Οι πρώτες επιθέσεις στόχευαν το ιρανικό όρος Καντίλ, μια περιοχή που στεγάζει το αρχηγείο του PJAK, σύμφωνα με Ιρανούς αξιωματούχους. Αλλά ο κύριος πυρήνας της οργάνωσης αυτής βρίσκεται στην περιοχή Kirmansah, μέσα στα ιρανικά σύνορα, όχι στο Καντίλ. Ο βομβαρδισμός κουρδικών χωριών στην αυτόνομη περιοχή του ιρακινού Κουρδιστάν δεν έχουν σταματήσει από την αρχή της επιχείρησης, σκοτώνοντας τουλάχιστον δύο πολίτες, τραυματίζοντας πάνω από 10 άλλους και αναγκάζοντας εκατοντάδες ανθρώπους να ζήσουν σε πρόχειρα καταλύματα και σκηνές. 

Μέχρι στιγμής, όλες οι προσπάθειες να διασχίσουν τα ιρανικά σύνορα απορρίφθηκαν από το PJAK. Ωστόσο, ο στρατός έχει αναπτύξει τις δυνάμεις του κατά μήκος των συνόρων σε  περίπου 15 χλμ. μέχρι τις περιοχές που ελέγχονται από το PKK, όπως το Xinere και Xakurke. 

Περισσότεροι από 250 Ιρανούς στρατιώτες σκοτώθηκαν στη διάρκεια της στρατιωτικής επιχείρησης και των αντεπιθέσεων των ανταρτών σε αντίποινα, σύμφωνα με απολογισμό που δόθηκε από το PJAK, το οποίο ανακοίνωσε το θάνατο οκτώ μαχητών στις τάξεις του. Ανάμεσα στις ιρανικές απώλειες είναι δέκα ανώτεροι διοικητές, μεταξύ των οποίων τρεις στρατηγοί, που σκοτώθηκαν στις 17 και  21 Ιουλίου σε δύο διαφορετικές επιθέσεις. Το καθεστώς έχει παραδεχθεί το θάνατο του Αμπάς Ασεμί του σώματος των Φρουρών της Επανάστασης στην Κουμ (κέντρο), αλλά κρύβει τις άλλες απώλειες: τον Delavar Ranjbarzadeh, Συνταγματάρχη, διοικητή των Φρουρών της Επανάστασης (Pasdaran) στην περιοχή της Sardasht (ιρανικό Κουρδιστάν, βόρειο-δυτικό Ιράν), τον διοικητή των ειδικών δυνάμεων Hadjiagha Maroufi, τον Συνταγματάρχη Μοχάμεντ Αμπντουλάχ, τον Αντισυνταγματάρχη Αράμ Habibollah Zadeh και πέντε άλλους ανώτερους διοικητές: τους Ali Akhbar Jamrassi, Mahmoud Tabar, Moussavi Najat, Mahdi Khabir, Rohoullah Sehrahi.
  Αυτές οι μεγάλες απώλειες αποσταθεροποίησαν το ιρανικό στρατό, με αποτέλεσμα η εφημερίδα Kayhan, προσκείμενη στον ανώτατο ηγέτη της ιρανικής επανάστασης Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, να τιτλοφορεί: «Έχομε υπέστη τρομερό πλήγμα στο Καντίλ».

 Το ιρανικό καθεστώς κατηγορεί τακτικά τους Αμερικανούς και τους Ισραηλινούς ότι προσπαθούν να αποσταθεροποιήσουν τη χώρα. Ό, τι κινείται σε αυτή τη χώρα κατηγορείται ότι είναι αμειβόμενο από τις ΗΠΑ. Δημοσιογράφοι, φοιτητές, ακτιβιστές, φεμινίστριες, υπερασπιστές των ανθρώπινων δικαιωμάτων, οι εργαζόμενοι, αυτοί που διαφωνούν και διαμαρτύρονται… και συνεπώς, για τους μουλάδες, το PJAK είναι επίσης ένα αμερικανικό σχέδιο. 

