Συμπληρώνονται 37 έτη από την ημέρα εκείνη, κατά την οποία οι τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις που είχαν πραγματοποιήσει εισβολή στην Κύπρο την 20ή Ιουλίου 1974, παραβιάζοντας κάθε κανόνα της διεθνούς νομιμότητας, περιλαμβανομένου του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και παρά την εκεχειρία που είχε συμφωνηθεί, προχώρησαν στις 14 Αυγούστου και κατέλαβαν το μεγαλύτερο μέρος της Μεσαορίας, την Αμμόχωστο, την Καρπασία και το μεγαλύτερο μέρος της περιοχής Μόρφου στα δυτικά. Ενα μεγάλο μέρος της πόλης της Αμμοχώστου, όπου κατοικούσαν οι Ελληνοκύπριοι, παραμένει από τότε περίκλειστο και ερημωμένο, με τον κατοχικό στρατό να μην επιτρέπει την επιστροφή των νομίμων κατοίκων της πόλης στις κατοικίες και στις περιουσίες των, παρά τα σχετικά ψηφίσματα και αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών.
Με το σύνθημα ”37 χρόνια στο δρόμο της επιστροφής”, η Κίνηση Πολιτών ”Αμμόχωστος – Επιστρέφω”, διοργανώνει την Κυριακή 14 Αυγούστου, πορεία και καθιστική εκδήλωση στο οδόφραγμα στα Στροβίλια.
Ο δήμαρχος της κατεχόμενης Αμμοχώστου, Αλέξης Γαλανός, έχει δηλώσει κατ’ επανάληψη τους τελευταίους μήνες ότι, στο πρόσωπο της Αμμοχώστου αποκαλύπτονται τα τουρκικά σχέδια σε βάρος ολόκληρης της Κύπρου και ότι η κατοχή από τα τουρκικά στρατεύματα της Αμμοχώστου, μιας ευρωπαϊκής πόλης – φάντασμα, εκθέτει την Τουρκία και θα πρέπει να αξιοποιηθεί από την κυπριακή Κυβέρνηση.
Ο κ. Γαλανός ζητεί όπως παρέμβουν οι ευρωπαϊκές χώρες προς την κατεύθυνση της Τουρκίας, για να εφαρμοσθούν τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και τα ψηφίσματα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και για να σταματήσει αυτό το όνειδος, από μια χώρα η οποία κτυπά την πόρτα της Ευρώπης και θέλει να θεωρείται πολιτισμένη ευρωπαϊκή χώρα, που διαδραματίζει σοβαρό ρόλο σε αυτή την περιοχή.
Η Τουρκία βρήκε την αφορμή να επιβάλει τα διχοτομικά της σχέδια εναντίον της Κύπρου, μετά το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 κατά της εκλεγμένης Κυβέρνησης του Προέδρου Μακαρίου.
Στις 20 Ιουλίου, ισχυριζόμενες ότι ενεργούν σύμφωνα με το άρθρο 4 της Συνθήκης Εγγυήσεως, οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις πραγματοποίησαν μια πλήρους κλίμακας εισβολή εναντίον της Κύπρου, καταλαμβάνοντας το 36% των εδαφών της Δημοκρατίας και εκδιώκοντας, με τη δύναμη των όπλων, τους Ελληνοκυπρίους από τις κατοικίες και τις περιουσίες των.
Μέχρι το τέλος του επόμενου έτους, η πλειονότητα των Τουρκοκυπρίων που ζούσαν σε περιοχές ελεγχόμενες από την Δημοκρατία είχαν επίσης μετακινηθεί στο μέρος της Κύπρου που έλεγχε ο τουρκικός στρατός.
Με αυτό τον τρόπο εφαρμόσθηκε η πολιτική που είχε υιοθετήσει η Αγκυρα είκοσι έτη προηγουμένως για διχοτόμηση και βίαιη εκδίωξη πληθυσμών.
