Tου Σταυρου Tζιμα

Στις αρχές της εβδομάδας οι ακόλουθοι Tύπου των ελληνικών πρεσβειών προχώρησαν σε σαρανταοχτάωρη απεργία διαμαρτυρόμενοι για «την υποβάθμιση της σημασίας προβολής της εθνικής μας εικόνας στο εξωτερικό», όπως σημείωναν στο σχετικό δελτίο Τύπου. Δεν έκλεισαν δρόμους, δεν προέβησαν σε καταλήψεις πρεσβειών ή του ΥΠΕΞ, ούτε έκαναν φασαρία στα τηλεπαράθυρα, ώστε να αναγκάσουν την κυβέρνηση να μην προχωρήσει στο κλείσιμο ενός σημαντικού αριθμού εξ αυτών, για λόγους λιτότητας.

Οσοι δημοσιογραφήσαμε εκτός συνόρων ξέρουμε τι σημαίνει η παρουσία αυτών των ανθρώπων στις πρεσβείες μας για τη χώρα μας, σε μια περίοδο που πασχίζει να περισώσει ό,τι έχει απομείνει από το διεθνές της κύρος. Γιατί τα Γραφεία Τύπου επιτελούν ένα σημαντικό ρόλο στη διεθνή προβολή της χώρας, με ελάχιστα κατ’ ουσίαν μέσα, αλλά με στελέχη-απόφοιτους του Τμήματος Ακολούθων Τύπου της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης, οι οποίοι συνδυάζουν μέσα από την εκπαίδευσή τους γνώσεις τόσο της διπλωματίας και διεθνών σχέσεων όσο και σύγχρονης επικοινωνίας. Αυτοί με τις διασυνδέσεις τους στα ΜΜΕ φροντίζουν να τροφοδοτούν θετική δημοσιότητα και να αποτρέπουν αρνητικά δημοσιεύματα που διαμορφώνουν ανθελληνικό κλίμα. Με τα καθημερινά reports και τις πολύτιμες πληροφορίες τους, όπως αποδείχθηκε σε κρίσιμες στιγμές, βοηθούν την εξωτερική πολιτική, αλλά και την ασφάλεια της χώρας. Ποιος δεν θυμάται ότι τη νύχτα των Ιμίων, όταν η χώρα βρέθηκε στα πρόθυρα πολεμικής σύρραξης ήταν το Γραφείο Τύπου στην στην Αγκυρα που ενημέρωσε την Αθήνα ότι Τούρκοι κομάντος κατέλαβαν τη βραχονησίδα;

Δεν γνωρίζω πόσα χρήματα θα εξοικονομήσει η κυβέρνηση, καταργώντας δεκατέσσερα από τα σαράντα ένα γραφεία, σίγουρα όμως θα στερήσει τις διπλωματικές αρχές από ένα πολύτιμο, σύγχρονο εργαλείο που απευθύνεται όχι μόνο στις κυβερνήσεις, αλλά, κυρίως στην κοινή γνώμη της κάθε χώρας.

Αλλα κράτη, με πρώτες τις ΗΠΑ αλλά και την Τουρκία, εντάσσουν τη δημόσια διπλωματία στις δομές τους ως σύγχρονη πρακτική της διπλωματίας του 21ου αιώνα για την ανάδειξη του ρόλου τους και την εξυπηρέτηση των εθνικών τους συμφερόντων. Θα περίμενε κανείς ότι ο τομέας της επικοινωνιακής μας πολιτικής στο διεθνές περιβάλλον θα αναβαθμιζόταν με επαναπροσδιορισμό στόχων, καλύτερη χρησιμοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού και γενικότερη αναδιοργάνωση ακόμα και με τη συγκρότηση αυτοτελούς υπηρεσίας υπαγόμενης απευθείας στο ΥΠΕΞ, αντίστοιχης με αυτής των ΗΠΑ, με σκοπό τη μεγιστοποίηση των αποτελεσμάτων και τη μείωση της σπατάλης πόρων. Επιχειρείται, δυστυχώς, το αντίθετο. Η προβαλλόμενη άποψη που θέλει τον ρόλο των Γραφείων Τύπου του Εξωτερικού υποβαθμισμένο λόγω των τεχνολογικών και επικοινωνιακών εξελίξεων στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης και του φαινομένου του «παγκόσμιου χωριού» είναι μάλλον παραπλανητικό.