«Πού να αφήσω τούτα τα παιδιά;», «Αυτοί οι λεβέντες δεν φοβούνται να πεθάνουν και θα φοβηθώ εγώ η παλιόγρια;», αυτά είναι μερικά λόγια της Καλλιόπης Αβραάμ, γνωστή ως «γιαγιά» της ΕΛΔΥΚ, όπως ακριβώς μας τα είπε η Ζωή Χριστοφή, εγγονή της γιαγιάς.

«Πού να αφήσω τούτα τα παιδιά;», «Αυτοί οι λεβέντες δεν φοβούνται να πεθάνουν και θα φοβηθώ εγώ η παλιόγρια;», αυτά είναι μερικά λόγια της Καλλιόπης Αβραάμ, γνωστή ως «γιαγιά» της ΕΛΔΥΚ, όπως ακριβώς μας τα είπε η Ζωή Χριστοφή, εγγονή της γιαγιάς.

Η «γιαγιά της ΕΛΔΥΚ» ήταν συνεχώς στο πλευρό των παλληκαριών της ΕΛΔΥΚ, των «παιδιών» της, όπως τα κατονόμαζε, τη στιγμή που αυτοί υπερασπίζονταν σθεναρά το στρατόπεδό τους, στο Γερόλακκο. Η «γιαγιά» συμπαραστάθηκε με το δικό της τρόπο στους ήρωες της ΕΛΔΥΚ, προσφέροντάς τους νερό, φαγητό και ό,τι άλλο χρειάζονταν στις δύσκολες ώρες των μαχών.

Η «γιαγιά» της ΕΛΔΥΚ, τελικά, βρέθηκε νεκρή μαζί με άλλους στρατιώτες στο κτίριο της Σχολής Γρηγορίου, αφού στις 16 Αυγούστου του 1974, η σφοδρή επίθεση των τουρκικών αρμάτων μάχης, ανάγκασε τους άνδρες της ΕΛΔΥΚ να μετακινηθούν σε ασφαλέστερο μέρος, προς το κτίριο της σχολής Γρηγορίου. Την ίδια στιγμή, ένα τουρκικό μαχητικό αεροπλάνο έριξε μια ρουκέτα πάνω στο κτίριο, σκορπώντας έτσι το θάνατο, τόσο στη «γιαγιά» όσο και στους στρατιώτες».
ΣΗΜΕΡΙΝΗ