Αιματηρές οικονομίες σε όλη την Ευρώπη επέλεξε η Ανγκελα Μέρκελ βάζοντας φρένο στα σχέδια του γάλλου προέδρου
ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΑΛΙΑΝΟΣ

ΒΕΡΟΛΙΝΟ, Η Ευρώπη έγινε λίγο πιο «γερμανική». Αυτό είναι το συμπέρασμα των αναλυτών ύστερα από τη διάσκεψη κορυφής των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ενωσης στις Βρυξέλλες. Η απόφασή του φέρει τη σφραγίδα της Ανγκελα Μέρκελ και ο πυρήνας του είναι ένας «σφιχτός προϋπολογισμός» στη βάση αιματηρών οικονομιών στον δημόσιο τομέα. Το πλαίσιό του είναι οι διαβόητες γερμανικές «δευτερεύουσες αρετές»: εργατικότητα, επιμέλεια, ανταγωνιστικότητα, αποτελεσματικότητα, οι ίδιες αρετές με τις οποίες, όπως είχε πει τη δεκαετία του ΄80 ο τότε ηγέτης του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος Οσκαρ Λαφοντέν , «θα μπορούσε να χτίσει κανείς και στρατόπεδα συγκέντρωσης».

Η απόφαση των Βρυξελλών δεν θα είχε επιτευχθεί αν δεν είχε προηγηθεί ο συμβιβασμός ΒερολίνουΠαρισιού. Ο όρος «συμβιβασμός» αποτελεί βέβαια ευφημισμό. Στην πραγματικότητα επρόκειτο για νέα νίκη της γερμανίδας καγκελαρίου επί του Νικολά Σαρκοζί. «Γερμανία- Γαλλία 2-0» ήταν- στο πνεύμα του τρέχοντος ποδοσφαιρικού Μουντιάλ- ο τίτλος άρθρου στην εφημερίδα «Sueddeutsche Ζeitung».

Το πρώτο «τέρμα» σημειώθηκε όταν η καγκελάριος έβαλε φρένο στα σχέδια του γάλλου προέδρου για τη δημιουργία μιας οικονομικής ένωσης των χωρών της Μεσογείου. Το δεύτερο «γκολ» μπήκε τώρα, με την άρνηση της Γερμανίας να αποδεχθεί τη γαλλική πρόταση για τη συγκρότηση μιας οικονομικής κυβέρνησης των χωρών της ευρωζώνης, η οποία θα διέθετε μόνιμη γραμματεία και εναλλάξ προεδρία.

Η απλή μεταβάπτιση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου των αρχηγών των 27 χωρών της Κοινότητας σε «ευρωπαϊκή κυβέρνηση» σημαίνει στην ουσία θάψιμο της πρότασης. Στο Βερολίνο γελάνε με τη «γαλλική αφέλεια». «Δεν δημιουργείται καινούριο όργανο» έλεγαν χθες κυβερνητικοί κύκλοι. «Ολα μένουν ως είχαν. Απλώς, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα ασχολείται στο μέλλον πιο εντατικά με την οικονομία των κρατών-μελών».

Η κρίση, που έχει ξεσπάσει εδώ και μήνες στις γαλλογερμανικές σχέσεις, μπαίνει έτσι σε νέο στάδιο. Στο επίκεντρό της είναι δύο βασικές διαφορές: Η πρώτη αφορά το θέμα της ανάπτυξης. Ενώ το Βερολίνο ποντάρει στην αύξηση του εξωτερικού εμπορίου ρίχνοντας τους μισθούς, το Παρίσι συνεχίζει να δίνει το προβάδισμα στην αύξηση της εσωτερικής κατανάλωσης. Η συρρίκνωση της γερμανικής αγοράς είναι για τους Γάλλους η κύρια αιτία για την παράταση της ύφεσης. Το γαλλικό «ναι» στον «σφιχτό προϋπολογισμό», λέγεται στο Παρίσι, οφείλεται στην πίεση του γερμανικού «οικονομικού οδοστρωτήρα» , όχι στις πραγματικές προθέσεις του κ. Σαρκοζί.

Η δεύτερη διαφορά αφορά τη σχέση μεταξύ πολιτικής και οικονομίας. Ενώ το Βερολίνο θέτει στο πολιτικό «άβατο» τους οικονομικούς θεσμούς της Κοινότητας, όπως την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), το Παρίσι αρνείται επίμονα να αναγνωρίσει τέτοια ταμπού. Για τον κ. Σαρκοζί η πολιτική έχει παντού προτεραιότητακαι σε αυτό ακριβώς αποβλέπει η πρότασή του για μια «οικονομική κυβέρνηση» που θα μπορούσε να επηρεάζει και τη γραμμή της ΕΚΤ. Ο συμβιβασμός είναι λοιπόν κάθε άλλο παρά βιώσιμος στο μέλλον. Οι αναλυτές αναμένουν ότι ο «Μεσιέ Οui» (Σαρκοζί) και η «Φράου Νein» (Μέρκελ) θα γίνουν πάλι σύντομα μαλλιά- κουβάριαέτσι όπως ήταν και τους τελευταίους μήνες.

Χαμόγελα με νέα βουτιά στις δημοσκοπήσεις
Στο εσωτερικό το πρόγραμμα λιτότητας του κυβερνητικού συνασπισμού Χριστιανοδημοκρατών- Ελεύθερων Δημοκρατών έχει σοβαρές πολιτικές επιπτώσεις και η κυβέρνηση το πληρώνει με κάθετη πτώση στις δημοσκοπήσεις. Σύμφωνα με το «πολιτικό βαρόμετρο» του τηλεοπτικού σταθμού ΖDF, οι Χριστιανοδημοκράτες έχουν πέσει στο 33% και οι Ελεύθεροι Δημοκράτες στο 5%. Κερδισμένοι είναι οι Σοσιαλδημοκράτες που συγκεντρώνουν τώρα 31% (+2%) και η Αριστερά (11%, +1%). Οι Πράσινοι παραμένουν στο 15%. Σε άλλη δημοσκόπηση του τηλεοπτικού καναλιού ΑRD (Deutschlandtrend) μόλις το 12% των Γερμανών δηλώνει ικανοποιημένο από την απόδοση της γερμανικής κυβέρνησης

ΒΗΜΑ