Η Λιβύη και η μαύρη προπαγάνδα >Ο Καντάφι πρέπει να δαιμονοποιηθεί και οι Δυτικοί επικαλούνται κάθε ψέμα εναντίον του
Οι Δυτικοί αποφάσισαν να ξεφορτωθούν τον Καντάφι. Οι σχεδιασμοί τους, όμως, δεν τους βγήκαν, διότι η επιχείρηση για την εκπαραθύρωσή του κατέληξε σε έναν εμφύλιο πόλεμο. Και οι εμφύλιοι μερικές φορές δεν τελειώνουν ποτέ. Η πρώτη παραδοχή ήλθε από τους Αμερικανούς όταν ο Πρόεδρος Ομπάμα δήλωσε ότι στόχος πλέον της αμερικανικής πολιτικής δεν ήταν η παροχή προστασίας των αντικαθεστωτικών με τη δημιουργία αεροπορικής ζώνης προστασίας, αλλά η ανατροπή του καθεστώτος. Ότι η θέση αυτή συγκρούεται μετωπικά με την εντολή του Συμβουλίου Ασφαλείας για την προστασία των αμάχων μόνο, αποτελεί πλέον «ψιλά γράμματα» για την Ουάσιγκτον και τους σφογγοκωλάριούς τους, τις πρωτεύουσες της Δυτικής Ευρώπης.
Θα σταθώ μόνο σε μια πτυχή της προπαγάνδας αυτής και θα την συγκρίνω με ένα άλλο προηγούμενο, που είναι η ανάλογη δαιμονοποίηση του Σαντάμ Χουσεΐν του Ιράκ. Άγγελος βέβαια δεν είναι ο Καντάφι. Δεν ήταν ούτε ο Σαντάμ. Αλλά τουλάχιστον από το 2004 ο Καντάφι μετατράπηκε σε «δικό τους μπάσταρδο» εξυπηρετώντας τους σε τέτοιο βαθμό που ο αποχωρήσας διευθυντής της CΙΑ τού έπλεξε το εγκώμιο ως «συνεργάτη» των ΗΠΑ για την καταπολέμηση της ισλαμικής τρομοκρατίας.
Όσο για τον Σαντάμ Χουσεΐν, όλη τη δεκαετία του 1980 οι Δυτικοί τον εξόπλισαν και τον στήριζαν, γιατί πολεμούσε τον Αγιατολάχ Χομεϊνί του Ιράν. Μεταξύ άλλων, υπάρχει και η εκπληκτική φωτογραφία του Αμερικανού αξιωματούχου Ντόναλντ Ράμσφελντ να συναγελάζεται με τον Σαντάμ Χουσεΐν στη Βαγδάτη το 1983. Ήταν τότε ο Σαντάμ «δικός τους μπάσταρδος». Και όταν ο μπάσταρδος αυτός χρησιμοποίησε χημικά όπλα τόσο κατά των Ιρανών στη διάρκεια του οκταετούς πολέμου (1980-88) όσο και κατά των Κούρδων της χώρας του, οι Δυτικοί με τους Αμερικανούς επικεφαλής έκαναν πως δεν καταλάβαιναν τι συνέβαινε.
Η 15χρονη από το Κουβέιτ και ο Σαντάμ Χουσεΐν
Όταν το 1990 ο Σαντάμ Χουσεΐν έπαψε να είναι «μπάσταρδος» των Δυτικών και έγινε μπάσταρδος του εαυτού του, εισβάλλοντας στο Κουβέιτ, η δαιμονοποίηση άρχισε με ένα ψέμα, που θα το ζήλευε και ο Γκέμπελς και ο κάθε μαύρος προπαγανδιστής.
Ένα δεκαπεντάχρονο κορίτσι από το Κουβέιτ, ονομαζόμενο Νayirah, παρουσιάστηκε ως μάρτυρας σε μια ανεπίσημη επιτροπή του Κογκρέσου με την εξής ιστορία: Δούλευε, είπε, ως «μαθητευόμενη» σε ένα νοσοκομείο του Κουβέιτ όταν εισέβαλαν τα στρατεύματα του Σαντάμ. Και τι έκαναν οι αθεόφοβοι; Πέταξαν στους διαδρόμους του νοσοκομείου τα νεογνά, που νοσηλεύονταν στις θερμοκοιτίδες του νοσοκομείου.Τα είδε όλα αυτά με τα μάτια της, δήλωσε. Μετά την κατάθεσή της, η δεκαπεντάχρονη εξαφανίστηκε με τη δικαιολογία ότι η οικογένειά της παρέμενε στο κατεχόμενο Κουβέιτ και έπρεπε να προστατευθεί.
Την αλήθεια τη μάθαμε δύο χρόνια αργότερα. Το πλήρες όνομα της δεκαπεντάχρονης ήταν Νayirah alSabah, κόρη του Κουβεϊτιανού πρέσβη στην Ουάσιγκτον το 1990 και βέβαια της «βασιλικής» φυλής alSabah, που κυβερνούσαν και συνεχίζουν να κυβερνούν το Κουβέιτ.
Η ιστορία της Νayirah λειτούργησε όσο καμία άλλη για να δαιμονοποιηθεί ο Σαντάμ και να ακολουθήσει ο πόλεμος του 1991. Η διαφορά από τότε μέχρι σήμερα είναι ότι την ιστορία της Νayirah την κατασκεύασε αμερικανική εταιρεία δημοσίων σχέσεων (η Ηill& Κnowlton) που δούλευε για λογαριασμό του Κουβέιτ, εν γνώσει των ΗΠΑ, αλλά όχι με την άμεσα συνέργεια της τότε κυβέρνησης Μπους. Το παράδειγμα του Καντάφι μάς πάει παραπέρα.
Με την υπόθεση Viagra οι μάσκες έχουν πέσει με την άμεση πλέον εμπλοκή της κυβέρνησης Ομπάμα.
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ 19/06/2011