Εφόσον η Κύπρος είναι εκτός Συνεταιρισμού για την Ειρήνη και εκτός ΝΑΤΟ, εφόσον το ΝΑΤΟ συνεχίζει να ελέγχει γεωστρατηγικά την περιοχή μας και εφόσον η Άγκυρα είναι εντός της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, η λύση του Κυπριακού θα συγκλίνει με τα τουρκικά συμφέροντα. Το ΝΑΤΟ είναι το κύριο θεσμικό στρατηγικό πλεονέκτημα της Τουρκίας, διά του οποίου επιχειρεί να εξουδετερώσει το κυπριακό πλεονέκτημα, δηλαδή εκείνο της συμμετοχής μας στην ΕΕ.
Με τον Γιάννο Χαραλαμπίδη

Οι στρατηγικοί σχεδιασμοί της Αγγλίας είναι γνωστοί από τη δεκαετία του ’50. Επί του Κυπριακού η λύση ήταν αυτή της διχοτόμησης, στο πλαίσιο της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας. Το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός Κάμερον έπλεξε τις προάλλες το εγκώμιο της Τουρκίας, στηρίζοντας την πλήρη ένταξή της στην ΕΕ, ουδόλως αποτελεί έκπληξη. Είναι ένδειξη σοβαρού κράτους, το οποίο είναι συνεπές στις επιλογές της εξωτερικής του πολιτικής, στην οικοδόμηση διαχρονικών στρατηγικών συμμαχιών και στην εξυπηρέτηση των εθνικών του συμφερόντων. Είτε Εργατικοί είτε Συντηρητικοί είτε Φιλελεύθεροι είναι στην εξουσία, η εξωτερική πολιτική της Βρετανίας στο Κυπριακό είναι η ίδια. Φιλοτουρκική.

Είναι, λοιπόν, μέγιστη ψευδαίσθηση να πιστεύει κάποιος ότι, εξευμενίζοντας τη Βρετανία, θα αλλάξει η πολιτική της στο Κυπριακό. Η Αγγλία όπως και η Τουρκία, για ν’ αναθεωρήσουν την πολιτική τους, θα πρέπει η ίδια η Κύπρος να απαλλαγεί από συμπλεγματικές αντιλήψεις και είτε να προκαλέσει κόστος στη βρετανική εξωτερική πολιτική με συμμαχίες εντός της ΕΕ και του Συμβουλίου Ασφαλείας είτε να δημιουργήσει κοινωνία συμφερόντων με το μεγάλο ηγεμόνα, δηλαδή τις ΗΠΑ, καθώς και με ισχυρές χώρες της ΕΕ, προκειμένου να σχηματιστεί ένα νέο γεωστρατηγικό και γεωπολιτικό περιβάλλον στην περιοχή, που θα επιβάλλει αναθεώρηση της βρετανικής πολιτικής. Και η αναπροσαρμογή της βρετανικής πολιτικής θα φέρει αλλαγή και στην τουρκική πολιτική. Καθότι, στη γειτονιά μας, το Λονδίνο κάνει κουμάντο.

Συνεπώς, η μεθοδολογία λύσης θα πρέπει να αναθεωρηθεί. Το Κυπριακό θα επιλυθεί μεν υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, όμως οι πυλώνες της κοινωνίας συμφερόντων είναι τρεις: Η ΕΕ, το ΝΑΤΟ και ο δημοκρατικός – ευρωπαϊκός χαρακτήρας της λύσης. Εφόσον η Κύπρος είναι εκτός Συνεταιρισμού για την Ειρήνη και εκτός ΝΑΤΟ, εφόσον το ΝΑΤΟ συνεχίζει να ελέγχει γεωστρατηγικά την περιοχή μας και εφόσον η Άγκυρα είναι εντός της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, η λύση του Κυπριακού θα συγκλίνει με τα τουρκικά συμφέροντα. Το ΝΑΤΟ είναι το κύριο θεσμικό στρατηγικό πλεονέκτημα της Τουρκίας, διά του οποίου επιχειρεί να εξουδετερώσει το κυπριακό πλεονέκτημα, δηλαδή εκείνο της συμμετοχής μας στην ΕΕ. Υπό αυτές τις συνθήκες η πολιτική θέση της Κύπρου πρέπει να είναι διπλή:

1. Ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ με ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ και

2. Ευρωπαϊκή Τουρκία με ευρωπαϊκή δημοκρατική λύση στο Κυπριακό.

Αυτή είναι μια φόρμουλα ρεαλιστικής και βιώσιμης διευθέτησης. Εάν Τούρκοι και Βρετανοί είναι αντίθετοι με μια τέτοια βάση λύσης, που θα στηρίζεται στο win-win game, σε κοινά στρατηγικά συμφέροντα και σε ένα πολιτειακό σύστημα δημοκρατικών αρχών και αξιών όπως καθορίζει η ΕΕ, τότε θα αποκαλυφθεί το διχοτομικό τους παιχνίδι. Ότι δεν θέλουν λύση, αλλά διάλυση. Και ο γεωστρατηγικός αφέντης, ο βρετανικός βασιλιάς της γειτονιάς μας, θα κινδυνέψει να μείνει εκτεθειμένος. Γυμνός!