Της ΝΕΦΕΛΗΣ ΤΖΑΝΝΕΤΑΚΟΥ
«Μήλον της Εριδος» ανάμεσα, από τη μία πλευρά, της Μόσχας και του Πεκίνου και, από την άλλη, της Ουάσιγκτον και των Βρυξελλών αποτελεί -λόγω των πλούσιων ενεργειακών πηγών της- η Κιργιζία, η οποία εισέρχεται σε περίοδο πολιτικής αστάθειας, ύστερα από τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών, τα οποία ανέδειξαν μεν πρώτη δύναμη το φιλορωσικό κόμμα, δίχως όμως δυνατότητα σχηματισμού αυτοδύναμης κυβέρνησης.

Ο ενεργειακός πλούτος της χώρας, σε συνδυασμό με το ενδεχόμενο πολιτικής αστάθειας, σύμφωνα με αναλύσεις αμερικανικών και ρωσικών think tanks, μπορεί να γεννήσει απειλές για την ασφάλεια των ενεργειακών διαύλων και να μετατρέψει τη χώρα σε καταφύγιο εξτρεμιστικών στοιχείων, καθώς συνορεύει με την κοιλάδα Φεργκάνα στα νοτιοδυτικά, κοιτίδα των ισλαμιστικών κινημάτων της Κεντρικής Ασίας.

Η βάση των ΗΠΑ
Ανατροπές στις γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές ισορροπίες στην περιοχή της Κεντρικής Ασίας, αλλά και στην εξέλιξη του πολέμου στο Αφγανιστάν εγκυμονεί επίσης η πρόθεση, σύμφωνα με το πρακτορείο Xinhua, του φιλορωσικού πλειοψηφήσαντος κόμματος Ata-Jurt στις εκλογές της 10ης Οκτωβρίου να κλείσει την αμερικανική στρατιωτική βάση στο αεροδρόμιο Μανάς, κοντά στην πρωτεύουσα Μπισκέντ.

Στην περίπτωση που υλοποιηθεί, ανατρέπεται ο σχεδιασμός των ΗΠΑ αναφορικά με τη διεξαγωγή του πολέμου στο Αφγανιστάν, καθώς η Κιργιζία «φιλοξενεί», από το 2001, ίσως τη σημαντικότερη αμερικανική βάση στην περιοχή της Κεντρικής Ασίας, ζωτικής σημασίας, στο πλαίσιο της «πάταξης της τρομοκρατίας» και της «μάχης κατά των Ταλιμπάν», για τον ανεφοδιασμό των αεροπορικών δυνάμεων των ΗΠΑ. Τότε η πρόσβαση στο Αφγανιστάν θα καταστεί αδύνατη, καθώς οι επιθέσεις στο Πακιστάν εναντίον των εφοδιοπομπών ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων συνεχώς αυξάνονται.

Τη σοβαρότητα των κυοφορούμενων εξελίξεων στην περιοχή επιβεβαιώνει και η δήλωση της Σούζαν Ελιοτ, γραμματέως της υπηρεσίας υποθέσεων Νότιας και Κεντρικής Ασίας του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, σύμφωνα με την οποία οι ΗΠΑ αναμένουν στο άμεσο μέλλον να συνεχίσουν τις διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση της Κιργιζίας, για το μέλλον του διαμετακομιστικού κέντρου του Μανάς, όπως αποκαλείται υπηρεσιακά η στρατιωτική βάση. Η κ. Ελιοτ, σύμφωνα με το πρακτορείο UPI, εξέφρασε την ευχή ότι θα υπάρξει αμοιβαία κατανόηση, ώστε η βάση να παραμείνει ανοιχτή.

Ο Ρώσος «συνεταίρος»
Εν τω μεταξύ, τη σημασία των σχέσεων με τη Ρωσία επισήμανε ο εκπρόσωπος του κόμματος Ata-Jurt, στο πλαίσιο συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε την Πέμπτη, ο οποίος δήλωσε, σύμφωνα με το πρακτορείο RIA Novosti, πως «η Ρωσία ανέκαθεν υπήρξε ο σημαντικότερος στρατηγικός έταιρος της Κιργιζίας». Επίσης, ανέφερε πως προτεραιότητα του κόμματός του, όταν αναλάβει την εξουσία, θα είναι η Ρωσία να ανοίξει και δεύτερη στρατιωτική βάση στην περιοχή Μπάτκεν, επισημαίνοντας πως αυτό θα συμβεί για λόγους ασφαλείας, εξαιτίας διαφαινόμενων αποσχιστικών τάσεων.

Από την πλευρά του, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ, σύμφωνα με το πρακτορείο Itar-Tass δήλωσε πως «η Ρωσία είναι έτοιμη να αποκτήσει ακόμη στενότερους δεσμούς με την Κιργιζία».

Στην Κιργιζία βρίσκεται σε εξέλιξη η κατασκευή, με ρωσική χρηματοδότηση ύψους πολλών διεσεκατομμυρίων δολαρίων, ενός υδροηλεκτρικού φράγματος (του Kambarata Ι & ΙΙ), το οποίο θα καλύπτει, όταν ολοκληρωθεί, όλη την εγχώρια κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος, αλλά ταυτόχρονα θα τη μετατρέψει σε χώρα εξαγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στο Αφγανιστάν, στην Κίνα και στο Πακιστάν.

Η Κιργιζία είναι η μικρότερη, αλλά πλούσια σε πετρέλαιο, σε φυσικό αέριο και σε νερό, χώρα της Κεντρικής Ασίας, η οποία απέκτησε την ανεξαρτησία της το 1991, ύστερα από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ, πρόκειται για πολυεθνικό κράτος 5,5 εκατ. κατοίκων, αποτελούμενο από Κιργίζιους, Ουζμπέκους, Τατζίκους, Ρώσους, Ουκρανούς, Γερμανούς, Ουιγούρους και Κορεάτες.

Λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα παραπάνω, η χώρα αυτή αποτελεί πλέον σημαντικό «παίκτη» του «μεγάλου παιχνιδιού» στην Κεντρική Ασία. *