Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΑΡΝΕΛΛΟΥ
Στον Εβρο, η στάθμη του ποταμού πιάνει τα πέντε μέτρα από τις τελευταίες βροχές, τα κλιμάκια της FRONTEX παραδίδουν σεμινάρια για το πώς καταλαβαίνεις ότι ένας Βορειοαφρικανός δεν είναι Παλαιστίνιος και η κυβέρνηση ετοιμάζεται να απλώσει 12,5 χιλιόμετρα φράχτη στην μπουκαπόρτα της Ανατολής, στα μούτρα δεκάδων χιλιάδων Αφρασιατών που προελαύνουν από τις γέφυρες του ποταμού στην Αδριανούπολη.

Ακάθεκτοι κινούνται προς τη γονατισμένη Ελλάδα της οικονομικής κρίσης, απειλώντας άθελά τους να μπατάρουν μια ώρα αρχύτερα το καράβι και να το πετάξουν έξω από τη ζώνη του Σένγκεν, δηλαδή διαβατήρια και έλεγχοι για το Βερολίνο, το Παρίσι και το Αμστερνταμ.

Ποιος θα πόνταρε ότι η σοσιαλιστική κυβέρνηση, που το προεκλογικό καλοκαίρι του 2008 κατηγορούσε τους συντηρητικούς δραπέτες της εξουσίας ως αποθηκάριους ψυχών, θα έχανε πάνω από 15 μήνες μέχρι να φτάσει στο σημείο να απλώσει το φράχτη, αλλά και να αναπτύξει τους χώρους πρώτης υποδοχής, όπως τους λένε ευγενικά, αφού στην ουσία πρόκειται για κέντρα διαλογής, κράτησης και αναγκαστικής επιστροφής των μεταναστών σε ποσοστό 70% και πάνω.

Είναι δεδομένο πως ο έλεγχος στο μεταναστευτικό έχει χαθεί προ πολλού, με τη βαριά ευθύνη και των δύο κομμάτων που κυβέρνησαν. Αμφότερα, και κυρίως τα αρμόδια στελέχη τους, παρίσταναν εναλλάξ τους ανθρωπιστές, όπως και οι εξ επαγγέλματος προοδευτικοί, που ακόμη δεν έχουν αντιληφθεί ότι η χαριστική βολή στην κοινωνική συνοχή θα δοθεί από την αδυναμία ουσιαστικής διαχείρισης του προβλήματος, πια. Ετσι, λοιπόν, ο φράχτης είναι πρακτικά άχρηστος, αφού στη χώρα βρίσκονται ήδη πάνω από ένα εκατομμύριο μη νόμιμοι αλλοδαποί (συνολικά υπολογίζονται πλέον σε πάνω από δύο) και πύλες εισόδου θα ανοίξουν άλλες, ακόμη και με μπαϊπάς από τη Βουλγαρία.

Είναι μάλλον αλήθεια ότι η χώρα, όχι μόνο δεν μπορεί να αντέξει άλλες εισροές, αλλά δεν μπορεί να αντέξει ούτε τους εισελθόντες, οι οποίοι τους τελευταίους μήνες πραγματικά εξέδραμαν στην Ελλάδα, με τη μεγαλύτερη ευκολία όλων των εποχών. Ανέκαθεν, με πρακτορεία τα στυγνότερα δίκτυα οργανωμένης εγκληματικής δραστηριότητας. Τους ιλιγγιώδεις τζίρους αυτών των πολυεθνικών δικτύων σιγοντάρουν έμμεσα χρόνια τώρα όσοι αντιμετώπισαν και αντιμετωπίζουν το μεγαλύτερο πρόβλημα της σύγχρονης εποχής μετά την κλιματική αλλαγή ως παζάρι εννοιών, όπως ξενοφοβία, ρατσισμός, ανθρωπιά, και των αντιστρόφων τους.

Είναι αδιανόητο που ποτέ δεν αντιλήφθηκε κανείς την ανάγκη της σύστασης ενός υπουργείου μετανάστευσης που θα παρήγε πολιτική με συναίνεση και θα είχε την ευθύνη όλων των δράσεων σχετικά με το αντικείμενο. Από το στρατό στους χωροφύλακες και από ‘κεί στους νομάρχες. Από τους δικαστές στους διπλωμάτες και από ‘κεί στο πουθενά, χωρίς κανόνες, κατευθύνσεις και διαχείριση. Ετσι λειτούργησαν.

Πώς, αλήθεια, οι ταγοί του εκσυγχρονισμού υπέγραψαν τόσο αβασάνιστα τη συνθήκη του Ελσίνκι ΙΙ, που καταδίκασε μια ανώριμη χώρα να φορτώσει στις πλάτες των χωροφυλάκων τις διαδικασίες ασύλου τόσων δεκάδων χιλιάδων αιτήσεων; Οταν μάλιστα αυτοί έμπαιναν από τη γειτονική χώρα της… αιώνιας επιβουλής.

Τα 230 εκατομμύρια ευρώ που θα δοθούν στην Ελλάδα για τις υποδομές διαχείρισης σε ένα έτος υπολείπονται κατά 20 εκατομμύρια των εκτιμώμενων κερδών των δουλεμπόρων, μόνο για όσους πέρασαν από τα χιλιόμετρα όπου θα μπει ο φράχτης (50 χιλιάδες άτομα επί 5 χιλιάδες ευρώ). Συνεπώς, τα ανθρωποβόρα κυκλώματα που κατευθύνουν απελπισμένους από τους παλιούς δρόμους του μεταξιού προς την Ευρώπη δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με συρματοπλέγματα. Αν το ευρωπαϊκό διευθυντήριο δεν εγκαταλείψει την υποκρισία και δεν αναγκάσει την Τουρκία και τις χώρες προέλευσης να αλλάξουν πολιτική, θα σημαίνει το εξής απλό: Μαζί με την ενδεχόμενη οικονομική κατάρρευση και την ενδεχόμενη αποβολή από το ευρώ, έρχεται και η αποβολή από το Σένγκεν και κλειδωνόμαστε οριστικά και αμετάκλητα στη νότια Βαλκανική, στο πιο ασφυκτικό και αλλόκοτο κοινωνικό μπαούλο του αιώνα.
http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=239001