Το «Μαύρο Χρήμα» στην πολιτική, η διαπλοκή των κομματικών μηχανισμών όχι μόνον με τους οικονομικά ισχυρούς αλλά ευθέως με τον μαφιόζικο υπόκοσμο είναι μια σταθερά της γαλλικής πολιτικής ζωής.

Το «Μαύρο Χρήμα» στην πολιτική, η διαπλοκή των κομματικών μηχανισμών όχι μόνον με τους οικονομικά ισχυρούς αλλά ευθέως με τον μαφιόζικο υπόκοσμο είναι μια σταθερά της γαλλικής πολιτικής ζωής. Οι κατά καιρούς αποκαλύψεις είναι προφανές ότι υπηρετούν πολιτικές σκοπιμότητες καθώς προφανώς επιταχύνουν τη φθορά της προσωπικότητας που στοχοποιείται.

Τα «Διαμάντια του Μποκάσα» έδωσαν τη χαριστική βολή στον Ζισκάρ Ντεστέν γύρω στο 1980 όταν το πείραμά του είχε αποτύχει: Δεν μπόρεσε να διασπάσει την Ενωμένη Αριστερά και να κυβερνήσει στο Κέντρο και επί πλέον η ανταρσία του Σιράκ τον είχε καταστήσει όμηρο της μεγαλύτερης πολιτικής συνιστώσας της Κεντροδεξιάς.

Το κύμα αποκαλύψεων για τα σκάνδαλα των κυβερνήσεων των Σοσιαλιστών στην περίοδο 1988-93 που είχαν σαν τραγική κατάληξη την αυτοκτονία του στενού συνεργάτη του Μιτεράν, Μπερεγκοβουά, λίγες μέρες μετά την εκλογική συντριβή της κυβερνητικής παράταξης την άνοιξη του 1993, προετοίμαζαν την δυναμική επάνοδο μιάς Δεξιάς η οποία υπό τον Μπαλαντύρ θα προσπαθούσε να συνδυάσει την γκολική παράδοση και τον φιλελευθερισμό.

Οι σημερινές αποκαλύψεις κατά του Σαρκοζί, ανεξάρτητα από το εάν θα στοιχειοθετηθούν νομικά για να υπάρξει δικαστική συνέχεια, επιβεβαιώνουν πανηγυρικά το πρόωρο πολιτικό του τέλος μόλις τρία χρόνια μετά την σαρωτική εκλογική του νίκη την άνοιξη του 2007:

-Το στοίχημά του για προσαρμογή του γαλλικού μοντέλου κρατικής παρέμβασης στην Οικονομία -μια παράδοση με ρίζες στην εποχή της Απόλυτης Μοναρχίας- με την ευρύτατη δυνατή στήριξη και συναίνεση την οποία συμβόλιζε η συμμετοχή προσωπικοτήτων από τον ευρύτερο κεντροαριστερό χώρο στην κυβέρνηση ανήκει πλέον στο παρελθόν. Το πρωτοφανές στα γαλλικά πολιτικά χρονικά πρόγραμμα λιτότητας που υιοθέτησε καθ΄ υπαγόρευσιν της Μέρκελ πλήττει ευθέως όχι μόνον τους κοινωνικά αποκλεισμένους αλλά τον πυρήνα της γαλλικής κοινωνίας, τη μεσαία τάξη με ορατό τον κίνδυνο ριζοσπαστικοποίησης από την οποία θα ωφεληθούν τόσο η Άκρα Δεξιά όσο και η Εξωκοινοβουλευτική Αριστερά. Μια κοινωνική ανάφλεξη ανάλογη με αυτήν που παρέλυσε τη Γαλλία στα τέλη του 1995 όταν οι Σιράκ-Ζιπέ επεχείρησαν να επιβάλουν περιοριστική πολιτική στο όνομα του Μάαστριχτ θα ήταν σήμερα μοιραία εν μέσω κρίσης τόσο για την οικονομική ανάκαμψη της χώρας όσο και για την θέση της στους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς.

-Συντρίμμια και θρύψαλα είναι πλέον και η προσπάθεια Σαρκοζί να ισχυροποιήσει τη θέση της Γαλλίας στην Ευρώπη και τον Κόσμο. Η προσέγγιση με τις ΗΠΑ που κορυφώθηκε με την επιστροφή της Γαλλίας στο Στρατιωτικό Σκέλος του ΝΑΤΟ την Άνοιξη του 2009 ήταν μια κίνηση χωρίς συνέχεια καθώς τίποτε δεν δείχνει ότι η Ουάσιγκτον υπολογίζει το Παρίσι ως τον προνομιακό του εταίρο στην Ευρώπη. Επιπλέον η υποταγή Σαρκοζί στη σκληρή περιοριστική πολιτική της Μέρκελ οριοθετεί εκ των πραγμάτων τη συνεργασία με την κυβέρνηση Ομπάμα. Παρόμοια διαπίστωση αποτυχίας και στην προσέγγιση με την Βρετανία που είχε αποτυπωθεί συμβολικά στη στήριξη της υποψηφιότητας Μπλερ για την θέση του πρώτου προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου αλλά και στην πρόσκληση του Μπράουν στην πρώτη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωζώνης τον Νοέμβριο του 2008. Η Βρετανία των Κάμερον-Κλεγκ έχει εισέλθει σε μια άγνωστης διάρκειας περίοδο εσωστρέφειας.

Θα αντέξει ο Σαρκοζί μέχρι τις εκλογές της άνοιξης του 2012; Μόνη παρηγοριά η διαπίστωση ότι το ίδιο ερώτημα τίθεται πλέον και για τη Μέρκελ με ορίζοντα το 2011.
ΗΜΕΡΗΣΙΑ