Ο χαρακτηρισμός «selective default» δεν βρίσκεται όμως μόνος του στον απολογισμό της Συνόδου. Το σημαντικότερο απ’ όλα έχει να κάνει με το γεγονός ότι το «πακέτο» που ανακοινώθηκε χθες είναι σχέδιο διάσωσης και όχι πρόγραμμα καταστροφής.
Δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά. Ολη η συζήτηση που γινόταν εδώ και μέρες περί «selective default» ή «επιλεκτικής χρεοκοπίας» όπως είναι η ελληνική απόδοση του όρου, δεν ήταν ούτε τυχαία ούτε παρερμηνεύτηκε υποβολιμαία.

Δεν βρέθηκε κατά λάθος στο στόμα του πρωθυπουργού η αναφορά στον όρο ούτε οφείλεται σε προβληματική από τα media «ανάγνωση» των δηλώσεων του υπουργού Οικονομικών η επιμονή του να εξηγήσει τις τελευταίες ημέρες τις αποστάσεις που υπάρχουν από την ορολογία αξιολόγησης ως τις πραγματικές καταστάσεις. Και οι αναφορές των Κοινοτικών αξιωματούχων που είχαν πυκνώσει τις τελευταίες ημέρες δεν άφηναν περιθώρια αμφιβολίας.
Αν και το είδος της συμμετοχής των ιδιωτών επενδυτών στο πακέτο στήριξης που αποφασίσθηκε χθες δεν έχει οριοθετηθεί πλήρως, και οι τρεις εναλλακτικές επιλογές που περιλαμβάνονται στο σχέδιο φαίνεται να επισύρουν προς την Ελλάδα την αξιολόγηση περί «επιλεκτικής χρεοκοπίας» βάσει της απειλής που είχε διατυπώσει πρόσφατα η τριάδα των οίκων.
Ο χαρακτηρισμός «selective default» δεν βρίσκεται όμως μόνος του στον απολογισμό της Συνόδου. Το σημαντικότερο απ’ όλα έχει να κάνει με το γεγονός ότι το «πακέτο» που ανακοινώθηκε χθες είναι σχέδιο διάσωσης και όχι πρόγραμμα καταστροφής.
Πρόκειται για ένα φιλόδοξο σχέδιο το οποίο εκτός από το νέο δάνειο, την επιμήκυνση των παλαιών και το χαμηλότερο επιτόκιο ξεκλειδώνει -κάτι που δεν ήταν αναμενόμενο- τη δυνατότητα του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, να μπορεί να αγοράζει ομόλογα στη δευτερογενή αγορά, γεγονός που εκτιμάται ότι μπορεί να ανακουφίσει τα ελληνικά spreads. Ακόμη κάνει αναφορά σε πρόγραμμα ανάπτυξης, ένα «σχέδιο Μάρσαλ» που θα μπορούσε να αλλάξει το κλίμα στην ελληνική οικονομία.
Παράλληλα, οι διεργασίες που υπήρξαν εξασφάλισαν διαφοροποιημένη στάση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας η οποία σε κάθε περίπτωση δεν θα αφήσει χωρίς ρευστότητα το ελληνικό τραπεζικό σύστημα.
Ακόμη λοιπόν και αν οι οίκοι αξιολόγησης σπεύσουν να πραγματοποιήσουν την απειλή τους πιστεύεται ότι δεν θα υπάρχει καμία ουσιαστική επίπτωση στη λειτουργία του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Θα πρέπει να πορευθούμε ψύχραιμα, γιατί ο πραγματικός κίνδυνος θα υπάρξει αν χάσουμε την ψυχραιμία μας σε επίπεδο κομματικών ηγεσιών αλλά και ατομικής συμπεριφοράς.
ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ – nfran@naftemporiki.gr