The Guardian
Η Γαλλία και η Ιταλία πέταξαν το γάντι στο σύστημα της Ευρώπης περί ελεύθερης μετακίνησης των πολιτών, τονίζοντας ότι η κρίση του μεταναστευτικού, την οποία προκάλεσε η άνοιξη του αραβικού κόσμου, εγείρει ζήτημα αναθεώρησης του καθεστώτος των ελεύθερων συνόρων της Ευρώπης, το οποίο απολαμβάνουν 400 εκατομμύρια άνθρωποι σε 25 χώρες.

Προκαλώντας ευθέως μια από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης των τελευταίων δεκαετιών, ο Νικολά Σαρκοζί και ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι καταβάλλουν από κοινού προσπάθεια για να ελέγξουν τη μετανάστευση και ζήτησαν από την Ευρώπη να συνάψει με τις χώρες της βόρειας Αφρικής, όπου σημειώθηκαν εξεγέρσεις, συμφωνίες απέλασης, ώστε να επαναπατριστούν σε αυτές οι μετανάστες που φθάνουν στην Ευρώπη.
Στη γαλλοϊταλική σύνοδο στη Ρώμη, στις αρχές της εβδομάδας, ο Γάλλος πρόεδρος και ο Ιταλός πρωθυπουργός επέλεξαν να εντείνουν τις πιέσεις προς τις Βρυξέλλες και τις κυβερνήσεις των 25 χωρών–μελών της ζώνης του Σένγκεν, ζητώντας την εις βάθος αναθεώρηση της συνθήκης του Σένγκεν, της ευρωπαϊκής νομοθεσίας που ρυθμίζει την ελεύθερη μετακίνηση των πολιτών σε όλη την Ε.Ε., πλην της Βρετανίας και της Ιρλανδίας.
Με φόντο την εισροή, τους τελευταίους μήνες, στην Ιταλία 30.000 μεταναστών, κυρίως από την Τυνησία, οι δύο ηγέτες προειδοποίησαν ότι οι εξεγέρσεις στη βόρεια Αφρική «μπορεί γρήγορα να εξελιχθούν σε κρίση που ενδέχεται να υπονομεύσει την εμπιστοσύνη που οι Ευρωπαίοι δείχνουν στην ελεύθερη μετακίνηση των πολιτών στη ζώνη του Σένγκεν».

Κοινή επιστολή
Η γαλλοϊταλική πρωτοβουλία, που ήρθε μετά εβδομάδες έντασης στις σχέσεις μεταξύ Παρισίων και Ρώμης σχετικά με τον χειρισμό της εισροής χιλιάδων Τυνήσιων μεταναστών, συνιστά τη μεγαλύτερη απειλή στη συνθήκη του Σένγκεν. «Θέλουμε η συνθήκη να επιβιώσει, αλλά για να επιβιώσει, θα πρέπει να αναθεωρηθεί», δήλωσε ο Σαρκοζί και ο Μπερλουσκόνι πρόσθεσε πως «αμφότεροι εκτιμάμε ότι σε εξαιρετικές συνθήκες θα πρέπει να υπάρξουν τροποποιήσεις στη συνθήκη του Σένγκεν».
Οι δύο ηγέτες απέστειλαν κοινή επιστολή τους προς τον πρόεδρο της Κομισιόν, Ζοζέ Μπαρόζο, και τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Χέρμαν βαν Ρομπέι, με την οποία ζητούν από τις Βρυξέλλες να παρουσιάσουν προτάσεις, και να υπάρξει συμφωνία για μια νέα συνθήκη, κατά την επόμενη σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. τον ερχόμενο Ιούνιο.
Η Κομισιόν τονίζει ότι επεξεργάζεται νέες προτάσεις, τις οποίες αναμένεται ότι θα αποκαλύψει την ερχόμενη εβδομάδα. Ωστόσο, με την υποστήριξη των περισσότερων χωρών της Ε.Ε. αντιστάθηκε στις έντονες πιέσεις της Ιταλίας να χαρακτηρίσει την εισροή μεταναστών απο τη βόρεια Αφρική κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
Σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία, το καθεστώς τής χωρίς σύνορα Ευρώπης μπορεί να αρθεί μόνο για λόγους εθνικής ασφάλειας, τους οποίους συστηματικά επικαλούνται τα τελευταία χρόνια χώρες–μέλη της Ε.Ε. που φιλοξενούν μεγάλα διεθνή γεγονότα, όπως το Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου και το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου.

