Όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα, η Κύπρος αποτελεί ένα από τα πιο προσφιλή μοντέλα σύγκρισης στις τάξεις των νομικών και των πολιτικών επιστημόνων. Οι υπέρμαχοί του «εμείς εδώ, αυτοί εκεί» ως μοντέλου επίλυσης της ισραηλινο-παλαιστινιακής διένεξης, γοητεύονται από τον πλήρη διαχωρισμό του νησιού μεταξύ αντίπαλων πληθυσμιακών ομάδων. Ο δε Υπουργός Εξωτερικών Άβιγκντορ Λίμπερμαν φθάνει στο σημείο να «πουλάει» τη δική του στρεβλή εκδοχή της κυπριακής ιστορίας, που συνοψίζεται στο ακόλουθο: «Υπήρχε μία σύγκρουση, υπήρξε μια απόφαση διχοτόμησης του νησιού και έκτοτε, όλα είναι ήσυχα».

Από την άλλη πλευρά, οι υπέρμαχοι ενός διεθνικού ισραηλινο-παλαιστινιακού κράτους αυταπατώνται, ότι αρμονία επικρατεί μεταξύ ελληνικού και τουρκικού πληθυσμού, καθώς λησμονούν ότι ακόμα και πριν την εισβολή του τουρκικού στρατού το 1974, που οδήγησε στη διχοτόμηση του νησιού, η Κύπρος ήταν κράτος με εθνοτική πλειοψηφία, στο οποίο η τουρκική μειονότητα απολάμβανε αστικά δικαιώματα.

Εδώ δεν υπάρχει ιντιφάντα, αλλά υπάρχουν εποικισμοί. Από το 1983 και εντεύθεν, η τουρκική κυβέρνηση, παραβιάζοντας τη Συνθήκη της Γενεύης, έστειλε χιλιάδες μετανάστες από την ορεινή ύπαιθρο της Ανατολίας στη βόρεια Κύπρο.

Όμως το κύριο σφάλμα που διαπράττουν όσοι ευνοούν την Κύπρο ως μοντέλο για τη δική μας σύγκρουση είναι ότι σε αντίθεση με τους Ισραηλινούς και τους Παλαιστινίους, οι Έλληνες και οι Τούρκοι έχουν τα δικά τους έθνη-κράτη εκτός της νήσου.

Εδώ δεν είναι Κύπρος. Εδώ στη Μέση Ανατολή πρέπει να κάνουμε ενδοσκόπηση για να δούμε την πραγματική εικόνα, γράφει η εφημερίδα.
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