Του Γιώργου Παυλόπουλου
Στην Ουάσιγκτον, στις 20 Μαΐου, θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό το άμεσο μέλλον του Παλαιστινιακού. Μετά τις συναντήσεις που είχε αυτή την εβδομάδα με τους ηγέτες της Βρετανίας και της Γαλλίας, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου θα μεταβεί στην πρωτεύουσα των ΗΠΑ, προκειμένου να μάθει από πρώτο χέρι τις προθέσεις των Αμερικανών ενόψει του επερχόμενου «καυτού Σεπτέμβρη».

Τότε και στο πλαίσιο της ετήσιας γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ, οι Παλαιστίνιοι έχουν ουσιαστικά προαναγγείλει ότι θα ανακηρύξουν το ανεξάρτητο κράτος τους, εκτιμώντας ότι έχουν αρκετές πιθανότητες να κερδίσουν αυτομάτως την αναγνώρισή του από τη συντριπτική πλειοψηφία των χωρών-μελών. Οι ελπίδες τους είναι βάσιμες, καθώς ήδη δεκάδες χώρες έχουν αναβαθμίσει τις διπλωματικές τους αντιπροσωπίες στη Ραμάλα σε επίπεδο πρεσβείας, προδιαγράφοντας τη στάση τους.

Μηνύματα και από Σαρκοζί
Ακόμη και ο Νικολά Σαρκοζί, ένας από τους πιο ένθερμους φίλους του Ισραήλ παγκοσμίως, φέρεται να διεμήνυσε στο Νετανιάχου ότι εάν δεν έχει υπάρξει ειρηνευτική συμφωνία ως το Σεπτέμβριο (προσφέρθηκε, μάλιστα, να φιλοξενήσει διεθνή διάσκεψη στο Παρίσι, τον Ιούνιο), δεν αποκλείεται να προχωρήσει και αυτός σε αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους. Η δε Αγκελα Μέρκελ, παρ’ ότι δηλώνει αντίθετη σε μονομερείς κινήσεις, τονίζει ότι θα ακολουθήσει κοινή γραμμή με τους Γάλλους.

Από αυτή την άποψη, είναι απολύτως υποκριτική η δήθεν έκπληξη ορισμένων από το σύμφωνο συμφιλίωσης που υπέγραψαν πρόσφατα στο Κάιρο οι δύο μεγαλύτερες παλαιστινιακές οργανώσεις, Φατάχ και Χαμάς. Ειδικά δε των Ισραηλινών, οι οποίοι διαθέτουν ασφαλή και από πρώτο χέρι πληροφόρηση για τα τεκταινόμενα στο απέναντι στρατόπεδο και ειδικά στη Δυτική Όχθη, όπου κυριαρχούν οι δυνάμεις του Μαχμούντ Αμπάς. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι το Τελ Αβίβ υποδέχθηκε με ικανοποίηση και ανακούφιση τη συγκεκριμένη εξέλιξη.

Ο Νετανιάχου και οι συνεργάτες του γνωρίζουν ότι, μετά τη συμφωνία, οι Παλαιστίνιοι έχουν αναλάβει και πάλι το ρόλο του «καλού παιδιού» στα μάτια της διεθνούς κοινότητας – με τον εξόριστο ηγέτη της Χαμάς, μάλιστα, Καλέντ Μεσάαλ, να δηλώνει ότι η ισλαμική οργάνωση «είναι έτοιμη να καταβάλει κάθε τίμημα» για τη συμφιλίωση των Παλαιστινίων (άραγε, και της αναγνώρισης του δικαιώματος ύπαρξης του Ισραήλ;). Γι’ αυτό, οφείλουν να πάρουν τις αποφάσεις τους σύντομα, εάν βεβαίως δεν θέλουν το Ισραήλ να βρεθεί στην απομόνωση, όπως προειδοποίησε τον προηγούμενο μήνα ο ηγέτης των Εργατικών και υπουργός Άμυνας, Εχούντ Μπαράκ, μιλώντας σε μέλη του εβραϊκού λόμπι στη Νέα Υόρκη.

Οι τρείς επιλογές του Ισραήλ
Πρακτικά, το Ισραήλ έχει τρεις επιλογές: Πρώτον, να παίξει τα ρέστα του, λέγοντας ναι στην ίδρυση ανεξάρτητου κράτους και επιχειρώντας παράλληλα να διασφαλίσει τα μέγιστα δυνατά οφέλη από αυτήν. Δεύτερον, να την τορπιλίσει – κι αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να κάνει πριν τη γενική συνέλευση του ΟΗΕ, με τις «συνήθεις μεθόδους». Και τρίτον, να αφήσει τα γεγονότα να προχωρήσουν, αποδεικνύοντας όμως στην πράξη ότι, χωρίς τη δική του συναίνεση, κανένα ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος δεν μπορεί να υπάρξει, όσες χώρες κι αν το έχουν αναγνωρίσει. Για την ώρα, ο Νετανιάχου έχει φροντίσει να αφήσει όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά. Γι’ αυτό, άλλωστε, μετά τις σκληρές δηλώσεις που έκανε αρχικά, στο Παρίσι φρόντισε να χαμηλώσει τους τόνους του και να ζητήσει «ξεκαθάρισμα» του ρόλου που θα έχει η Χαμάς στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας, την οποία έχουν συμφωνήσει να συγκροτήσουν οι δύο οργανώσεις. Δεν θα αποφύγει, όμως, να τραβήξει το χαρτί του…

Αραβική «άνοιξη»-«Κλειδί» το Κάιρο
«Οι Αραβες ανεξαρτητοποιούνται και είναι απίθανο να προσδεθούν πειθήνια σε κάθε εξωτερικό προστάτη. Η απόφαση της Αιγύπτου να αποκαταστήσει τις σχέσεις της με το Ιράν και τη Χαμάς είναι μέρος αυτής της τάσης. Η Ουάσινγκτον δεν μπορεί να την αλλάξει, ούτε πρέπει να επιχειρήσει να την αλλάξει». Το σχόλιο του γνωστού αναλυτή Φαρίντ Ζακάρια στο περιοδικό Newsweek αποτυπώνει το ρόλο που φιλοδοξεί να παίξει το Κάιρο στη μετά-Μουμπάρακ εποχή. «Εάν η Αίγυπτος πετύχει να προωθήσει τις επιδιώξεις της όπως έκανε η Τουρκία, διαθέτει το ειδικό βάρος για να αλλάξει το συσχετισμό στην περιοχή», σημείωνε η βρετανική Guardian.

Πράγματι, η «καθοδήγηση» της συμφιλίωσης Χαμάς-Φατάχ από τις μυστικές υπηρεσίες της Αιγύπτου και η προαναγγελία του ανοίγματος των συνόρων με τη Γάζα στέλνει προς όλους το μήνυμα ότι τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Η αραβική άνοιξη φέρνει τα πάνω-κάτω και κανείς δεν μπορεί να αισθάνεται σίγουρος -ούτε καν η Χαμάς η οποία, όπως αναφέρουν αρκετές αναλύσεις, είναι αυτή που σύρθηκε στη συμφωνία, υπό την απειλή μιας κοινωνικής εξέγερσης (έστω και υποκινούμενης) στη Γάζα…http://www.imerisia.gr