Ανησυχίες σε όλο τον κόσμο προκαλούν τα νέα φιλόδοξα εξοπλιστικά προγράμματα που ανακοίνωσαν η Μόσχα, το Τελ Αβίβ και το Ριάντ, με τη Ρωσία να φέρεται έτοιμη να αποκτήσει το πρώτο από τέσσερα γαλλικά πλοία αμφίβιων αποστολών κατηγορίας Mistral, τη Σαουδική Αραβία να έχει συμφωνήσει στην αγορά δαπανηρών νέων αμερικανικών οπλικών συστημάτων και στον εκσυγχρονισμό παλιότερων που διαθέτει, και το Τελ Αβίβ να προετοιμάζεται να αποκτήσει υπερσύγχρονα μαχητικά βομβαρδιστικά F-35 τεχνολογίας «Στελθ», μόλις αυτά βγουν από τις γραμμές παραγωγής.

Ανησυχεί η Γεωργία
Η ρωσική εξοπλιστική πρωτοβουλία προκαλεί δικαιολογημένη ανησυχία σε πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, με προεξάρχουσα τη Γεωργία. Η απόκτηση ενός σκάφους αμφίβιων αποστολών, όπως το γαλλικό Mistral, θα σήμαινε ότι τα ρωσικά στρατεύματα θα είχαν την ικανότητα να εκστρατεύσουν στην άλλη πλευρά της Μαύρης Θάλασσας, μεταφέροντας μαζί τους την αεροπορική τους υποστήριξη, βαριά τεθωρακισμένα και πυροβολικό. Ο πόλεμος στη Γεωργία του 2008 θα μπορούσε έτσι να έχει λήξει σε ελάχιστο χρόνο, τον οποίο ο αρχηγός του επιτελείου Ναυτικού της Ρωσίας ναύαρχος Βλαντιμίρ Βισότσκι υπολογίζει στα 40 λεπτά!

Η συμφωνία μεταξύ Κρεμλίνου και Μεγάρου των Ηλυσίων προβλέπει στο πλαίσιο των αντισταθμιστικών οφελών ότι η Ρωσία θα έχει δικαίωμα να κατασκευάσει άλλα τρία πλοία αμφίβιων αποστολών τύπου Mistral σε ρωσικά ναυπηγεία αυτή τη φορά. Με την αγορά αυτή, η Ρωσία θα πετύχει διττό στόχο.

Αφενός, θα αποκτήσει σύγχρονα πολεμικά πλοία, ικανά να μεταφέρουν στρατεύματα σε «θερμές» περιοχές στις παρυφές της ρωσικής επικράτειας, και αφετέρου καθιστούν τη Μόσχα γενναιόδωρο και αξιόπιστο πελάτη της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας, σε μια οικονομικά κρίσιμη συγκυρία στην ιστορία της ευρωπαϊκής ηπείρου.

Ανάλογη εξαγωγική πολιτική, με σημαντικές γεωπολιτικές επιπτώσεις και αυτή, ακολουθεί και η Ουάσιγκτον. Η σπουδή της κυβέρνησης Ομπάμα να διατηρήσει θέσεις εργασίας του αμερικανικού βιομηχανικού τομέα στρέφει την Ουάσιγκτον στους συνήθεις «πελάτες» της στη Μέση Ανατολή.

Παρότι οι μεγάλες εξοπλιστικές αγορές από Ριάντ και Τελ Αβίβ δεν αποτελούν καινοτομία για την περιοχή, ο χρόνος και οι λεπτομέρειες της παρούσας αμυντικής συμφωνίας την καθιστούν μοναδική. Από τη μία, η Ουάσιγκτον προχωράει σε εξοπλιστική «συμφωνία του αιώνα» αξίας 20 δισ. δολαρίων με τη Σαουδική Αραβία, στην οποία ετοιμάζεται να πωλήσει προηγμένα πυραυλικά συστήματα, δεκάδες επιθετικά ελικόπτερα, πολεμικά πλοία, αλλά και να εκσυγχρονίσει τον στόλο μαχητικών βομβαρδιστικών αεροσκαφών F-15 του βασιλείου. Παρότι το Ισραήλ θα έπρεπε να αντιδράσει στη συμφωνία αυτή, που ενισχύει επικίνδυνα την αμυντική ικανότητα του «Οίκου του Σαούντ», αξιοπερίεργη υπήρξε η αυτοσυγκράτηση της κυβέρνησης Νετανιάχου.

Αντί να προειδοποιήσει με αντίποινα και να διαμαρτυρηθεί, το Τελ Αβίβ αρκέστηκε να ανακοινώσει τη δική του, ακόμη μεγαλύτερη «αγορά του αιώνα», για αεροσκάφη F-35, τα πλέον προηγμένα στο δυτικό οπλοστάσιο, που βρίσκονται ακόμη στο στάδιο των δοκιμών.

Η ιρανική απειλή
Η εφεκτική στάση του Ισραήλ και η ταυτόχρονη ενίσχυση των αμυντικών ικανοτήτων του εβραϊκού κράτους με αυτές του σουνιτικού βασιλείου κάνουν πολλούς αναλυτές να μιλούν για πολιτική ευθυγράμμιση Ριάντ και Τελ Αβίβ με την Ουάσιγκτον, απέναντι στην ιρανική απειλή. Παρότι η Σαουδική Αραβία δεν αισθάνεται να απειλείται από τις πυρηνικές φιλοδοξίες της Τεχεράνης, το Ριάντ δεν επιθυμεί ενδεχόμενη αποκλιμάκωση της κρίσης και ενδεχόμενη διπλωματική προσέγγιση ΗΠΑ – Ιράν, που θα στερούσε από το βασίλειο τον κρίσιμο στρατηγικό και πολιτικό ρόλο που επιτελεί σήμερα.

Η αξίωση του Ισραήλ
Την ίδια στιγμή, το Ισραήλ, που ουδέποτε εγκατάλειψε τα σχέδιά του για αεροπορική επιδρομή κατά των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν (εφικτή με τα «αόρατα» στα ραντάρ F-35), απαιτεί από τον Aμερικανό «πάτρωνά» του να το προμηθεύσει με αεροσκάφη πιο σύγχρονα και αξιόμαχα από εκείνα που θα αποκτήσει το βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας.ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