Είναι δυνατόν να μην έχουμε καταφέρει έπειτα από έναν χρόνο να μειώσουμε τις δαπάνες του δημοσίου; Ασφαλώς και είναι. Εδώ η χώρα βούλιαζε κι εκείνοι φρόντιζαν να διορίσουν τους συγγενείς και τους φίλους τους στη Βουλή των Ελλήνων. Εδώ η χώρα οδηγείται στο χάος και κάποιοι… συνταξιούχοι εθνοπατέρες σκέπτονται πως θα πάρουν αναδρομικά αυξήσεις  από τα άδεια κρατικά ταμεία. Είμαστε αδιόρθωτοι…

Κι επιπλέον υπάρχει μία κυβέρνηση που εμφανίζεται ανίκανη να διαχειριστεί απλά και καθημερινά πράγματα. Η αντίδρασή της, για παράδειγμα, στο θέμα του δημοσιεύματος για την επιστροφή στη δραχμή υπήρξε υπερβολικά καθυστερημένη κι έδειξαν ότι τα αντανακλαστικά της είναι περιορισμένα. Σαν να πρόκειται για έναν γηραιό κύριο που με δυσκολία ταξιδεύει στην εθνική οδό…

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι αναπτύσσονται έριδες μεταξύ των μελών της κυβέρνησης. Δεν υπάρχει ηγεσία, δεν υπάρχει όραμα. Σε μία ομάδα ανθρώπων που υπάρχει η προσδοκία της νίκης δεν υπάρχουν έριδες. Αντίθετα, το κλίμα είναι κακό όταν επικρατεί ηττοπάθεια…

Το χειρότερο όλων είναι ότι αυτό το έχουν αντιληφθεί οι πάντες κι έτσι ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι του κατέβει. Και μπορεί ένα δημοσίευμα να είναι γελοίο, αλλά στην κατάσταση που βρισκόμαστε ακόμη και μία αστεία φήμη μπορεί να προκαλέσει απίστευτη ζημία. 

Θανάσης Μαυρίδης

thanasis.mavridis@capital.gr