Δεν είναι αθώες οι διαφημίσεις τους, είναι όλα καλά μελετημένα: η σκέψη μας λειτουργεί με βάση συσχετισμούς: το ζεστό παραπέμπει σε μια αντίστοιχη αίσθηση, μπορεί και να καίει, το κόκκινο το ίδιο, σε παπαρούνες ίσως, ή αίμα, ο ουρανός αγκαλιά με το μπλε, μόνο ο ήλιος άντεξε να είναι πράσινος για 37 χρόνια, για πόσο ακόμα αναρωτιέμαι;
Σκεφτείτε. Ουρανός και σύννεφα. Που; Ψηλά. Νερό και σύννεφα. Τι; Βροχή. Ίσως και κεραυνός. Μάρσαλ και Κρήτη. Εδώ μπερδευόμαστε, ή ίσως όχι, άπαξ και «έπιασε» η όρασή μας την αρχική διαφήμιση. «Ανεξαρτησία», λοιπόν. Ας ονειρεύονται, λέω εγώ.
Υποσυνείδητα μηνύματα, ή ίσως όχι και τόσο πια, γιατί τώρα όλο και περισσότεροι καταλαβαίνουμε, και δεν μπορούν να κρυφτούν τόσο εύκολα πια. Δεν έχουμε όμως την πολυτέλεια να δοκιμάζουμε την δύναμή μας, μηνύματα που ξέρουμε ότι είναι αρνητικά και πάλι μας επηρεάζουν αν εκτεθούμε σε αυτά επανειλημμένα, οφείλουμε στον Εαυτό μας να κλείσουμε μάτια, αυτιά, αισθήσεις, όλες τις διόδους που οδηγούν και ποδηγετούν την σκέψη μας απέναντι σε όλα τα «αθώα» σποτάκια, τραγουδάκια, κλπ.
Τα μηνύματα που μας περνούν δεν είμαστε σε θέση να τα συνειδητοποιήσουμε, δεν τα αντιλαμβανόμαστε στην καθαρή μορφή τους απλά γιατί δεν είναι αυτός ο σκοπός της παρουσίασής τους, αναρωτηθείτε γιατί στις εκθέσεις αυτοκινήτων η παρουσίαση γίνεται από μοντέλα, σκεφθείτε τους ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΥΣ. Μηνύματα ατελείωτα, KEEP WALKING με ουίσκυ, αν είναι δυνατόν, πως; σε οχτάρια; κι όμως δεν μας φαίνεται περίεργο…
Μηνύματα ατελείωτα … για τα πρόβατα που δεν κατάλαβαν ποτέ ότι η σωτηρία είναι ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΝΤΡΙ, απλά γιατί οι λύκοι ανέκαθεν ήταν και είναι μέσα στο μαντρί. Ακόμα και αυτή η αναφορά μια κατασκευασμένη πραγματικότητα … γιατί οι λύκοι; ένα περήφανο, όμορφο, άγριο ζώο, που δεν έγινε ποτέ γεύμα κανενός. Ίσως γι’ αυτό δαιμονοποιήθηκε, ότι δεν μπορούμε να ελέγξουμε, ότι κρυφά και ανομολόγητα θαυμάζουμε, πρέπει να το κακολογούμε και να του αποδίδουμε ιδιότητες που δεν είχε ποτέ. Οι λύκοι απλά είναι. Σκεφτείτε. Γιατί «γκρίζοι λύκοι»; Για «γκρι νυφίτσες» μου κάνουν. Ευτυχώς που ήρθε ο Τριβιζάς να ισορροπήσει τα πράγματα: «Ο Ρούνι το κακό και ζηλιάρικο γουρούνι και τα τρία λυκάκια». Άσχετη αναφορά με το θέμα ή μήπως όχι; Παιχνίδια μυαλού ο κόσμος γύρω μας, η αλήθεια κουκουλωμένη κάτω από τόνους λάσπης και ψέμματος, μόνη μας διέξοδος η προστασία της σκέψης μας και η προσήλωση στον στόχο μας, στην Ζωή μας, στην Ελλάδα, στην Αλήθεια. Όποιος αντέξει.
