Του Γιαννάκη Λ. Ομήρου
Προέδρου Κ.Σ. ΕΔΕΚ
Το ότι σήμερα η μετανάστευση είναι μείζον ζήτημα στην Ε.Ε. είναι γεγονός. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο συζητούνται και εισάγονται μεταρρυθμίσεις που θα διασφαλίζουν την ενσωμάτωση και θα καταπολεμούν την παράνομη μετανάστευση, την παράνομη εργασία και την εμπορία ανθρώπων.

Ταυτόχρονα υιοθετούνται πολιτικές που στοχεύουν να δημιουργήσουν μια καλύτερη ζωή για τους ανθρώπους των φτωχότερων χωρών εκτός Ευρώπης, εμποδίζοντας παράλληλα, τη διαρροή επιστημονικού δυναμικού από τις αναπτυσσόμενες χώρες.

Οι ανησυχίες των πολιτών για την παράνομη μετανάστευση πρέπει να είναι κατανοητές.

Ωστόσο η απάντηση στις ανησυχίες αυτές δεν είναι ούτε τα γκέτο, ούτε η ξενοφοβία. Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να είναι φαινόμενα ρατσιστικής βίας που προσβάλλουν βάναυσα τη δημοκρατία και τον πολιτισμό μας.

Το τελευταίο κρούσμα ρατσιστικής βίας εις βάρος αλλοδαπού Νιγηριανής καταγωγής από μελανοχίτωνες νεαρούς σε κεντρικό δρόμο της Λευκωσίας πρέπει να σημάνει γενική κινητοποίηση κράτους και κοινωνίας για συντριβή εν τη γενέσει του, του απεχθούς φαινομένου της ρατσιστικής βίας.

Η πολιτικά αιμομικτική σχέση μεταξύ δεξιών και ακροδεξιών – φιλοναζιστών σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες ηχεί ήδη ως καμπανάκι κινδύνου για τη δημοκρατική και πολιτισμική συνοχή της Ε.Ε. Είναι αυτή η σχέση που ανέβασε πριν από μερικά χρόνια το ρατσιστή Αυστριακό ηγέτη Χάιντερ στη θέση ουσιαστικού Πρωθυπουργού. Ο οποίος εξυμνούσε «την πολιτική της πλήρους απασχόλησης του Τρίτου Ράϊχ» και κλαυθμήριζε ότι «στην Αυστρία υπάρχουν 300.000 άνεργοι και 300.000 δηλωμένοι αλλοδαποί».

Ορθά ο διακεκριμένος Ευρωπαίος δημοσιολόγος Χόφμαν Οστένχοφ διαπιστώνει ότι «η συγκρότηση της Ε.Ε. ήταν η στρατηγική απάντηση στην πολιτική και πολιτισμική καταστροφή του φασισμού». Για να δικαιωθεί όμως αυτός ο χαρακτηρισμός θα πρέπει η Ε.Ε. να προχωρήσει τολμηρά σε πολιτικές που θα ελέγξουν την παράνομη μετανάστευση και ταυτόχρονα θα ενσωματώνουν τους νόμιμους μετανάστες.

Σε αντίθετη περίπτωση ο νεορατσισμός, η ξενοφοβία, η κοινωνική αποστροφή προς τους φυλετικά διαφορετικούς και η αποθέωση της εθνικής καθαρότητας θα παρουσιαστούν απαιτητικά και απειλητικά, όχι απλώς ως κοινωνικά και πολιτικά κινήματα αλλά και στα ευρωπαϊκό κυβερνητικά κέντρα εξουσίας.

Ένα ολοκληρωμένο σχέδιο υπεύθυνης μεταναστευτικής πολιτικής με βάση και τις ευρωπαϊκές κατευθυντήριες αρχές πρέπει να περιλαμβάνει:

1. Επιδίωξη θέσπισης κοινών κανόνων στην Ευρωπαϊκή Ένωση για τη νόμιμη μετανάστευση που θα βασίζονται στην αλληλεγγύη και τον επιμερισμό των βαρών, ενώ ταυτόχρονα θα σέβονται πλήρως τις αρμοδιότητες των κρατών – μελών. Κύπρος, Ελλάδα, Μάλτα και Ιταλία, που πλήττονται έντονα από κύματα λαθρομεταναστών και αιτητών πολιτικού ασύλου, θα πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλίες προς αυτή την κατεύθυνση.
2. Εντατικοποίηση των προσπαθειών, μέσω της Ε.Ε. για την καταπολέμηση της παράνομης μετανάστευσης μέσω μιας κοινής πολιτικής ελέγχου των εξωτερικών συνόρων και μια βελτιωμένη συνεργασία για την καταπολέμηση της εμπορίας ανθρώπων από εγκληματικά δίκτυα.
3. Σύναψη συμφωνιών με τρίτες χώρες οι οποίες να συμπεριλαμβάνουν και διαδικασίες επανεισδοχής.
4. Επίδειξη μηδενικής ανοχής στην παράνομη μετανάστευση. Στόχος να μην υπάρχει κανένας λαθρομετανάστης στην Κύπρο.
5. Μέτρα φύλαξης των ακτών και πρόσθετα μέτρα στην γραμμή αντιπαράταξης. Δυναμική αίτηση από την Ε.Ε. για οικονομική στήριξη αυτών των μέτρων.
6. Σαφής πολιτική απέναντι στους αιτητές πολιτικού ασύλου. Αυτό σημαίνει ταχύτατη εξέταση των αιτήσεων από τις Κυπριακές Αρχές για το ποιοι δικαιούνται άσυλο από το Κυπριακό Κράτος και ταυτόχρονα ποιοι είναι παράνομοι μετανάστες που πρέπει να επαναπροωθηθούν.
7. Προγράμματα για ενσωμάτωση των νομίμων μεταναστών στην κυπριακή κοινωνία. Συγκεκριμένες πολιτικές και διάθεση πόρων στο χώρο της παιδείας, στη διασφάλιση του δικαιώματος νόμιμης εργασίας και στον τομέα της καταπολέμησης της μαύρης εργασίας.
8. Ειδικά προγράμματα για την αναμόρφωση περιοχών στα αστικά κέντρα όπου παρατηρούνται φαινόμενα ή τάσεις γκετοποίησης. Οι παρεμβάσεις πρέπει να έχουν χαρακτήρα οικονομικό, χωροταξικό, πολεοδομικό και κοινωνικό. Σε συνεργασία με τις εκλεγμένες αρχές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, θα πρέπει άμεσα να προχωρήσουν ουσιαστικές δημόσιες επενδύσεις, στεγαστικά προγράμματα και εκπαιδευτικές πολιτικές έτσι ώστε να διασφαλίζεται η αρμονική συμβίωση και η συνοχή της κοινωνίας. Εκκλησία και μη κυβερνητικές οργανώσεις θα πρέπει να κληθούν να συνδράμουν την προσπάθεια.

Στο μεταξύ αμείλικτη θα πρέπει να είναι η απάντηση κράτους και κοινωνίας απέναντι στα κρούσματα ρατσιστικής βίας. Αν τώρα, έγκαιρα, δεν δοθεί το μήνυμα άμυνας της δημοκρατίας απέναντι στην τερατογένεση που συνιστά η δημιουργία φασιστικών – φιλοναζιστικών και ρατσιστικών κινημάτων, οι εξελίξεις που θα ακολουθήσουν δεν θα είναι δυνατό πλέον να ελεγχθούν.

Όταν εκκολαφθεί το αυγό του φιδιού θα είναι αργά.
http://www.edek.org.cy/article.php?id=278