της Ρίκας Κ.
Η απόλυτη ντροπή μας το επίκαιρο μήνυμα αγωνιστικότητας από τους Ισπανούς. Περισσότερο σαν παράπονό τους ακούγεται, παρά σαν επιθετική ειρωνεία. Είτε ήταν αληθινό, είτε όχι, η αλήθεια είναι ότι μας κινητοποιούν οι άλλοι λαοί της Ευρώπης, για να κινηθούμε όλοι μαζί εναντίον της καταιγίδας που μας έχει πνίξει. Για να ξυπνήσουμε, και να αντιδράσουμε όπως πρέπει. Όπως πρέπει στην ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ και στην ΠΡΟΤΑΣΗ ΖΩΗΣ που έχει προσφέρει στην ανθρωπότητα. Εμείς όμως μάλλον αργήσαμε λίγο να καταλάβουμε την κρισιμότητα των καιρών. Για πολλούς λόγους, αλλά πλέον χωρίς καμία, απολύτως καμία, δικαιολογία.

Είναι αλήθεια ότι έχουμε απέναντί μας ένα πολιτικό σύστημα που κάνει τα πάντα να μας αποκοιμίσει, και όχι πάντα με δόλο. Κινείται όπως έχει μάθει, και ΜΑΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΕΤΑΙ ΟΠΩΣ ΤΟ ΔΙΔΑΞΑΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΦΕΡΕΤΑΙ. Σαν πειθήνιους δούλους μειωμένης νοημοσύνης και αυτοπεποίθησης, σαν νεοέλληνες ικανούς να ξεπουλήσουν τα πάντα για μια θέση στο καταραμένο Δημόσιο, για ένα κιτς Σαββατοκύριακο σε ένα ορεινό θέρετρο, για «μια θέση στο κόμμα»… Πόσοι νεοέλληνες τις τελευταίες δεκαετίες δεν έσπευσαν να χειροκροτήσουν τους τιποτένιους πολιτικάντηδες, δεν τους θεώρησαν σαν κάτι σπουδαίο και φερόμενοι ανάλογα, μείωσαν τον εαυτό τους, παράλληλα με την Ελληνική κοινωνία αλλά και την Ελληνική Ιστορία ;
Δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε κάποιον επειδή είναι το μόνο που μπορεί να είναι. Δεν έχει νόημα να θυμώνουμε με κάποιον που μας έχει αποδείξει ότι δεν δικαιούμαστε να έχουμε απαιτήσεις και να περιμένουμε κάτι ιδιαίτερο από αυτόν. Εγκλωβισμένοι είμαστε σε λάθος αντιλήψεις και απαιτήσεις, στίβοντας όμως ένα σάπιο λεμόνι, το μόνο που έχω να περιμένω είναι ένα ποτήρι σάπια, αηδιαστική, υπόξινη λεμονάδα. Αλλοίμονό μου αν περιμένω κάτι διαφορετικό.
Επιμένω ότι κοιτούμε σε λάθος σημείο, έξω από εμάς, όμως οι απαντήσεις και οι λύσεις είναι μέσα μας, πάντα εκεί ήταν, αλλά ήθελε κόπο και βάσανο να τις ανακαλύψουμε, ήταν πιο εύκολο να λαμβάνουμε τις εύκολες απαντήσεις και υποσχέσεις από τους δήθεν πολύξερους της εξωτερικής πραγματικότητάς μας, που, όπως αποδείχθηκε, εξυπηρετούσαν τα δικά τους, και μόνο τα δικά τους, συμφέροντα, πάντα εις βάρος μας. Ως αποτέλεσμα, βλέπουμε τώρα το «μεγαλείο» του Ελληνικού κράτους εναντίον του Ελληνικού Έθνους, απλά γιατί εμείς, το Ελληνικό Έθνος, κατάπιαμε τα παραμύθια του κράτους προδίδοντας στην πορεία το Έθνος μας. Ξεχάσαμε τα πάντα, τα Ιστορικά μας δεδομένα, τις γενοκτονίες, τις σφαγές, τις βλέψεις και τις προθέσεις των «φίλων» γειτόνων της Ανατολής, τα χρωστούμενα των Ευρωπαίων (Γερμανικές αποζημιώσεις κλπ). Δεν διεκδικήσαμε ποτέ τίποτα.
Σίγουρα τόσοι πόλεμοι, τόσες καταστροφές, τόση ιστορική οδύνη, είναι συνθήκες ικανές να καταστήσουν έναν Λαό τόσο κουρασμένο και διασπασμένο, τόσο ευάλωτο στην ψεύτικη ζωή που επιλέξαμε ως δική μας. Πλέον όμως οι εξηγήσεις, τα πιθανά αίτια και τα άλλοθί μας, είναι θανατηφόρα. Και μας κάνουν κακό, δεν μας επιτρέπουν να αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Αυτές που οι φίλοι μας οι Ισπανοί μας θύμισαν με τόσο έντονο τρόπο. Και καλά μας έκαναν.
Έχει πλέον κανείς μας αμφιβολία για τις προθέσεις των εκπροσώπων του πολιτικού συστήματος ; Δεν θα έπρεπε. Όχι πια. Την θεσούλα τους ενδιαφέρονται να διατηρήσουν, την οικογενειακή περιουσία τους, την συνήθως κλεμμένη από εμάς, την αλαζονεία τους, την διαιώνιση της τεμπελιάς τους, την ίδια την ύπαρξή τους, ΕΡΗΜΗΝ ΜΑΣ.