Νέα συμφωνία
Ο Σαρκοζί και ο Μπερλουσκόνι επιμένουν ότι η νομοθεσία πρέπει να αλλάξει και να τεθούν περισσότεροι περιορισμοί στην ελευθερία των μετακινήσεων των πολιτών. Τόνισαν, ότι μια νέα συμφωνία, επί του ζητήματος, είναι «απαραίτητη». Η σύνοδος κορυφής της Ε.Ε. τον ερχόμενο Ιούνιο θα πρέπει «να εξετάσει το ενδεχόμενο να επαναφέρει, προσωρινά, τους ελέγχους στα εσωτερικά σύνορα, σε περιπτώσεις εξαιρετικής δυσκολίας στη διαχείριση των εξωτερικών συνόρων της Ε.Ε.».
Αυτό, ωστόσο, δεν είναι σαφές ότι θα εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της Ιταλίας, η οποία φοβάται ότι το τέλος των συγκρούσεων στη Λιβύη θα πυροδοτήσει ενδεχομένως ακόμη μεγαλύτερη έξοδο μεταναστών. Σε αυτή την περίπτωση, τονίζουν οι δύο ηγέτες στην κοινή τους επιστολή, η Ε.Ε. θα πρέπει να εξασφαλίσει «μηχανισμούς αλληλεγγύης», όπως για παράδειγμα να φροντίσει για την κατανομή των μεταναστών μεταξύ διαφορετικών χωρών–μελών. Αυτή όμως η πρόταση θα σπείρει διχόνοια και θα την απορρίψουν χώρες όπως η Γερμανία και η Σουηδία, οι οποίες δέχονται αριθμητικά πολύ περισσότερες αιτήσεις ασύλου, σε σχέση με την Ιταλία, εφαρμόζουν λιγότερο αυστηρή μεταναστευτική πολιτική και έχουν ελάχιστη κατανόηση για το πρόβλημα της Ιταλίας.

Εγκαταλείπουν την ενοποίηση και επιστρέφουν στις εθνικές πολιτικές
Το σύστημα της ελεύθερης μετακίνησης των πολιτών, γνωστό και ως καθεστώς Σένγκεν, δημιουργήθηκε βάσει της συμφωνίας που λίγες χώρες υπέγραψαν το 1985 και η οποία ετέθη σε ισχύ το 1995. Εκτοτε, έχουν προσχωρήσει σε αυτή 22 χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, καθώς επίσης και η Νορβηγία, η Ελβετία και η Ισλανδία, ενώ η Βρετανία και η Ιρλανδία δεν την έχουν υπογράψει. Η συνθήκη του Σένγκεν θεωρείται από κοινού με το ευρώ, το ενιαίο νόμισμα της Ευρώπης, ότι αποτελεί τη σφραγίδα της Ευρώπης στο σχέδιο της ευρωπαϊκής ενοποίησης των τελευταίων δεκαετιών. Ωστόσο, όπως και το ευρώ, το οποίο δίνει τη μεγαλύτερη μάχη του από τον περασμένο χρόνο, έτσι και η συνθήκη του Σένγκεν δοκιμάζεται εν μέσω ογκούμενου κύματος λαϊκισμού και επιστροφής των χωρών–μελών της Ε.Ε. στις εθνικές πολιτικές. Πλήγμα για την Ευρώπη χωρίς σύνορα αποτελεί και το γεγονός ότι τους τελευταίους μήνες η Γερμανία, η Γαλλία καθώς και άλλες χώρες εμπόδισαν την προσχώρηση της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας στη συνθήκη του Σένγκεν, ενώ η άφιξη στην Ελλάδα χιλιάδων μεταναστών από τη Μέση Ανατολή επιτείνει την αδυναμία της Αθήνας να ελέγξει τα νότια σύνορα της Ε.Ε.
Το σύνολο πάντως του ευρωπαϊκού Τύπου επισημαίνει ότι ο λόγος που ο Σαρκοζί και ο Μπερλουσκόνι προέβησαν στη συγκεκριμένη πρωτοβουλία είναι επειδή αμφότεροι αντιμετωπίζουν πιέσεις στο εσωτερικό τους. Ο μεν Σαρκοζί την άνοδο της Ακροδεξιάς της Μαρίν Λεπέν, ο δε Μπερλουσκόνι τις πιέσεις του κυβερνητικού του εταίρου, της ξενοφοβικής Λέγκας του Βορρά του Μπόσι.
Kαθημερινή