Ας κοιτάξουμε λίγο το βάθος του προβλήματος και τις «συμπτώσεις» πριν από την έναρξη αυτής της επιχείρησης στα σύνορα. Στις 11 Ιουλίου ο Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου, επισκέπτεται την Τεχεράνη, και δηλώνει σε συνάντησή του με τον Ιρανό πρόεδρο Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ ότι η συνεργασία μεταξύ της Τεχεράνης και της Άγκυρας μπορεί να βοηθήσει στην επίλυση των προβλημάτων της περιοχής και να οικοδομήσει την ασφάλεια. 

Στις 15 Ιουλίου, η Χίλαρι Κλίντον, επικεφαλής της διπλωματίας των ΗΠΑ και ο Anders Fogh Rasmussen, Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ είναι στην Κωνσταντινούπολη, με την ευκαιρία της «ομάδας επαφής» για τη Λιβύη. Θα συναντηθούν με τον Τούρκο Πρόεδρο Αμπντουλάχ Γκιούλ, τον Πρωθυπουργό Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και τον Νταβούτογλου. Οι Δυτικοί και Τούρκοι ηγέτες μιλάνε για PKK και Ιράν. Η Κλίντον θα ανακηρύξει τη Τουρκία ως πρότυπο για τον αραβικό κόσμο σε μετάβαση, αναγνωρίζοντας τον αυξανόμενο ρόλο της στην περιοχή, ενθαρρύνοντας τη χώρα αυτή να συνεχίσει τις στρατιωτικές και τις αστυνομικές δράσεις της. 

Στις 14 Ιουλίου, το Κογκρέσο για μια Δημοκρατική Κοινωνία (DTK), μια πλατφόρμα κουρδικών ενώσεων και κινημάτων, ανάμεσα των το κύριο κουρδικό κόμμα BDP, ανακηρύσσει την Δημοκρατική Αυτονομία του Κουρδιστάν στην Τουρκία, δηλώνοντας  ότι οι Κούρδοι δεν θέλουν πια να ζήσουν χωρίς θεσμικό καθεστώς. Μια ανακήρυξη που έγινε υπό «διεθνή σιωπή» … 

Στις 16 Ιουλίου, ο ιρανικός στρατός ξεκίνησε στρατιωτικές επιχειρήσεις για να πάρει τον έλεγχο του Καντίλ. Δύο ημέρες αργότερα, στις 18 Ιουλίου, το νέο αφεντικό της CIA πραγματοποίησε την πρώτη επίσκεψή του στην Τουρκία, με συνάντηση με τον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Στρατού, Στρατηγό Isik Kósáné και τον Υπουργό Εξωτερικών. 

Ο ηγέτης του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) Μουράτ Καραγιλάν, ισχυρίστηκε ότι μη επανδρωμένα αεροσκάφη των ΗΠΑ πετούν πάνω από το όρος Καντίλ από την αρχή της ιρανικής επιχείρησης. Οι Αμερικανοί παρέχουν επομένως πληροφορίες στη Τουρκία, και η τελευταία στο Ιράν, σύμφωνα με αυτόν τον επικεφαλής.  

Ο Κουρδοιρακινός βουλευτής Μαχμούντ Οσμάν, καταγγέλλει επίσης την αντι-κουρδική συμμαχία μεταξύ του Ιράν, του Ιράκ και της Τουρκίας. «Η σιωπή είναι η απόδειξη που αποδεικνύει ότι υπάρχει μια συμφωνία μεταξύ του Ιράν, του Ιράκ και της Τουρκίας», δήλωσε ο ίδιος. «Προφανώς, η Αμερική δίνει επίσης την υποστήριξη της. Βρίσκεται δίπλα στην Τουρκία για αυτό το θέμα και της δίνει πληροφορίες, και η Τουρκία τις μεταβιβάζει στο Ιράν. Υπάρχει συμμαχία μεταξύ των τριών χωρών». 

