The New York Times

Ομολογώ ότι όταν πρωτοείδα την εικόνα του Ιρανού προέδρου, Μαχμούντ Αχμεντινετζάντ, στις 17 Μαΐου, μαζί με τον Βραζιλιάνο ομόλογό του, Λουίς Ιγνάσιο Λούλα ντα Σίλβα και τον Τούρκο πρωθυπουργό, Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν, να υψώνουν τα χέρια -μετά την υπογραφή μιας υποτιθέμενης συμφωνίας για την αποκλιμάκωση της κρίσης του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν- το μόνο που σκέφτηκα ήταν: υπάρχει πιο άσχημο θέαμα από αυτό των δημοκρατών όταν ξεπουλούν άλλους δημοκράτες για λογαριασμό ενός βίαιου και αντιδημοκρατικού καθεστώτος το οποίο αρνείται το Ολοκαύτωμα, μόνο και μόνο για να πλήξουν τις ΗΠΑ και να δείξουν ότι μπορούν και αυτοί να παίξουν στο τραπέζι των ισχυρών;

Οχι, δεν υπάρχει πιο άσχημο από αυτό.

«Επί έτη, αδέσμευτα ή αναπτυσσόμενα κράτη έχουν επιπλήξει την Αμερική για την κυνική πολιτική εξυπηρέτησης των συμφερόντων της που δεν λαμβάνει υπ’ όψιν τα ανθρώπινα δικαιώματα», παρατήρησε ο Καρίμ Σαντζάπουρ του Ιδρύματος Κάρνεγκι. «Καθώς η Τουρκία και η Βραζιλία φιλοδοξούν να παίξουν ρόλο στην παγκόσμια σκηνή, θα αντιμετωπίσουν τις ίδιες επικρίσεις που άλλοτε ασπάζονταν. Η επίσκεψη των κ. Λούλα και Ερντογάν στο Ιράν πραγματοποιήθηκε μόλις λίγες ημέρες μετά την εκτέλεση από τις ιρανικές αρχές πέντε πολιτικών κρατουμένων, οι οποίοι βασανίστηκαν προκειμένου να ομολογήσουν. Αγκάλιασαν με θέρμη τον Αχμεντινετζάντ ως αδελφό τους, αλλά δεν είπαν λέξη για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Φαίνεται ότι επικρατεί η εσφαλμένη αντίληψη ότι οι Παλαιστίνιοι είναι ο μοναδικός λαός που επιζητεί τη δικαιοσύνη στη Μέση Ανατολή και αρκεί να επικαλεστεί κανείς το πρόβλημά τους για να κολακέψει τον Αχμεντινετζάντ και τους ομοίους του».

Η Τουρκία και η Βραζιλία είναι αμφότερες εμβρυακές δημοκρατίες που έχουν ξεπεράσει τις δικές τους ιστορίες στρατιωτικής διακυβέρνησης. Είναι ντροπή που οι ηγέτες τους αποδέχονται και ενισχύουν έναν Ιρανό πρόεδρο, ο οποίος χρησιμοποιεί τον στρατό και την Αστυνομία για να συνθλίψει Ιρανούς δημοκράτες – ανθρώπους οι οποίοι ζητούν την ίδια ελευθερία λόγου και πολιτικής επιλογής που οι Τούρκοι και οι Βραζιλιάνοι τώρα απολαμβάνουν.

Το Ιράν, σήμερα, διαθέτει περίπου 2.400 κιλά ουρανίου χαμηλού εμπλουτισμού. Με βάση τη συμφωνία της 17ης Μαΐου, υποτίθεται ότι θα σταλούν περίπου 1.300 κιλά στην Τουρκία για επεξεργασία και παραγωγή του πυρηνικού καυσίμου που απαιτείται για να λειτουργήσει ο αντιδραστήρας της Τεχεράνης -καύσιμο που δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε βόμβα. Αλλά αυτό σημαίνει ότι το Ιράν θα κρατήσει περίπου 1.100 κιλά ουρανίου στο οπλοστάσιό του, που εξακολουθεί να αρνείται να θέσει υπό διεθνή επιτήρηση, ενώ είναι ελεύθερο να αυξάνει και να συνεχίζει την επεξεργασία που απαιτεί η κατασκευή πυρηνικής βόμβας. Εμπειρογνώμονες εκτιμούν ότι θα χρειαστούν μόλις λίγοι μήνες για να εξασφαλίσει το Ιράν ξανά επαρκή ποσότητα για ένα πυρηνικό όπλο.

Θα προτιμούσα το Ιράν να μην αποκτήσει ποτέ βόμβα. Ωστόσο, εάν το Ιράν γίνει πυρηνική δύναμη, θα έχει τεράστια σημασία το εάν θα είναι δημοκρατικό ή εάν η σκανδάλη θα βρίσκεται στη διάθεση της σημερινής δολοφονικής δικτατορίας των κληρικών. Οποιοσδήποτε θέλει να το καθυστερήσει αυτό και επιθυμεί πραγματική δημοκρατία στο Ιράν είναι στην πλευρά των αγγέλων. Οποιοσδήποτε εξυπηρετεί το τυραννικό καθεστώς θα κληθεί μια μέρα να λογοδοτήσει στον ιρανικό λαό.