Το 10χρονο αγόρι που τους συνόδευε πήρε μια πέτρα να τη ρίξει στο κεφάλι του τραυματία Ε/κ. Οι βοσκοί πήραν την πέτρα από τα χέρια του και το απομάκρυναν. Το παιδί έτρεξε στο σπίτι του που δεν ήταν και μακριά. Οι βοσκοί επέστρεψαν στο χωριό με τη σκέψη μήπως και βρουν κανέναν τρόπο να βοηθήσουν τον τραυματία. Στην επιστροφή προτίμησαν να ακολουθήσουν ένα μονοπάτι. Ο γηραιότερος βοσκός είδε ότι από το δρόμο περνούσε ένα αυτοκίνητο Πεζό, το οποίο κατευθύνονταν στο σημείο όπου ο λάκκος με τους Ε/κ. Ο άλλος βοσκός είπε: «Είναι ο πατέρας του παιδιού». Σταμάτησαν να δουν τη συνέχεια. Ο οδηγός ήταν από το Καζάφανι. Κατέβηκε από το αυτοκίνητο κρατώντας ένα στεν και πυροβόλησε τον τραυματία που ακόμη ήταν ζωντανός.

Άρθρο του Αλί Οσμάν στην Αφρίκα
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ 27 Ιουλίου 1974. Απόγευμα. Ο Μιχαήλ ήταν εγγονός του Μιχαήλ από τη Θέρμια και γιος του Γιώργου από την Κερύνεια. Επάγγελμα αστυνομικός. Στον πόλεμο του 1974 υπηρετούσε στο υγειονομικό. Συνελήφθη με τους φίλους του στον τόπο όπου είχαν καταφύγει για να κρυφτούν. Δεν κρατούσαν όπλα αλλά την τσάντα με τα υλικά του υγειονομικού. Αιχμαλωτίστηκαν από αυτούς που ήλθαν στο νησί για να διαφυλάξουν τη συνταγματική τάξη. Δύο βοσκοί έβοσκαν το ποίμνιό τους στο αλώνι του Φεχμί. Πέρασε από μπροστά τους μια ομάδα στρατιωτών που συνόδευε τους Ε/κ. Γνώρισαν κάποιους από τους Ε/κ και κυρίως το γιο του Γιώργου, τον Μιχαήλ. Κάπου κοντά στο αλώνι έπαιζαν κάποια παιδιά. Οι δύο βοσκοί οδήγησαν τα ζώα τους στο μαντρί και πήγαν προς το μέρος που οδήγησαν οι στρατιώτες τους Ε/κ. Δεν φαινόταν κανείς. Ρώτησαν ένα παιδί το οποίο τους έδειξε την κατεύθυνση. Μαζί τους πήγε και το παιδί. Κάποια στιγμή είδαν τους στρατιώτες να έχουν τερματίσει τη δουλειά τους και να κάθονται κάτω από ένα δένδρο. Περίμεναν να φύγουν και στη συνέχεια πήγαν στο λάκκο που ήταν περιτριγυρισμένος με δένδρα.

Ο υγειονομικός με τη στολή του αστυνομικού ήταν αιμόφυρτος. Δίπλα του και οι άλλοι. Τους κούνησαν για να δουν αν πέθαναν. Στη συνέχεια πήραν από την τσέπη του την ταυτότητα και το διαβατήριό του προκειμένου να το παραδώσουν στον παππού του στο ξενοδοχείο Ντόουμ όπου κρατείτο αιχμάλωτος. Ένας από τους Ε/κ δεν είχε πεθάνει αν και είχαν πεταχτεί τα εντόσθιά του. Ζητούσε γιατρό. Ήταν και αυτός γνωστός. Τον είχαν συναντήσει πολλές φορές στην Κερύνεια.

Το 10χρονο αγόρι που τους συνόδευε πήρε μια πέτρα να τη ρίξει στο κεφάλι του τραυματία Ε/κ. Οι βοσκοί πήραν την πέτρα από τα χέρια του και το απομάκρυναν. Το παιδί έτρεξε στο σπίτι του που δεν ήταν και μακριά. Οι βοσκοί επέστρεψαν στο χωριό με τη σκέψη μήπως και βρουν κανέναν τρόπο να βοηθήσουν τον τραυματία. Στην επιστροφή προτίμησαν να ακολουθήσουν ένα μονοπάτι. Ο γηραιότερος βοσκός είδε ότι από το δρόμο περνούσε ένα αυτοκίνητο Πεζό, το οποίο κατευθύνονταν στο σημείο όπου ο λάκκος με τους Ε/κ. Ο άλλος βοσκός είπε: «Είναι ο πατέρας του παιδιού». Σταμάτησαν να δουν τη συνέχεια. Ο οδηγός ήταν από το Καζάφανι. Κατέβηκε από το αυτοκίνητο κρατώντας ένα στεν και πυροβόλησε τον τραυματία που ακόμη ήταν ζωντανός.

Οι βοσκοί επέστρεψαν στο χωριό. Δεν υπήρχε ανάγκη να ψάξουν για γιατρό. Ο Καζαφανιώτης ολοκλήρωσε τη δουλειά που άφησαν ημιτελή οι στρατιώτες.
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ
*Φωτογραφία (Ελληνοκύπριοι αιχμάλωτοι, με μοναδική ενδυμασία το εσώρουχό τους σε φυλακή της Τουρκίας (πιθανότατα στην Αττάλεια).
http://kostasmavroskoufis.blogspot.com/