Σύμφωνα με τις πληροφορίες που λάβαμε, το ιρανικό καθεστώς ζήτησε από τις αρχές του ιρακινού Κουρδιστάν να συμμετάσχουν στη στρατιωτική επιχείρηση. Αν και αυτή η πρόταση απορρίφθηκε από τους Κούρδους, το ιρανικό καθεστώς εξακολουθεί να προσπαθεί να προκαλέσει πόλεμο μεταξύ των Κούρδων, κάνοντας συμμαχία –μεταξύ άλλων- με τις κουρδικές ισλαμιστικές ομάδες.  

Οι Τούρκοι έστειλαν επίσης εκατοντάδες κομάντος και άρματα μάχης για την υποστήριξη του Ιράν. Τουλάχιστον 300 Τούρκοι καταδρομείς πέρασαν στις 21 Ιουλίου τα ιρανικά σύνορα στο Esendere, στην επαρχία Χακάρι (τουρκικό Κουρδιστάν), και τοπικές πηγές ανέφεραν την είσοδο είκοσι τουρκικών τεθωρακισμένων στο ιρανικό έδαφος στις 25 Ιουλίου. 

«Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι οι Τούρκοι καταδρομείς είναι παρόντες στην ιρανική επιχείρηση», δήλωσε ο Καραγιλάν, για τον οποίον οι δύο χώρες θέλουν να αποδυναμώσουν τους Κούρδους, έτσι ώστε να μην μπορούν να βρουν τη θέση τους στον επανασχεδιασμό της Μέσης Ανατολής, μετά το κύμα των εξεγέρσεων που ενδέχεται να καταλήξουν σύντομα στο Ιράν. Το ΡΚΚ δηλώνει ότι δεν έχει λάβει καμία απόφαση για πόλεμο κατά του Ιράν, ενώ ανακοίνωσε την πλήρη υποστήριξή του στον αγώνα του PJAK.

Οι Κούρδοι αναλυτές μιλούν για τουρκο-ιρανικό συντονισμό στην επιχείρηση εναντίον του PJAK. «Η Τουρκία προετοιμάζει την είσοδό της στην επιχείρηση, εν αναμονή της επιτυχίας του Ιράν, και ο απώτερος στόχος της επιχείρησης αυτής είναι η διάλυση του PKK και του PJAK». «Το σχέδιο είναι να ενισχυθεί η θέση του Ιράν, Ιράκ και της Τουρκίας στην περιοχή», « Η εξουδετέρωση του PKK θα επιτρέψει επίσης να περικυκλωθεί  η αυτόνομη περιοχή του ιρακινού Κουρδιστάν», «Τέλος, το καθεστώς του Ιράν θέλει να εγκαταστήσει τις ισλαμιστικές ομάδες, όπως την Ανσάρ αλ-Ισλάμ, στο Καντίλ».   

Τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης και τα περιβάλλοντα της κυβέρνησης Ερντογάν ήδη επικεντρώνονται σε ένα σενάριο Ταμίλ, για να τεθεί τέρμα στο κουρδικό ζήτημα. Δεκάδες χιλιάδες Ταμίλ σφαγιάστηκαν στη Σρι Λάνκα από τους στρατιωτικούς το 2009, όταν ο πόλεμος τελείωσε με την ήττα των Τίγρεων για την Απελευθέρωση του Ταμίλ Ιλάμ (LTTE). 

Η τουρκική κυβέρνηση έχει αποφασίσει να ενισχύσει τις ειδικές μονάδες της αστυνομίας, τους δράστες του «βρώμικου πόλεμου» στη δεκαετία του ’90 έναντι του κουρδικού λαού, αρνώντας τα αιτήματα των Κούρδων. 

Το ερώτημα είναι κατά πόσον αυτή η αντι-κουρδική πολεμική συμμαχία μπορεί να επιτύχει τη φίμωση των θεμιτών διεκδικήσεων των Κούρδων, που εκφράζονται, ως «Δημοκρατική Αυτονομία» από όλα τα κόμματα του Κουρδιστάν, που διαιρείται μεταξύ του Ιράν, Ιράκ, Συρίας και της Τουρκίας.