ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ Καταπλήσσοντας τους πάντες οι φλαμανδοί αυτονομιστές του 39χρονου κ. Μπαρτ ντε Βέβερ αναδείχθηκαν μεγάλοι νικητές των εκλογών στο Βέλγιο. Το κόμμα της Νέας Φλαμανδικής Συμμαχίας (Ν-VΑ) φαίνεται να συγκεντρώνει 27 από τις 150 έδρες της Βουλής, 19 περισσότερες από ό,τι στις εκλογές του 2007. Το γαλλόφωνο Σοσιαλιστικό Κόμμα του κ. Ελιο ντι Ρούπο θα είναι η δεύτερη δύναμη στο Κοινοβούλιο με 26 έδρες.

Η νίκη των αυτονομιστών του ΝVΑ δεν σημαίνει απαραίτητα ότι ο κ. Ντε Βέβερ θα γίνει πρωθυπουργός. Ο ίδιος κατέστησε σαφές ότι θα στηρίξει μια κυβέρνηση συνασπισμού αν η χώρα κάνει έστω και ένα μικρό βήμα στον, εξαιρετικά δύσβατο πάντως, δρόμο προς την απόσχιση.

« Ευχαρίστως θα προσέφερα την πρωθυπουργία σε έναν γαλλόφωνο πολιτικό που θα τη δεχόταν, υπό την προϋπόθεση βεβαίως ότι αυτό θα γινόταν στο πλαίσιο των μεγάλων μεταρρυθμίσεων που απαιτούνται » δήλωσε με νόημα. Ακόμη πρόσθεσε ότι θέλει να αποφύγει τις μακροχρόνιες διαπραγματεύσεις.

Στις προηγούμενες εκλογές οι συνομιλίες για τη δημιουργία συνασπισμού διήρκεσαν έξι μήνες. Το Βέλγιο αναλαμβάνει την κυλιόμενη προεδρία της Ευρώπης από την 1η Ιουλίου.

Το έργο συγκρότησης κυβέρνησης από τους κκ. Ντε Βέβερ και Ντι Ρούπο αναμένεται δύσκολο καθώς θα πρέπει να γεφυρώσουν πολλές ιδεολογικές διαφορές. Αν ο κ. Ντε Βέβερ τελικά ηγηθεί μιας κυβέρνησης συνασπισμού πιθανότατα θα χρειαστεί να κατεβάσει τους τόνους όσον αφορά την ενδεχόμενη απόσχιση και ανεξαρτησία της Φλάνδρας και να διαπραγματευτεί για περισσότερες εξουσίες στην αυτοδιοίκηση.

Η Φλάνδρα και η φτωχότερη Βαλλονία, στον Νότο, ήδη έχουν αυτονομία σε ζητήματα που αφορούν την αστική ανάπτυξη, το περιβάλλον, τη γεωργία, την εργασία, την ενέργεια, τον πολιτισμό και τον αθλητισμό. Οι Φλαμανδοί ζητούν να προστεθούν η δικαιοσύνη, η υγεία και η κοινωνική ασφάλιση, τη στιγμή που οι βαλλόνοι πολιτικοί επιμένουν ότι αν η κοινωνική ασφάλιση πάψει να αποτελεί ομοσπονδιακό ζήτημα αυτό θα σημάνει το τέλος του Βελγίου.

«Επί πολλά χρόνιατο Βέλγιο ήταν μοντέλο για την Ευρωπαϊκή Ενωση, με τις εξουσίες να διαχέονται προς τα κάτω στις περιφέρειες και προς τα πάνω σε ένα ευρωπαϊκό υπερκράτος. Οι εκλογές αυτές ανέδειξαν πράγματι το Βέλγιο ως ευρωπαϊκό μοντέλο, αλλά από άλλη σκοπιά:μια ένωση όπου οι διαμάχες μεταξύ Βορρά και Νότου υπονομεύουν την οικονομική και πολιτική ενοποίηση» έλεγε χθες βέλγος αναλυτής.
ΒΗΜΑ