζί του και πήγαμε και στο γάμο της κόρης του. Θα ζητούσαμε τότε από τους στρατιωτικούς να μην πάνε στο γάμο αν ήθελαν; Για αυτό, λογικό μπορεί να είναι για ένα νεοφερμένο οι στρατιωτικοί να μην έχουν πάρε δώσε με τον εχθρό, αλλά μάλλον αργά το σκεφτήκαμε. Και μάλλον δεν ξέρουμε πια είναι η πολιτική μας.
Φιλελεύθερος