ΑΣ ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΤΙΠΟΤΑ. Κι αν επιλέξουμε να το κάνουμε, τουλάχιστον ας μην παριστάνουμε τους έκπληκτους και οργισμένους. Η φύση απεχθάνεται το κενό, έτσι και η πολιτική ζωή της Ελλάδας, ενσαρκωμένη από ανθρώπους που τους ακριβοπληρώνουμε για να διαχειρίζονται τις υποθέσεις μας και να προασπίζονται τα συμφέροντά μας, είναι ΤΙΠΟΤΕΝΙΑ ακριβώς γιατί το συγκεκριμένο κενό είναι γεμάτο από πολλά ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΤΙΠΟΤΑ. Και τίποτα άλλο.
Κι εμείς τι κάνουμε ; Τι περιμένουμε ; Θα αποφασίσουμε επιτέλους να φερθούμε ως πολιτικά όντα ; Να πάψουμε να προσκυνούμε τους τιποτένιους ; Πότε θα αποφασίσουμε να αποκτήσουμε πολιτική συνείδηση, να φερόμαστε στην καθημερινότητά μας με απαιτήσεις από τον εαυτό μας και συνακόλουθα και από αυτούς που ορίζουν την Ζωή μας ; Αυτή είναι η Δύναμή μας. Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ. Είμαστε σπουδαίοι απλά γιατί υπάρχουμε, οφείλουμε όμως να φερόμαστε και ανάλογα, στον εαυτό μας και στην Ελληνική κοινωνία.
Αλλοίμονο σε όποιον πιστεύει ότι μπορεί να είναι καλά δίπλα στα συντρίμμια των άλλων. Δεν χρειάζεται να γίνουμε αλτρουιστές, αρκεί να γίνουμε εγωιστές : να παλεύουμε για το κοινό καλό, γνωρίζοντας μέσα μας ότι αυτό μεταφράζεται στο δικό μας καλό. Όταν ο περίγυρός μας έχει δυνατότητες και πιθανότητες ευτυχίας και ευημερίας, αυξάνονται κατακόρυφα και οι δικές μας αντίστοιχες δυνατότητες, η ευτυχία μας είναι σε άμεση συνάρτηση με την ευημερία των διπλανών μας μέσα στην ρημαγμένη σήμερα Ελληνική κοινωνία, αλλά και πάντα. Και δεν χρειάζεται να ακολουθούμε σαν αλλοπρόσαλλο χειραγωγήσιμο κοπάδι όποιον προπορεύεται στις τηλεκατευθυνόμενες πορείες με την ντουντούκα. Όποιον νομίζει και προσποιείται ότι έχει ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΛΥΣΕΙΣ.
Αυτό που απαιτείται είναι να γίνουμε ο καθένας εξ ημών και συνακόλουθα ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, πρόσωπα, ανεξάρτητες προσωπικότητες με απαιτήσεις, ευθύνη και αυτογνωσία, προσωπική, κοινωνική και ιστορική. Αναφέρει ο συγγραφέας Τάσος Αθανασιάδης στο έργο του «Η Αίθουσα του Θρόνου» : «Έρχεται μια μέρα όπου η μεγαλειότητά μας, ο εαυτός μας, είναι ανάγκη να περάσει στην αίθουσα του θρόνου με τους αυλικούς του, το νού και την καρδιά, για ν’ αποφασίσει πάνω στον καταστατικό χάρτη της ζωής του, δηλαδή να ασχοληθεί με το μέλλον του…». Τότε, και μόνο τότε, η Ζωή θα κινηθεί υπέρ ημών, και τα πολιτικά τίποτα που ασελγούν πάνω μας θα καταρρεύσουν.
Και είναι όντως ΤΙΠΟΤΕΝΙΟΙ όλοι αυτοί που μας οδήγησαν στον γκρεμό, ακριβώς γιατί πίστεψαν ότι μπορούν να ζουν αυτοί καλά εις βάρος μας, και είναι ΑΤΟΜΑ ΧΑΜΗΛΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ γιατί πίστεψαν ότι μπορούν να υπάρχουν με όρους ευτυχίας όταν οι γύρω τους αργοπεθαίνουν, και είναι ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΟΙ και ΤΙΜΩΡΗΤΕΟΙ γιατί ενώ ορκίστηκαν να μας υπηρετούν, τάχθηκαν με τις δυνάμεις της καταστροφής μας και υπηρέτησαν, και εξακολουθούν να υπηρετούν, την ΟΔΥΝΗ και την ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ.
Είναι η ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΑΣ που προέχει αυτήν την στιγμή, η άμεση απόρριψη από το πολιτικό σκηνικό της Πατρίδας μας των μηδενικών και των προδοτών, και η άμεση αντικατάστασή τους με πραγματικούς ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ. Όχι εντυπωσιακούς σωτήρες, αλλά έντιμους διαχειριστές των δεδομένων μας. Μετά θα έρθει και η ώρα της ΤΙΜΩΡΙΑΣ ΤΩΝ ΠΡΟΔΟΤΩΝ, εν ψυχρώ και δίχως ίχνος οίκτου, προς γνώση και συμμόρφωση όλων, αλλά και για την προστασία των επόμενων γενεών. Και αυτό δεν πρέπει να αποτελεί απειλή, αλλά ΥΠΟΣΧΕΣΗ και απαραίτητη προϋπόθεση της Ύπαρξης και της Συνέχειας του Ελληνισμού.
Προς το παρόν, οι επιλογές μας είναι η εξής μία : «Όταν περνάς μέσα από την Κόλαση, μην σταματάς, απλά περπάτα….».