Πέραν του 36% των εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας, που αντιπροσωπεύει το 70% του οικονομικού δυναμικού περιήλθε υπό την κατοχή του τουρκικού στρατού, ενώ το ένα τρίτο των Ελληνοκυπρίων έγιναν πρόσφυγες στην ίδιά τους τη χώρα και μέχρι σήμερα εμποδίζονται από τις τουρκικές κατοχικές αρχές να επιστρέψουν στις οικίες των.
Σε μιαν προσπάθεια να αλλοιώσει τη δημογραφική δομή της Κύπρου, η Αγκυρα έχει φέρει στο νησί περισσότερους από 160.000 εποίκους από την τουρκική Ανατολία και, με τη μαζική μετανάστευση Τουρκοκυπρίων από τις κατεχόμενες περιοχές στο εξωτερικό, ο ολικός αριθμός των Τούρκων στρατιωτών και εποίκων είναι τώρα μεγαλύτερος από τους εναπομείναντες Τουρκοκυπρίους.
Τα Ηνωμένα Εθνη έχουν με πολλά ψηφίσματα της Γενικής Συνέλευσης και του Συμβουλίου Ασφαλείας απαιτήσει σεβασμό για την ανεξαρτησία, ενότητα και εδαφική ακεραιότητα της Κύπρου, την επιστροφή των προσφύγων στα σπίτια τους και την αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων από το νησί, όμως όλα αυτά τα ψηφίσματα έχουν αγνοηθεί πεισματικά από την Τουρκία και την τουρκοκυπριακή ηγεσία.
Η βάση για λύση του κυπριακού προβλήματος έχει τεθεί σε δύο Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου. Και οι δύο συμφωνίες (μεταξύ του Προέδρου Μακαρίου και του Τουρκοκύπριου ηγέτη Ραούφ Ντενκτάς το Φεβρουάριο 1977 και μεταξύ του Προέδρου Κυπριανού και του κ. Ντενκτάς το Μάιο 1979) έγιναν υπό την αιγίδα του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών και προέβλεπαν λύση στο πρόβλημα σύμφωνα με τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών.
Η πιο τρανή απόδειξη για την απροθυμία της τουρκικής πλευράς να εργασθεί για λύση σύμφωνα με την πολιτική των Ηνωμένων Εθνών, δόθηκε στις 15 Νοεμβρίου 1983, όταν, με σκοπό να εδραιώσει τον έλεγχό της στην κατεχόμενη περιοχή, η τουρκοκυπριακή ηγεσία ανακήρυξε μονομερώς την περιοχή αυτή σε ανεξάρτητο κράτος, με την ονομασία ”Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου”.
Παρά το γεγονός ότι τα Ηνωμένα Εθνη έχουν καταδικάσει την ενέργεια αυτή και καμμιά άλλη χώρα εκτός από την Τουρκία δεν έχει αναγνωρίσει αυτή την παράνομη αποσχιστική οντότητα, η ίδια κατάσταση συνεχίζεται.
Από το 1977 μέχρι σήμερα έχουν λάβει χώρα πολλοί γύροι συνομιλιών υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, δεν έχουν όμως φέρει κανένα αποτέλεσμα, δεδομένου ότι η τουρκική πλευρά αρνείται να συμμορφωθεί με τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών.
Η τουρκική πλευρά συνεχίζει να αγνοεί τη διεθνή κοινή γνώμη για την Κύπρο και επιμένει να ακολουθεί πολιτική νομιμοποίησης του στάτους κβο, που έχει επιβάλει δια της στρατιωτικής ισχύος και το οποίο η διεθνής κοινότητα θεωρεί απαράδεκτο.
Ενεργώντας με αυτό τον τρόπο, η τουρκική πλευρά συνεχίζει να παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα των Κυπρίων και έτσι βρίσκεται αντίθετη με την κρίση και τη γνώμη των πιο έγκυρων διεθνών θεσμών. |
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Facebook
Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Twitter
Εγγραφείτε στο κανάλι του infognomonpolitics.gr στο Youtube