της Ελίνας Γαληνού
Η κατάταση όπως εξελίσσεται καθημερινά, μας δηλώνει απερίφραστα μια αλήθεια. Οτι οι προεκλογικές εξαγγελίες της κυβέρνησης, δεν ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα στο ελάχιστο. Οσον αφορά το θέμα της Οικονομίας, το έχουμε πλέον πάρει απόφαση…Βεβαίως, αν και δεν ευσταθεί διόλου η δικαιολογία των κυβερνώντων κατά την οποία “αγνοούσαν παντελώς την κατάσταση” και διό, έταζαν λαγούς με πετραχήλια στον κόσμο, θα μπορούσε ωστόσο να θεωρηθεί ότι το οικονομικό μας πρόβλημα επηρεάζεται κατά πολύ από την γενικότερη οικονομική κρίση…Ομως τι σχέση έχει αυτό με τις λοιπές επιλογές της κυβέρνησης όσον αφορά άλλα θέματα;
Ας δούμε το θέμα της Παιδείας που αναφύεται τώρα μέσω της “πολλά υποσχόμενης” εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, η οποία επρόκειτο να αλλάξει ριζικά τα θεμέλια της Ελληνικής Παιδείας και να την αναβαθμίσει “όπως μας αξίζει..”. Κατ΄αρχήν, η ώρα και η στιγμή που επέλεξε η υπουργός να εξαγγείλει το πρόγραμμα αλλαγών, δεν ήταν η καλύτερη. Θα μου πείτε, ο κάθε νέος υπουργός θέλει να παρουσιάσει έργο. Εντάξει, αλλά να σταθμίζονται και οι συγκυρίες όμως. Διότι αυτήν την στιγμή, οι εκπαιδευτικοί των οποίων τα συμφέροντα θίγονται άμεσα, ετοιμάζονται να κατέβουν σε απεργία εν μέσω Πανελλαδικών εξετάσεων, θέτοντας υπό την ομηρεία τους χιλιάδες μαθητές και παρατείνοντας την αγωνία τους. Είναι ευνόητες οι επιπτώσεις από την οργή που θα προκληθεί. Εστω, θα δούμε πώς θα εξελιχθεί η δημόσια διαβούλευση επ΄αυτού…
Κατά τα άλλα, η βαθμολογία που ορίστηκε για την είσοδο στα ΑΕΙ φέτος, ορίζει την κατάργηση της βάσης του “10”, ως αντιπαιδαγωγικό σύστημα! Καταργείται δηλαδή το σύστημα βαθμολόγησης το οποίο αποσκοπούσε να ξεχωρίζει ποιός είναι ικανός και καταρτισμένος ώστε να μπορεί να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις μιας Ανώτατης Σχολής…Ο βαθμός απ΄ότι γνωρίζουμε, είναι για όλα τα κράτη του κόσμου, ένα μέσο αξιολόγησης του επιπέδου γνώσεων και πνευματικών ικανοτήτων ενός μαθητή. Η βαθμολογία του μαθητή δείχνει αν αυτός είναι έτοιμος να δεχτεί ανώτερες γνώσεις. Ανέκαθεν οι εξετάσεις έκριναν τον ικανό και μελετηρό ώστε να αξιολογηθεί η δυνατότητα προαγωγής του σε μια ανώτερη εκπαιδευτική κλίμακα. Πώς θα γνωρίζουμε λοιπόν αν ο μαθητής ο οποίος βάσει του σημερινού συστήματος το οποίο καταργεί τη βάση “10”, είναι σε θέση να παρακολουθήσει Πανεπιστημιακού επιπέδου μαθήματα; Η κατάργηση της βάσης, ίσως να χαροποιεί πολλούς κακούς μαθητές για ευνόητους λόγους βέβαια. Διότι αυτοί θα θεωρούν ότι ωφελούνται εφ΄όσον μπορούν να εισέλθουν στα ΑΕΙ με επιδόσεις της τάξης του “2” ή του”5″! Αν είναι δυνατόν όμως να βρεθούν και οι αγράμματοι, ακόμα και σε Πανεπιστημιακές Σχολές χαμηλών απαιτήσεων. Αν είναι δυνατόν να θεωρείται ισορροπημένο ένα σύστημα που εξισώνει τους καλούς μαθητές με τους αδιάβαστους… Περί αναβάθμισης της Παιδείας μιλάμε μετά, ή περί ραγδαίας υποβάθμισης;