της Ελίνας Γαληνού
Ο πρώτος γύρος των αυτοδιοικητικών εκλογών πέρασε και πάμε για τον δεύτερο, όπου θα οριστικοποιηθούν τα αποτελέσματα Δημάρχων και Περιφερειαρχών βάσει του νέου αυτοδιοικητικού μοντέλου. Οσο ιδιότυπο και αν ήταν αυτό το προεκλογικό κλίμα και η
γενικότερη κατάσταση της χώρας, οι εκλογές ποτέ δεν παύουν να δίνουν μηνύματα. Διότι η ψήφος, είναι ένας τρόπος να βαθμολογήσουν οι πολίτες τις αρχές τους και παράλληλα, να ανοίξουν δρόμους σε νέα πρόσωπα τα οποία ενδεχομένως τους εμπνέουν.
Συμφωνούμε απόλυτα ότι η παρούσα συγκυρία που βιώνει η χώρα, είναι κάτι το ασυνήθιστο και ιδιαίτερα κρίσιμο. Μ΄αυτό το σκεπτικό, δεν θα ήταν λογικό να περίμενε κανείς ότι οι υποψήφιοι πολιτικοί θα άνοιγαν τα “κουτιά της Πανδώρας, τη στιγμή που περιμένουμε την τρόικα να πεί αν θα δώσει την τρίτη δόση του δανείου…Υποτίθεται λοιπόν, ότι οι πολίτες που απαρτίζουν το εκλογικό σώμα της χώρας, έκαναν τις επιλογές τους με διαφορετικά κριτήρια αυτή τη φορά.
Βεβαίως, σ΄αυτά τα πρώτα αποτελέσματα, όλες οι τάσεις που έχουν δημιουργηθεί είναι μάλλον ευδιάκριτες. Η οργή για τις αδικίες του Μνημονίου, η απαξίωση του Καλλικράτη ως μοντέλο αυτοδιοίκησης, η απουσία ελπίδας-λόγω της παρατεινόμενης αβεβαιότητας για το μέλλον, η δυσπιστία προς τους πολιτικούς και η αγανάκτηση προς την περιφρόνηση της λαικής γνώμης εκ μέρους της κυβέρνησης “που δεν φοβάται το πολιτικό κόστος”… Αν και οι αυτοδιοικητικές εκλογές δεν είναι εθνικές, ωστόσο στην παρούσα περίπτωση ο χαρακτήρας τους έδειξε να μοιάζει..Οι υποψήφιοι αναμετρήθηκαν περισσότερο ως προς τα κόμματα που τους υποστηρίζουν, παρά ως προς τις προθέσεις τους όσον αφορά τις τοπικές κοινωνίες τις οποίες θα διαχειριστούν. Οι αρχηγοί κομμάτων μετέφρασαν το αποτέλεσμα σε ποσοστά επιτυχίας των κομμάτων τους, ενώ ο πρωθυπουργός επανέλαβε για πολλοστή φορά ότι “ο λαός πρέπει να πιστέψει στην μεγάλη αλλαγή”… Οσο δε για το μεγάλο ποσοστό αποχής, ουδείς έμεινε απροβλημάτιστος, αλλά πόσο θα κρατήσει αυτό;
Ελάχιστοι είναι εκείνοι οι πολιτικοί οι οποίοι δείχνουν να συναισθάνονται την σοβαρότητα και κρισιμότητα της κατάστασης της χώρας, ώστε να δώσουν ένα μήνυμα “κοινού αγώνα” και συλλογικής προσπάθειας, παραμερίζοντας αντιπαλότητες και μικροψυχίες. Ισως περισσότεροι βέβαια να είναι εκείνοι που άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι τα επικοινωνιακά κόλπα και οι εκφοβισμοί δεν αποδίδουν αποτελέσματα. Ο λαός αυτός που τώρα περνάει μια από τις πιό σκληρές του δοκιμασίες στην μεταπολεμική ιστορία του, δεν διαθέτει το ελάχιστο περιθώριο ανοχής στα ψέμματα και τις παραπλανήσεις. Οταν ξέσπασε η κρίση και βρεθήκαμε στριμωγμένοι στη γωνία, κάναμε αυτοκριτική για τους εαυτούς μας και τους πολιτικούς. Τώρα έχοντας “πονέσει και ματώσει” (όπως συνηθίζει να λέει ο πρωθυπουργός), καταλάβαμε περισσότερα…Οι πολιτικοί σήμερα μας ζητούν είτε εντολή συνέχειας, είτε ψήφο εμπιστοσύνης για μια νέα αρχή. Εμείς όμως ζητάμε απ΄αυτούς υγιείς πολιτικές, συγκεκριμένες απαντήσεις και υπεύθυνες δεσμεύσεις. Διότι η άσκηση πολιτικής δεν είναι παρτίδα πόκας…