της Ελίνας Γαληνού
Αν και η φράση “κοινό μας σπίτι” για το Αιγαίο, ακούγεται υπερβολικά γενναιόδωρη εκ μέρους της Ελλάδας προς την Τουρκία, είμαστε υποχρεωμένοι να αναγνωρίσουμε κάποια παράκτια δικαιώματα της γείτονος τα οποία απορρέουν από το Διεθνές Δίκαιο Θαλάσσης, όσον αφορά το Αιγαίο.

Χωρίς την παραμικρή πρόθεση αμφισβήτησης των δικαιωμάτων αυτών της Τουρκίας από την ελληνική πλευρά (κάθε άλλο μάλιστα), θα πρέπει ωστόσο να ληφθούν υπ΄όψη οι εκτιμήσεις “ποσοστών συνιδιοκτησίας” που έχει η Ελλάδα και η Τουρκία βάσει του Διεθνούς Δικαίου Θαλάσσης.
Αυτά τα ποσοστά λοιπόν, ορίζονται σε περίπου 13%, όσον αφορά το δικαίωμα εκμετάλλευσης του αγαιακού πλούτου για την Τουρκία, ενώ για την Ελλάδα υπολογίζεται αντίστοιχα περίπου 87%.
Αντιλαμβάνεται λοιπόν καθένας τη σημασία κατοχύρωσης της ΑΟΖ μας και τη συμβολή της όχι μόνο για την επιβίωση της χώρας μας, αλλά και στην ενεργειακή ενίσχυση της Ευρώπης, αφού η ύπαρξη κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου στο Αιγαίο, είναι πλέον…κοινό μυστικό. Και προφανώς γι΄αυτό το λόγο επιμένει η Τουρκία να τονίζει ότι το Καστελλόριζο, ανήκει στην Μεσόγειο! Κατανοούμε πλήρως την αγωνία της να μην πολυακούγεται ότι η παρουσία του Καστελλόριζου μέσα στο Αιγαίο και στο σημείο που βρίσκεται, εξασφαλίζει στην Ελλάδα τα 200νμ που απαιτούνται, προκειμένου να προχωρήσει μονομερώς μια χώρα στην οριοθέτηση ΑΟΖ της.
Αυτά τα δικαιώματα όμως που αντιστοιχούν στην Τουρκία έστω και χωρίς να έχουν οριοθετηθεί βάσει του Διεθνούς Δικαίου, έσπευσε αν όχι να τα κατοχυρώσει, ωστόσο να τα “μπλοκάρει” επιβάλλοντας στην Ελλάδα ν΄αποδεχτεί τον όρο “ύπαρξη ζωτικών συμφερόντων της Τουρκίας στο Αιγαίο”…. Αυτά υπογράψαμε, κατά την περίφημη συμφωνία της Μαδρίτης το 1997-ένα χρόνο μετά την επίθεση που δεχτήκαμε στα Ιμια!
Και η Ελλάδα τότε, για να μη χαλάσει η συνταγή της “λυκοφιλίας”, δεσμεύτηκε ενυπογράφως ότι “δεν θα προβεί σε μονομερή προσπάθεια εκμετάλλευσης του Αιγαίου”, αν και η ίδια έχει τεράστιας ζωτικής σημασίας συμφέροντα εκεί…Εκτοτε, η Τουρκία έδειξε πολλές φορές πόσο εκτίμησε την “ευγενική” στάση της Ελλάδας απέναντί
της!!!
Ετσι τώρα, όλες οι συζητήσεις και κινήσεις της Τουρκίας για το θέμα αυτό, δείχνουν ότι θεωρεί τον εαυτό της κάτι σαν “αφεντικό” που το ίδιο αποφασίσει πώς και πότε θα γίνει η εκμετάλλευση του Αγαιακού πλούτου. Το δείχνει και τώρα που η Ελλάδα είναι σε ευάλωτη κατάσταση, επιβεβαιώνοντας για άλλη μια φορά την γνωστή τουρκική τακτική
διαπραγματεύσεων, όταν ο απέναντί της είναι σε αδυναμία… Η Ελλάδα όμως, τι κάνει, όταν η Τουρκία επιμένει ότι ο διαχωρισμός στο Αιγαίο πρέπει να γίνει στα σημεία του 25ου μεσημβρινού και ανατολικά του ελληνικού FIR; Της απαντά “καλωσορίσατε στο κοινό μας σπίτι” αποδεχόμενη έμμεσα τις “γκρίζες ζώνες”, αντί να της ανταπαντήσει βάσει του Διεθνούς Δικαίου Θαλάσσης;
Μετά την πρόσφατη επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Τουρκία, και τις εκκλήσεις εκ μέρους της αντιπολίτευσης (και κυρίως της αξιωματικής) για την θέσπιση ελληνικών ΑΟΖ, τελικά ο πρωθυπουργός παραδέχτηκε την αναγκαιότητα του ζητήματος. Ομως μόνο την αναγκαιότητα για να θεσπιστούν οι ΑΟΖ, αλλά και χωρίς χρονοδιάγραμμα. Εχουμε καιρό για χάσιμο μήπως, ή κάνουμε ένα ακόμα δώρο στην Τουρκία που ξέρει να μη χασομεράει καθόλου για τα δικά της συμφέροντα;