Δεν θέλω να είμαι απαισιόδοξη, ούτε να υποτιμήσω τη σημασία της αυτοκριτικής στην (πολύπαθη) πολιτική ζωή του τόπου μας. Ομως ας ακούνε κάπου οι πολιτικοί μας και τη φωνή του κόσμου που δεν τρώει κουτόχορτο. Ισως πιστεύουν αυτήν την εποχή ότι η ενασχόληση της κοινής γνώμης με τα δύο αυτά θέματα, η στοχοποίηση και ο διασυρμός μερικών προσώπων για αδρή δωροληψία, οι διεξοδικές αναλύσεις που τρέφουν τα ΜΜΕ, θα λειτουργήσουν κατευναστικά ως προς την αγανάκτηση για τα σκληρά μέτρα.

Ισως η νέα κυβέρνηση που φέρεται να τολμά “το μαχαίρι ως το κόκκαλο” χωρίς να εξαιρεί κανέναν, να ελπίζει ότι θα κερδίσει κάποια εύσημα. Να ελπίζουμε και εμείς με τη σειρά μας ότι έφτασε το τέλος της εποχής για τα φαγοπότια των εκάστοτε “λαμογιών” που λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα και πλουτίζουν εις βάρος του λαού; Να ελπίζουμε ότι θα δούμε φυλακίσεις και κατασχέσεις περιουσιών για πρόσωπα που μέχρι προτινος ήταν απρόσιτα και αθέατα για τον απλό πολίτη; Ουδείς θα αμφέβαλε ότι όλα αυτά προοιωνίζουν το τέλος της εποχής των σκανδάλων, αλλά …ας είμαστε επιφυλακτικοί.

Το ελληνικό δαιμόνιο δεν αστειεύεται κυρίως στους πολιτικούς χώρους. Με το που άρχισαν οι εξεταστικές, ξεφύτρωσαν μαζί τους και τροπολογίες οι οποίες απαλάσσουν τους κατηγορούμενους από τις ποινές αν οι ίδιοι ομολογήσουν ή καταγγείλουν άλλους. Ε αυτό είναι πολιτική δύναμη, να μπορείς να φτιάξεις τους νόμους στα μέτρα σου. Γίνε πολιτικός, βούτα στο μέλι μέχρι το λαιμό, ομολόγησε και καθάρισε. Κάτι σαν την κολυμπήθρα του Σιλωάμ ας πούμε!
Λέμε και ξαναλέμε για την “φοβερή” τρόικα του ΔΝΤ-ΕΕ, αλλά μήπως να σκεφτούμε ότι μια δική μας τρόικα εδώ και πολλά χρόνια δούλευε υπόγεια πίνοντάς μας σιγά-σιγά το αίμα; Αρπακτικά υπό την σκέπη των τριών εξουσιών (πολιτική, δικαιοσύνη, ΜΜΕ) ρούφηξαν τους κόπους μας. Ο σκεπτόμενος λαός αν έχει ξαναδεί και παλιότερα ένα παρόμοιο έργο, ουδόλως συγκινείται με την νέα βερσιόν. Ακόμα και αν πληρώσουν κάτι οι φταίχτες, ο κόσμος θα αναρωτηθεί ποιοί πληρώνουν τα περισσότερα; Η απάντηση είναι γνωστή.

Οι απλοί άνθρωποι πληρώνουν πάντα τη μερίδα του λέοντος από τις επιπτώσεις των ιστορικών ανατροπών, των πολιτικών σφαλμάτων και εγκλημάτων. Οι άνθρωποι εκείνοι που προσπαθούν να φτιάξουν μια ζωή νοικοκυρεμένη, να μεγαλώσουν και να μορφώσουν παιδιά, να ελπίζουν σε ένα καλύτερο μέλλον, καλούνται τώρα να ξεπληρώσουν το μεγαλύτερο μέρος των χρεών που δημιούργησαν οι πολιτικοί τους άρχοντες.

Το μόνο θετικό απ΄όλη αυτήν την ιστορία είναι ότι υποκινεί τον καθένα από μας να κάνει την αυτοκριτική του και να δεί πού και πώς έγινε θεληματικά ή αθέλητα, συνένοχος στην χρόνια αθλιότητα που μας μαστίζει. Ισως αυτό να είναι το μοναδικό κέρδος που θα προκύψει από αυτήν την δυσάρεστη περιπέτειά μας.