Το βλέμμα μας σε ευθεία γραμμή, στο μέλλον, κι ας ουρλιάζουν οι σειρήνες. Θα έρθουν και οι Ερινύες. Για εκείνους. Και η Νέμεση μετά την Ύβρι. Θα έρθει και η Αναγέννηση. Πρέπει όμως να την αξίζουμε.
Αδύνατον να σκεφτόμαστε δύο πράγματα ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ. Δοκιμάστε: ταυτόχρονα την οθόνη του υπολογιστή και το πληκτρολόγιο. ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ, όχι δίπλα – δίπλα σε μια εικόνα και τα δύο. Γίνεται; ΟΧΙ. Ίσως κλάσματα δευλερολέπτου να παρεμβάλονται ανάμεσα στις δύο εικόνες στο μυαλό μας. Μαζί δεν γίνεται. Τι σημαίνει αυτό; Απλό. Ή το ΜΕΛΛΟΝ μας, τον στόχο μας όπως τον ονειρευόμαστε και ΟΡΑΜΑΤΙΖΟΜΑΣΤΕ θα «σκεφτόμαστε» ή τα εμπόδια που ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ να παρεμβάλονται. Τι κάνουμε; Κλείνουμε τις τηλεοράσεις. Αποκλείουμε από την σκέψη μας ότι ΝΙΩΘΟΥΜΕ ότι μας προσβάλλει την αίσθηση της ΑΛΗΘΕΙΑΣ μας. Διαβάζουμε, μελετούμε, ποτέ δεν φτάνει η γνώση, ποτέ δεν είναι αρκετή.
Επιστροφή στην φύση, όποιος μπορεί. Στην καθαρή ενέργεια των δέντρων, της θάλασσας. Και σιωπή. Να καθαρίζει το μυαλό μας. Όσο περισσότερα λέμε, τόσο λιγότερα καταλαβαίνουμε και «νιώθουμε». Όσα περισσότερα ακούμε, όσο εκθέτουμε τον εαυτό μας στην παραπληροφόρηση και υπερπληροφόρηση, τόσο πιο ομιχλώδης γίνεται η νόησή μας. Απενεργοποιείται η κρίση μας…
Τελευταία στο μυαλό μου «τριγυρνάει» ένα μπρελόκ που είχα δει παλιά σε ένα μαγαζί με περίεργα δώρα. Από την μια πλευρά έγραφε : «Πως να κρατάτε έναν ηλίθιο απασχολημένο. Γυρίστε από την άλλη για οδηγίες». Στην άλλη πλευρά έγραφε ακριβώς το ίδιο (!) Αυτό ακριβώς είναι που μας κάνει το σύστημα, ατελείωτες, μπερδεμένες πληροφορίες, άκρη δεν βγάζουμε, νομίζουμε ότι καταλάβαμε, νομίζουμε ότι ξέρουμε, αλλά είναι έτσι ; Και παραμένουμε ακίνητοι, παγωμένοι, περιμένοντας την επόμενη πληροφορία, μήπως και κάτι καταλάβουμε … «Γυρνάμε από την άλλη πλευρά για οδηγίες» … Τι καταλαβαίνουμε από τα δελτία ειδήσεων, τους πολιτικούς λόγους, τα συνθήματα, τις υποσχέσεις ανάμικτες με εντολές, τι μας μένει, πέρα από τον φόβο, το μέγα υπερόπλο στα χέρια του συστήματος ….
KEEP WALKING. Χωρίς αλκοόλ, θολούρα και εξαρτήσεις… Όπως συνδέεται μια εικόνα, ένα σύνθημα, με μία έννοια, έτσι αποσυνδέεται, απλά όσο περισσότερο έχουμε εκτεθεί στον συσχετισμό τόσο πιο δύσκολο είναι. ΝΑ ΤΟΥΣ ΒΑΛΟΥΜΕ ΣΤΟ ΑΘΟΡΥΒΟ και να κάνουμε αυτό που πρέπει. Το Χρέος μας. Νομίζω ο Νίτσε είχε πει ότι «στην ζωή γινόμαστε αυτό που είμαστε». Ας κάνει ο καθένας μας αυτό που θεωρεί σωστό, και θα δούμε τα αποτελέσματα. Κάτι μου λέει ότι Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ. Κι ας αργήσει.
Καληνύχτα και Καλή μας Τύχη.
Ρίκα Κ.